Love?! Love?! It's A Big Shit, What I'm Scared For So Stay Away From Me, I Love Making PeopLe Cry![29] ❣"You know you're in love when you can't fall❣ ❤asleep because reality is finally better than your dreams.” ❤
დრო უაზროდ სწრაფად გადიოდა. ფიქრის დრო ზედემტად ბევრი მქონდა, მაგრამ უფრო მეტი მჭირდებოდა. ვფიქრობდი მუდმივად, დამუნბჯებული ვიჯექი ჩემს ოთახში, სახლში სახლში მარტო და ვფიქრობდი. ვფიქორბდი ყველზე და ყველაფერზე. რაიანი თავისით ჩაბარდა პოლიციას, ამაზე უფრო ჩავიკეტე. როგორ არ მინდოდა ეს მომხდარიყო! თვე ნახევარი და კიდევ ერთხელ შთავაგონებდი ჩემს თავს, რომ ახალი წელი, ახალი ცოხვრებაა! დღეს ჩემმა დამ გადაწყვიტა, თავისი შეყვარებული გამაცნოს. მეც ძალიან მაინტერესებს როგორ გამოიყურება, ხასიათები. მიუხედავად იმისა, რომ აქ უკვე საკმაოდ დიდი ხანია ვარ, სოფი მხოლოდ ორკერ ვნახე. მომაკითხვა და მისი მანქანით წავედით. შენობის პირველივე სართულზე იყო დენის, მისი შეყვარებულის კაბინეტი. კაბინეტი სასახლეს გავდა! შეუძლებელი იყო, თანამედროვე ხელოვნების ნამუშევრებთ მორთული კედლები შეუმჩნევლად დაგეტოვებინა. დენს რაც შეეხება ჩემდა გასაკვირად ჩვეულებრივად ჩაცმული დამხვდა, კედები და ჯინსის შარვალი. მე კი ველოდი სმოკინგში გამოწყობილ მამაკავს. დენის ცისფერი თვალები ნამდვილად მომხიბვლელი იყო, მისი სიმაღლე კი ზედემტად მაღალი ჩემთვის. თვალს ძლივს ვაწყდენდი. თავიდან ვიფირე სპოტცმენი იქნება-მეთქი, შემდეგ კი სოფიმ მასზე ყვეალფერი მომიყვა. დენი სასტუმროების მეპატრონეა, მისი სასტუმროები მსოფილიოში ერთ-ერთი ყველაზე "დამაკმაყოფილებელია" და ტოპ ათეულში შედის. დენიმ გადაწყვიტა ახალი წლისთვის მის სასტუმროში დავბინავებულიყავით გერმანიაში, შემდეგ კი ბაბუსთან წავსულიყავით. ამის წინააღმდეგი ვიყავი, მაგრამ შემდეგ როცა მან შემომთავაზა მეგობრებიც წამომეყვანა, დავთანხმდი. რათქმაუნდა დანარჩენებსაც გაუხარდათ და ერთი სული ჰქონდათ როდის დადგებოდა ახალი წელი! ბერლინი უკვე დათოვლილი დაგვხვდა, დღეს დეკემბრის პირველი კვირა დასრულდა და ჩვენც ჩამოვედით ბერლინში. დანარჩენები ხვალ აპირებდნენ ჩამოსვლას. სასტუმრო საახალწლოდ იყო მოწყობილი, დენის დანახვაზე მომსახურე პერსონალი მის გარშემო შეიკრიბა. დენიმ ბოლო ორი სართული ყველა სხვა სტუმრისაგან გაანთავისუფლებინა და ქვევითა სართულებზე ჩამოიყვანა. ბოლო სართულზე მე და დანარჩენებს უნდა გვეცხოვრა. რადგან მარტო ვიყვაი, ყველა ნომერი დავათვარიელე და ყველაზე კარგი ამოვირჩიე. ბოლოს წინა სართულზე კი დედა, მისი ქმარი, სოფი, დენი და დენის