Nothing will be left unchanged
-მარიამ იჩქარე მოისმა ნინას სუსტი ხმა თვითმფრინავიდან..თუმცა რეაგირება არ ყოფილა.. ის მხოლოდ ნიკას შეჰყურებდა..
-არ გაგიშვებ..(ნიკა)
რამოდენიმე თვის შემდეგ
ამბობენ ყველაფერი წარმავალიაო და ეს მართლაც ასეა.. გავა დრო და ყველაფერი შეიცვლება.. არაფერი დარჩება უცვლელი.. რა არის ცხოვრება? რას შეიძლება გავდეს? ალბათ არაფერს..რადგან ის ყველაზე ამოუცნობია..არ იცი რას გიმზადებს.. თუმცა ხანდახან სარკეში იყურები და ხედავ შენ ტავს.. გიდგება თვალწინ ყველაფერი.. კარგი თუ ცუდი..გინდა ამის გახსენება თუ არა,ამას მნიშვნელობა არ აქვს სარკის წინ ის შენს თვალწინ ფსკერიდან მაღლა ამოდის.. ხვდები რომ ფუჭად გიცხოვრია თუმცა ეს უკვე ძალიან გვიანი.. მაგრამ ცხოვრებას თავისი დადებითი თვისებებიც აქვს როცა ადამიანს შეუძლია იგრძნოს.. და შეიყვაროს.. თუმცა ხანდახან სიყვარულიც ქრება,ალბათ იმიტომ რომ არ ყოფილა ჭეშმარიტი..ან თუნდაც იმდენად ძლიერი არ იყო რომ
სამუდამოდ გაგრძელებულიყო..
-მიხარია რომ ჩამოხვედი,მაგრამ ასე უცებ? შვილის უეცარმა გამოჩენამ გააოგნა ნინა..
-ახლა არაფრის ტავი მაქვს.. მერე მოგიყვები.. დედას ცოტა უხეშად უთხრა..თუმცა ეს სულაც არ ნდომებია,უბრალოდ ასე გამოუვიდა.. ისე რომ ნინასთვის არაფერი უთქვამს,თავის ოთახში შევიდა.. ცოტახანს უსაქმურად იჯდა თავის ძველ საძინებელში,შემდეგ კი ბარგის ამოლაგება დაიწყო.. უხალისოდ ალაგებდა ბარგს.. რომ დაამთავრა ჩალაგება ისევ იმ ადგილას ჩამოჯდა სადაც თავიდან იჯდა და "უაზრო' ფიქრებს მიეცა...
* * * * *
მეორე დილას შედარებით კარგ ხასიათზე გაიღვიძა და დედას ამჯერად მშვიდად დაელაპარაკა..
-ე.ი. დაშორდი?
-კი..
-რატო დაშორდი?..
-ორივემ გადავწყვიტეთ რომ ასე აჯობებდა,რადგან ჩემი სამშობლო მაინც ამერიკაა და არა საქართველო...
-გასაგებიაა.. ნინა ხვდებოდა რომ ეს თემა არც ისე სასიამოვნო იყო,ამიტომ თემიდან გადახვევა სცადა და გამოუვიდა კიდეც..
-კოლეჯში ისევ უნდა ისწავლო არა?
-ჰო უნდა ვისწავლო..სტიპენდია ჯერ კიდევ მაქვს..
-მიხარია რო სწავლა უნდა გააგრძელო..როდის იწყებ?
-დღეს უნდა წავიდე კოლეჯში და საბუთები შევიტანო..
-ძალიან კარგია.. მიხარია..
-დროა წავიდე.. მარიამმა ჩანთას ხელი დაავლო..დედას გამოემშვიდობა და კარებში გაუჩინარდა..ტაქსი გააჩერა და მისამართი მიუთითა..ისე იმგზავრა რომ ვერც კი გაიგო როგორ მივიდა კოლეჯამდე...
-დიდი მადლობა.. უთხრა გოგონამ ტაქსის მძღოლს და ფული გაუწოდა..შემდეგ კი უკანმოუხედავად შევიდა სასწავლებელში..ძველ ნაცნობებს მისი დანახვა გაუკვირდათ,ზოგს გაეხარდა კიდეც.. თუმცა მისთვის ამჯერად არაფერს აზრი არ ჰქონდა და ისე რომ არავის დალაპარაკებია სკოლის ეზო გაიარა და შენობაში შევიდა..
