რაღაც ხმები მესმოდა მაგრამ რა ვერ მივხვდი. ბოლოს თვალები გავახილე და ტელეფონს დავხედე . ვიღაცა რეკავდა მაგრამ ვინ ვერ მივხვდი.უსაშელოდ დიდი ნომერი იყო. ტელეონს ვუპასუხე და ძლივს ამოვიღე ხმა
მე - გისმენთ
უცნობი - გამარჯოობა თაკო მე აშერი ვარ შეგიძლია ჯასტინს დაუჯახო?
მე - აშერ?იცი ეხლა დილის 5 საათია და მერე რო დარეკო თუ შეგიძლია რა თქმა უნდა.არ მინდა გავაღვიძო
აშერი - კრგი.რამდენ ხანში დავრეკო?
მე- ასე 9 ან 10 საათში და თუ კიდე ეძინება გავაღვიძებ
აშერი - კარგი ბოდიში რომ გაგაღვიძე
მე- -არაუშავს ნახვამდის
ვუთხარი და ტელეფგონი გამოვრთე. ძალლიან გამიკვირდა მისი ასეტი საუბრის ტონი არც ბრაზობდა.არც მეჩხუბებოდა. არც ღრიალებდა. არადა ჯასტინმა მითხრა რომ არ შეგეშინდესო. ჰაჰ აოოცრებაა მაგრამ ამას რა მნიშვნელობა აქვს ეხლა მეძსინება და ამაზე მერე დაველაპარაკები ჯასტინს.ეხლა კი ძილი ხვრენისა :დ
დილით ისევ ტლეფონის ზარმა გამაღვიძა მაგრამ ამჯერად ჩემ კლასელები იყვნენ. სულ დამავიწყდა რომ სკოლა მქონდა მე კი ჩამეძინა და ტკბილად მეძინა. მაგრამ არაუშავს რამენაირად გადავიტან. ჯასტინი გაღვიძებული დამხვდა და ყველაფერ მოვუყევი . პირი ღია დარჩა რო ვუთხარი როგორი ტონიც ქონდა აშერს. ბოლოს კი 12 საათისთვის ისევ უსაშველო ნომერი დაეწერა ჩემს ეკრანს და მივხვდი რომ აშეი იქნებოდა. და ტელეფონს ვუპასუხე ოღონდ ხმამახღალზე ჩავრთე ,მშობლები არ იყვნენ სახლში და ვერაფერს გაიგებდნენ.
მე- ჯასტინ მე ვთომ არ გისმენ
ჩურჩულიტ ვუთხარი და ჯასტინმა უპასუხა
ჯასტინი - გისმენთ
აშერი - გამარჯობა მაიმუნო როგორ ხარ?
ჯასტინი - ვაა აშერ?როგორ ხარ? ახალი სახელი მაქვს?
აშერი - ნუ მაიმუნობ შენი შეყვარებული მანდ დგას?
მე აქ არ ვარ ვანიშნე ჯასტინს
ჯასტინი - არა არაა აქ. სხვა ოტახშია. რა იყო
აშერი -ხოდა კარგად მოისმინე. აქ რომ ჩამოხვალ მაგრა დაისჯები ნუ გეშინია შენ გაუჩინარებას ასე არ დავტოვებ. იცოდე მწარედ გაზღვევინებ გაიგე?
ჯასტინი - ოღონდ არ იღრიალო და რაც გინდა ის წენი
აშერი - დღესვე როგორც გინდა ისე აქ უნდა გაჩნდე გესმის?
მე - გეყოს ჯასტინ. გპირდები ომ ჯასტინი ხვალვე მანდ იქნება ოღონდ დღეს არა გთხოვ. თან პირობას გაძლევ რომ ვერავინ ვერაფერს გაიგებს
აშერი - ხვაალ?კარგუი ხო კარგი.აბა რას გვთავაზობ
მე - ჯასტინ შენ ჩანთებს ბექას გავატანთ. და პაპარაცები ვერაფერს იეჭვებენ. შენ ბექას ტანსაცმელს ჩაიცმევ და ვერ გიცნობენ. მე და ბექა ერთად წავალთ სადმე და გზას ავუბნევთ პაპარაცებს..შენ აეროპორტში უნდა წახვიდე მანამდე ტაქსით. მე კი ჩუმად მოვალ მანდ და გაგაცილებ. მანქანას კი მერე გამოგიგზავნი არ იღელვო
ჯასტინი - აუ კაი რა არა ოო არ მინდა შენი დატოვება
მე -0 ჯასტინ ჩემს გამო უკვე ძალიან ბევრ რამეს ჩამორჩი და მორჩა დროა შენს საქმეს დაუბრუნდე. მე კი გპირდები რომ როგორც კი გამოცდებს მოვრჩები შენთან ჩამოვალ
ჯასტინი - ანუ 4 თვეში
აშერი - ხედავ შენ ჭკვიანიც ყოფილა
მე - მადლობთ აშერ.კარგი მე წავალ ბარგს ჩაგილაგებ
ჯასტინი - ამ ამბავს ასე ეგუები?