მეგობრები იყვნენ. მომქონდა ბოლო სართული რომ იყო, ყველაფერს ზევიდან ვუყურებდი. ბარგი ამოვლაგე და შხაპი მივიღე. თვალები არ მქონდა დახუჭული, უკვე მეძინა. დილით ადრე გამეღვიძა, მოსასვენებელ ოთახში ჩემოდნები დამხვდა. ვეერავის ვხედავდი, მაგრამ ხმაური ისმოდა. მალევე გამოჩნდა მარია, იზაბელი, ფრედო, ჩაზი, პარკერი. როგორც ყოველთვის, ყველასთან საათიან ჩახუტებას ვაგრძელებდი. ბოლოს თავლებ გაფართოებული და უემოციო დავრჩი. თვალი ავარიდე, მეგონა მეჩვენებოდა! მაგრამ როგორ არ უნდა შემეხედა მისთვსი?! როგორ არ უნდა დამენახა მისი ღიმილი და მისი თვალები?! როცა ამდენი ხანი ველოდი ამას?! როგორ არ უნდა ჩავხუტებოდი?! არ მეთამაშა მისი თმით?! ტაილერი, დიახ ტაილერი! არანაირი წარმოსახვა! ის ცოცხალია, დაბრუნდა! ბედნიერებას ვერ გამოვხატავდი, მხოლოდ ცრემლებით. ტაილერი რომ არა, ალბათ საშინელ ხასიათზე დავდგებოდი! კიბეებზე თავისხელა ქუსლებზე დამდგარი მედისონი ამოვიდა, მას უკან ჯასტინი მოყვა, რომელსაც უკან მომსახურე პერსონალი მოყვებოდა და მისი ჩემოდნები მოქონდა. მედისონმა მოსალმების ნიშნად გამიღიმა, მაგრამ მე ზედაც არ შემიზედავს. ჯასტინი მომესალმა და უხეშად გადამკოცნა. მეც ყალბად გავუღიმე და საკუთარი თავით გაოცებული დავრჩი, როცა მის შეხებაზე ვერაფერი ვერ ვიგრძენი! საერთოდ არაფერი! ნუთუ ერთხელ და სამუდამოდ დამტავრდა ჩემი და ჯასტინის უარო სიყვარული?! მიხარია! მაგრამ მათი აქ ყოფნა ნამდვილად არ მსიამოვნებს, მარია მიხვდა რაშიც იყო საქმე. გვერდით გამიყვანა და მომიყვა როგორ შეურიგდნენ ფრედო და ჩაზი ჯასტინს, მაგრამ რაიანთან ისევ ისე ცუდად არის. ტაილერის ნახვა იმენად მიხაროდა, ახლა მედისონიც და ჯასტინიც სულ ერთი იყო ჩემთვის. ყველანი ერთად ვიყავით, მაგრამ არა რაიანი... სამაგიეროდ ორი ზედმეტი! ჯასტინი და მედისონი! შეიძლება დანარჩენებს უნდათ, რომ ჯასტინი აქ იყო, მაგრამ მე არა! ეს დღე უაზროდ დამთავრდა, ყველას გვეძინა! მგზავრობისგან დაღლილები სადაც დავჯდებოდით თუ დავდგებოდით იქ ვიძინებდით. დილით საშინლად არ მინდოდა თბილი საწოლიდან ადგომა, მაგრამ ჩაზმა და ტაილემრა მოახერხეს ჩემი გაღვიძება. ჯერ ცალ-ცალკე ორივე საშინლად "მწვალებელია" და ახლა ერთად! სასადილოში ერთად ჩავედით, ჩვენ ცალკე მაგიდასთან დავჯექით და ედის და სოფის მაგიდას არ მივუსხედით. საშინელი ხმაური გამოვიწვიეთ, ყვლა ჩვენ გვიყურებდა. ყველა ერთდროულად ვლაპარაკობდით, ვიცინოდით და ხმამაღლა ვსაუბრობდით. ერთადერთი მედისონი იჯდა მშვიდად, რომელიც უკმაყოფილო სახეებით გვიყურებდა. ჯასტინს ხელს ძლიერად კდიებდა და მასაც არ აძლევდა