დირექტორის კაბინეტს მიუახლოვდა და ფრთხილად დააკაკუნა..
-შემოდით.. მოისმა ნაცნობი ხმა..
-მარია სმიტ? რა სიურპრიზია..?? დაჯექი..
-ბატონო დეივიდ მინდა საბუთები შემოვიტანო და სწავლა ისევ გავაგრძელო..
-ოჰო ..რა კარგ დროს დაბრუნდი.. ჩათვალე რომ სკოლაში მიღებული ხარ!..
-გასაგებია,მაგრამ "კარგ დროში" რა იგულისხმეთ?
-"კარგ დროში" ის ვიგულისხმე რომ სწორედ ახლა მოგვივიდა ბრიტანეთის ერთ-ერთი პრესტიჟული კოლეჯიდან მოწვევა..
-ეს რას ნიშნავს? კიდევ ერთხელ ჩაეძია მარიამი...
-ეს იმას ნიშნავს რომ ჩვენ სამი ყველაზე კარგი მოსწავლე უნდა გავუშვათ იქ სასწავლებლად სტიპენდიით..
-გასაგებია,მაგრამ... მე რა შუაში ვარ?
-თქვენ? ნუთუ არ გახსოვთ თქვენ ყველაზე საუკეთესო იყავით კლასში..
-მიხარია თუ ასე ფიქრობთ,მაგრამ არამგონია ბრიტანეთში გამგზავრება შევძლო..
-მაგაზა მოგვიანებით ვილაარაკოთ.. ხვალიდან უკვე სწავლას იწყებთ.ამიტომ ჯობია მოემზადოთ..აი თქვენი კლასის განრიგი..
-დიდი მადლობა... მარიამი წამოდგა,დირექტორს დაემშვიდობა და რამოდენიმე წუთში უკვე სკოლის დერეფანში აღმოჩნდა..როგორც ყოველთვის ახლაც არეული იყო ყველაფერი..ზოგი ჩხუბბობდა.. ზოგი ჭორაობდა.. ზოგი მობილურზე ლაპარაკობდა.. ზოგიც მანიკურის მეტზე არაფერზე ფიქრით არ იწუხებდა თავს.. ზოგიერთები ნაკლის გამო ვერ ამჩნევდნენ წინიდან მომავალს და "ავარია" ხდებოდა.. ამ დროს კი ფურცლები ჰაერში ფრენას სწავლოდნენ.. მასწავლებლები ცდილობდნენ სიმშვიდე შეენარჩუნებინათ,მაგრამ ეს დასვენება იყო და ვერაფერს იზავდნენ..
-hey..Marie..how are U?
მარის წინ უცებ მომღიმარი გოგონა გაჩნდა..
-Lucy? I'm Fine and U?
-Fine..
-ბრუნდები?
-კი..
-ვაიმე რა მაგარია...
-მართლაა?
-ჰოო :დდ უთხრა ლუსიმ და მარიამს კიდევ ერთხელ გაუღიმა..
მარიამმაც ღიმილით მიუგო..გოგოებს შორის მხიარული მეგობრული დიალოგი გაჩაღდა.. ისე გაიარეს ეზო რომ ვერც კი მიხვდნენ და მარიამი უკვე სასწავლებლის გასასვლელში იდგა ლუსისთან ერთად..
-ხვალიდან იწყებ არა?
-ჰოო აბაა..კაი დროა ახლა წავიდე.. ხვალამდე ლუსი.. მეგობარი გადაკოცნა და კოლეჯი დატოვა.. ლუსი კი უკან დაბრუნდა და კლასელებს და მეგობრებს შეატყობინა ახალი ამბავი..
* * * * *
კალიფორნია.. ანგელოზების ქალაქი..ლოს-ანჯელესი ... თენდება და ბუნების გაღვიძებასთან და მზს ამოსვლასთან ერთად იღვიძებს ქალაქი.. მაღაზიები თითქოს წწამში იღებდა ყველა ერთდროულად.. ხალხი სამუშაოსკენ მიემართება.. ზოგიც სასწავლებელში მიდის.. ზოგიც უბრალოდ ქალაქში დაეხეტება და არ იცის რა უნდა.. მხოლოდ დადის და მაღალი ცათამბრჯენების ყურებით ერთობაა..