მე - სხვა გზა არ მაქვს . ვერ დაგაკავებ ვერ დავუსვებ რომ შენ შენი კარიერა ჩემს გამო დაკარგო.გესმის? ოღონდ უნდა დამპირდე რომ ყოველ დღე დამელაპარაკები
ჯასტინი - კარგი გპირდები
აშეი - კარგად ჯასტინ და მითხარი რომელი სათისთვის დაგხვდე აეროპორტში
ჯასტინი - კარგი კარგად
მე ჯასტინის ჩანთების ჩალაგებას შევუდექი. ცრემლები მომდიოდა რადგან მწყდებოდა გული მაგრამ სხვა გზა არ იყო. ჯასტინი ჩემთან მოვიდა და ცრემლებ მომწმინდა . დალაგებას თავი დამანებებინა და ნაზად მაკოცა.
საბოლოოდ მაინც ყველაფრის ჩალგებას მოვრჩი. ეხლა ჩემი გეგმები უნდა განმეხორციელებინა და ამისთვის უნდა მოვმზადებულიყავი დამშვიობების სცენა ყველაზე საშინელი აღმოჩნდა. ცრემლებს ვერ მიკავედი, არ მინდოდა ჯასტინის გაშ ვება . დიდხანს ვიყვით ჩახუტებულები. და ბოლოდ ჩემმა ძმამ გაგვაშორა და ჯასტინს დაემშვიდობა ისიც და ჩემი მსობლებიც და ბოლოს როდესაც უკვე აფრენამდე 10 წუთი იყო დარჩენილი .ჯასტინმა ბოლოჯერ მაკოცა მშობლების თვალდასწრებიტ და თვითფრინავში ავიდა. გული საშინლად მტკიოდა . იმის წარმოდგენაზე რო 4 თვე მას ვერ ვნახავდი. ეს ძალიან იდი დრო იყო მე კი ეს დრო სულ მარტო უნდა ვყოფილიყავი.
ამ ფიქრებში ვიყავი გართული რომ ვერც მივხვდი თუ როგორ გავიდა დღეები და კვირეები. მაგრამ ჯასტინი არ მეხმიანებოდა. აშერმა ის ოთახში გამოკეტა და ყველანაირი საარსებო წყარო წაართვა . ამიტომ ვერანაირად ვერ მიკავშირდბოდა. არც ტელეფონი არც კომპიუტერი არაფერ არაფერი ქონდა საერთოდ მას თავის ოთახში გარდა პასტისა და ფურცელისა. აშერმა უთხრა რომ სანამ 6 სიმღერას არ დაწერდა მანამდე აქ იქ იქნებოდა გამოკეტილი და არაფერის უფლებას მისცემდა. მისი ფანები კი სახლის წინ იყვნენ შეკრებილნი და მას გულშემატკივრობდა. ჯასტინი ფურცელზე უწერდა რაღაცეებს და ისე აგებინებდა მის ფანებს რაღაცეებს. მაგრამ ცემს შესახებ არაფერს წერდა და ალბათ არც ვახსოვდი
არ ვიცი ზუსტად რამდენი დრო გავიდა ჯასტინის წასვლის შემდეგ მაგრამ ის კი ვიცი რომ უკვე სულ ცოტა 4 კვირა იყო გასული. არსად აღარ დავდიოდი. არც სკოლაში არც ცეკვაზე . ყველაფერი დავივიწყე და მივატოვე. მაგრამ ჯასტინი ვერც დავივიწყე და ვერც გულმა შეძლო მისი მიტოვება. მეც ოთახში ვარ ჩაკეტილი მაგრამ მე ფურცლისა და პასტის გარდა წიგნები მიდევს და მრარტო ვმეცადინეობ გამოცდებისთვის. მაგრამ ყოველ წუთას მაინც ჯასტინზე ვფიქრობ და ჩემი გონება სულ მას მოითხოვს
ამდენი ნერვიულობისგან ცუდაადაც კი გავხდი. ჩემი მეგობრები მეუბნებოდნენ რომ ჯასტინს კიდევ ვახსოვდი მაგრამ მე არ მჯეროდა. ვუთხარი მათ ომ მისი ნებისიერ ფანს შეეძლო მოეწერა ჯასტინის სახლით მაგრამ არაფერს აკეთებდა ჯასტინი.ისინი კი ერთი და იგივეს მეუბნებოდნენ რომ ჯასტინი ჩემ ნომერს მათ ვერ ეტყოდა რადგანაც სინი შემაწუხებდნენ და ცხოვრებას გამიწამებდნენ
ახლაც ექიმთან ვარ მაგრამ რა მჭირს არ ვიცი. ენერგია იმაზე უფრო დიდი მაქვს ვიდრე ჯასტინის აქ ყოფნის დროს მაგრამ შინაგანად ძალიან ცუდა დვარ მაინც მაგრამ რატო ეს ვერ დაადგინეს. ძალიან ხშირად მიდის გული. ვეღარ ვჭამ. და ჩემი საქმეების გაკეთება არ მინდა.
ეხლაც ველოდები იმ უკანასკნელ იმედს რომელიც გამაგებინებს თუ მჭირს რამე. მაგრამ ვხვდები ორომ ყველაფერი რიგზე არაა . ექიმიც ძალიან ანერვიულებულია და ბოლოს და ბოლო მან ამოიღო ხმა და დაიწყო შემზარაი ამბის მოყოლა
კატეგორია:♥ BooK ☆ | ნანახია:872 | დაამატა:tako♥♥♥ | რეიტინგი:5.0/2