უფლებას თავისუფლად ყოფილიყო. მოკლედ ყველგან ასე იყვნენ, მაგრამ დიდად არ ვინტერესდებოდი მათთი. სეირნობა გუნდაობაში გადაგვივიდა, რათქმაუნდა ტაილერს, ჩაზს, ფრედოს და პარკეს, მე, მარია და იზაბელი ვერ მოვერედოდით! ბოლოს ყველანი ერთად ვიწექით თოველში დაღლილები და სულელებივით ვიცინოდით. მედისონი თოვლს არ ეკარებოდა, თითქოს დასვრიდა ჯასტინი კი უკმაყოფილო დაყვებოდა უკან. ტაილერმა გუნდები მოამზადა, თავიდან მეგონა ჩვენთვის იყო განკუთვნილი, მაგრამ შემდეგ ყველა ერთად შეგვკრიბა და მიზანში მედისონი ამოიღო. ჩვენც გახარებულები ვესვროდით მას და მის ყოველ უკმაყოფილო წამოკივლებაზე სიცილით ვკვდებოდოთ. ჯასტინმა თოვლში ჩააგდო და დააგემოვნებინა კიდეც ტაილერიც მომზადებული გუნდები. სასტუმროში მთლიანად სველები დავბრუნდით. სიცილისაგან სახე დაჭიმული მქონდა. შხაპი მივიღე, გამოვიცვალე და საწოლზე წამოვწექი. ნამდვილად დაღლილი ვიყავი და საშინელად მეძინებოდა. თვალებს ძალით ვახელდი და რამდენჯერაც ძილი მიახლოვდებოდა იმდენჯერ აქეთ-იქით სიარულს ვიწყებდი. - რას შვები? - ოთახში მარია და იზაბელი შემოვიდნენ. - მეძინება, მაგრამ არ მინდა დამეძინოს! - იცი, მემგონი მედისონი და ჯასტინი ჩხუბობენ... - მერე რა? - არაფერი უბრალოდ გითხარი... ოდნავ მაინც აღარ... - მარია სწარაფდ გავაჩუმე. - აღარ მიყვარს! - მკაცრად ვუთხარი. - კარგი... - მომღიმარე სახით ჩაილაპარაკა მაირამ. სიმართლე თუ მოქმედების თამაში დავიწყეთ, მედისონი ისევ თავისთვის იყო! ჯასტინს გვერდით მივუჯექი, ასე ყველაზე ნაკლები შანსი იქნებოდა იმის რომ ერთად მოვხვედრილიყავით! ისეთი შეკითხვა ჯერ არ დასმულა, რომლზეც პასუხი არ ვიცი რა იქნება. ყველაზე ყვეალფერი ვიცი და ჩემზეც ასე თუ ისე ხვდებიან რას ვუპასუხებ. ჩაზი როგორც ყოველთვის ვიღაცას თავისი კითხვებით თავს აბეზრებს, აკრგად იცის ასე არ უნდა მოიქცეს, მაგრამ მაინც იქცევა! ჯასტინმა მოქმედება ამოირჩია, ჩაზამ დაუფიქრებლად უთხრა, რომ ეკოცნა ყველაზე ლამაზ გოგოსთვის ამ ოთახში. მედისონს გავხედე, ელოდებოდა როდის წამოდგებოდა ჯასტინი და მივიდოდა მასთან. მაგრამ ჯასტინის საქციელი მეც და მედისონსაც გაგვკვირდა, ჯასტინის კარგად დავიწყებული ტუჩები ისევ შეეხნენ ჩემსას. არ ვიცი ეს ყველაფერი ასე სწრაფად როგორ მოხდა, რომ ვერც დავინახე როდის მოიწია ჯასტინი ჩემსკენ. ვიფიქრე დაიწყო, ისევ დაიწყო ყველაფერი ახლიდან-მეთქი, მაგრამ შევცდი. არანაირი გრძნობა არ დამეუფა, თითქოს ჯასტინი არც არასდროს ყოფილა ვინმე ჩემთვის. გამიხრდა, მაგრამ საკუთარი თავის შემეშინდა, ჩემთვის ეს ოდრი იმდენად უცხო იყო... უცხო