-დედააა.. მივდივარ... აბაზანაში შესძახა ნინას და სასწრაფოდ გავარდა სახლიდან...ტაქსი გააჩერა და სასწავლებელში წავიდა.. კოლეჯში შესვლა არც ისე სასიამოვნო იყო,რადგან ყველა ჯერ კიდევ მას უყურებდა.. ეს ხომ ახალი ცხელ-ცხელი ჭორი იყო ..მარი,სკოლის თუ კოლეჯის ერთ-ერთი საუკეთესო მოსწავლე უცხო ქვეყნიდან ისევ ლოს-ანჯელესში დაბრუნდა..
ზარის ხმაც გაისმა და როგორც იქნა პირდაღებული სახეები მარისმოსწყდა.. ყველა საკლასო ოთახებში შევიდა..
-დასხედით ..სწრაფად.. დღეს საკონტროლო გვაქვს შექსპირზე.. ისე შემოვიდა მის ჯონსი რომ ახლად დაბრუნებული მოსწავლე ვერც კი შეამჩნია..ბოლოს როდესაც წიგნები ა ფურცლები მაგიზადე დააწყო კლასს გადახედა და მის სმიტსაც (მარიამსაც) მოჰკრა თვალი..
-ოჰოო მის სმიტ დაბრუნდით?
-დიახ მის ჯონს...
-ძალიან კარგი..
მეტი აღარაფერი უთქვამს პირველ მერხთან მჯომს ფურცლები მიაწოდა რათა დაერიგებინა და თავის მაგიდას მიუჯდა.. სათვალე გაისწორა და წიგნს ჩააჩერდა..
-ჰო მართლა 50 წუთი გაქვთ... ამოყო უცაბედად თავი წიგნიდან მერე კი ისევ გააგრძელა რაღაცის კითხვა..მთელი ის დრო როდესაც ბავსვები შექსპირის გარშემო ტრიალებდნენ მის ჯონსი წიგნს ჩასჩერებოდა თუმცა გეგონებოდატ სულაც არ კითხულობს ფორმალურად ჩაჰყურებსოო.. უფრო იმ ადამიანს გავდა იმ წუთებში რომელმაც არ იცის რა გააკეთოს.. თითქოს სასოწარკვეთილებაში იყო და სწორედ ამიტომ არ ლაპარაკობდა ბევრს,რადგან არ სურდა ეს მოსწავლეებს შეემჩნიათ..თუმცა ამას ახლა დიდი მნიშვნელობა არ ჰქონდა.. საკონტროლო წერამ ნორმალურად,მშვიდად ჩაიარა.. შემდეგ ამას ისტორიისა და ქიმიის მოსაბეზრებელი ლექციები მოჰყვა.. ამ დღის განრიგი კი ბიოლოგიამ დააგვირგვინა.. შეიძლება ზოგისთვის საინტერესო,მაგრამ ზოგისთვის ამაზრზენი გაკვეთილი იყო.. ამ ლექციაზე ხომ გიწევს ბაყაყებთან და მის მაგვარ ცხოველებთანურთიერთობა.. :დ ..მარიამი სწორედ ამას ვერ იტანდა..თუმცა სხვა გზა არ ჰქონდა,მიუხედავად იმისა რომ მათი (ბაყაყების) ეშინოდა მაინც გმირულად ებრძოდა და მათზე ცდებს ატარებდა :დდდ...დღემ ასე თუ ისე მხიარულად ჩაიარა.. რადგან გაკვეთილი თუ ლექცია არ არსებობს ცუღლუტის გარეშე,რაც ხშირად ძალიან სასიამოვნოა..თუმცა ხანდახან უსიამოვნოც ხდება..განსაკუთრებით მაშინ როცა დირექტორთა გიბარებენ... სკოლის შემდეგ მარიამი,ლუსი და კიდევ ორი გოგონა კაფეში წავიდნენ.. მშვიდი საღამოს შემდეგ კი ყველა დაიშალა და სახლებში დაბრუნდნენ..
ბევრი მკითხველი არასდროს მყოლია,მაგრამ ახლა აიი ძალიან
ძალიან გახარებული .. მადლობა მათ ვინც კითხულობსს და მინდა -PrettyLittleLiar-ს ვაჩუქოო....
მიყვარხარ ყველა... I LOVE YOU ♥
M i s s ♥ M a r t i n a