იყო ოდრი, რომელსაც არ უყვარდა ჯასტინი! მაგრამ ამავდროულად ძალიან მიხაროდა. უნებურად გამეღიმა და ჯასტინს მოვშორდი. ვითომც არაფერი ისე გავაგრძელეთ ორვიემ თამაში. გულნატკენი მხოლოდ ერთი დარჩა, მედისონი! უკვე თენდებოდა, რომ ყველას ძილი მოერია. ჩემს ოთახში შევედი და კარი უნდა მიმეხურა, რომ ვიღაცამ ხელით დაიჭირა. - შეიძლება? - თავი დავუქნიე, ჯასტინი ოთახში შემოვიდა და კარი მიხურა. - იქმედი მაქვს დღევანდელი ჩემმა საქციელმა არ გაგაბრაზა! - მე არა, მაგრამ მედისონი ნამდვილად! - ყალმად გავუღიმე. - მითუმეტეს, შენ იმენად დამჯარებელი იყავი! - დამცინავად მითხრა. - მემგონი შენ ისევ გგონია, რომ მე ისევ მიყვარხარ!.. - უკმაყოფილოდ ჩავილაპარაკე. - ნუ დაიწყებ უაზრობების ლაპარაკს! - არ ვპაირებ... - გავუღიმე. - კარგია! - ჩემსკენ მოიწია და რამდნჯერმე ამათვარიელა. - შეგიძლია წახვიდე, უკვე გითხარი გაბრაზებული არ ვარ! - უაკნ გავიწიე. - არა, უბრალოდ შენი არ მჯრა! არ მჯერა რომ უბრალოდ აღარ გიყვარვარ! - გაიცინა. - შეგიძლია კიდევ ერთხელ მაკოცო და თვითონ ნახვა, თუ მაშინ ვერ შეამჩნიე მე ეს არ მომწონს! არ მიჩნდება ის გრძნობა რომელიც აქამდე მიჩნდებოდა... თუ ჩემი არ გჯერა, შენ ხომ ყოველთვის გჯეროდა ჩემი თვალების?! ახლა შენ იტყუებ თავს ჯასტინ! ყვეალფერი დამთავრდა და ეს ორივემ კარგად ვიცით, მორჩი ჩემით თამაშს! - კარი გავაღე და ვანიშნე გასულიყო. რამდნიმე წამი ჩუმათ იდგა, მწარედ ჩაიცინა და ოთახიდან გავიდა. მასზე არ მიფიქრია, ახლაც ძალიან ტკბილად ჩამეძინა. მხიარულად ვატარებდით დროს, დენს სად აღარ მივყავდით! ერთადერთი ამის შემდეგ მე და ჯასტინი ერთმაეთთან უფრო ცუდად ვართ, ვიდრე ვიყავით. კალენდარზე დღეებს ყოველ დღე ვშლიდით და აი ერთ კვირაში ახალი წელია! საახალწლო განწყობა უფორდაუფრო მატულოდბა. ბიჭები და გოგოები, ასე დავიყავით და საჩუქრების საყიდლად წავედით. ამ ჯგუფებში არც მედისონი და არც ჯასტინი არ შედიოდნენ. სოფიც გამოგვყვა და ერთად ვეძებდით ბიჭებისთვის სასურელ ნივთებს. მემგონი ყველას კარგი საჩუქარი შევურჩიეთ, ჯასტინი გარდა! მარიამ გადაწყვიტა უბრალოდ ყველას მისი მაიკები ჩაგვეცვა, მისი გამოსახულებით, მისი გამონათქვამებით მორთული. ეს საჩუარია?! მე ამაზე უარი ვთქვი, ბოლოსდაბოლოს არც ის იკლავს ჩვენთვის საჩუქრების ძებნაში თავს! მაღაზიებიდან დაბრუნებულებს სასტუმროში არც ისე კარგი სიტუაცია დაგვხვდა. მიუხედავად ყველაფრისა, მაინც არ მესიამოვნა ეს!
ბოდიში დაგვიანებისთვის! სკოლის გადამკიდე :(( შემდეგ თავს ხვალ ან ზეგ დავდებ, კომენტარების მიხედვით :*) დააკომენტარეთ :*)
| 
