მერე გაკვეთილებმაც კარგად ჩაიარა...სულ ჯოზე ვფიქრობდი.არ მინდოდა მარა...ბოლოს მე და ნუკი წავედით დედაჩემთან.სულ დამავიწყდა მეთქვა დედაჩემი მუშაობს რესტორანში მზარეულად.ნუკი უფრო წინ მირბოდა ვიდრე მე,ისე უნდოდა დახმარება...:დ:დდდ აი მივედიით. დედა:-ვახ ბავშვებო მოხვედით?!
დემი:-დეე რას შვრები აბა მოგეხმაროთ ხოო? დედა:-მოდით მოდით როგორ არა.ნუკი შენ მე წამომყევი და დემი შენ მე-11 მაგიდასთან მიდი.ვიღაცეები არიან მგონი. დემი:-კაი დეე. მეც წავედი.არ შემიხედავს ვინ იყო.ისევე ვკითხე. დემი:-რას მიირთმევთ? სტუმარი:-ამმ...მე არაფერი,კოკაკოლა მომიტანეთ მარტო-მოწყენილობა შევატყვე მარა არ შემიხედავს. დემი:-კარგიით-რატომღაც მისი ხმა მეცნო. სტუმარი:-დემი? აი თურმე ვინაა... დემი:-ჯოო?შენ სულ როგორ გხვდები რაა...:დ:დ გამეცინა.ავფორიაქდი და ლოყები ამიწითლდა.მას რომ ვხედავ სულ როგორ უნდა მომივიდეს ასე... ჯო:-ხოო...შენ აქ რა გინდა? დემი:-ამმ...დედაჩემს ვეხმრები. ჯო:-ააა.დედაშენი აქ მუშაობს? დემი:-კიი,მზარეულია-და ფურცელს დავხედე. მერე ნიკმა და კევინმაც შეუკვეთეს...ასე გაიპარა 3 საათი.წავედით სახლში.რადგან ხვალ შაბათი იყო აღარ ვიმეცადინე.მე და ნუკი სკაიპში ვლაპარაკობდით. ნუკი:-გოგო რაზე უნდა ჩააბარო? დემი:-აუუ დამცინებ ალბათ.არ ვიცი გოგო.ხო იცი ბავშვობიდან მომღერლობა მინდოდა მარა...არამგონია ეხლა გამომივიდეს...
ნუკი:-კაი რაა დემმ,შენ ისეთი ხარ რომ თუ მოინდომებ ყველაფერსაც შეძლებ. დემი:-მადლობა ნუუკ.რავი აბა...ამ დროს მობილურზე მესიჯი მომივიდა. ნუკი:-ვინაა? დემი:-დაიცა ვნახო. მესიჯი უცხო ნომრიდან იყო...იქ კი ეწერა:"გთხოვ ეზოში ჩამოდი.შენს სახლთან გელოდები." ნუკი:-ნეტა ვინ უნდა იყოო? დემი:-არ ვიცი გოგო აბა წავალ.მერე დაგირეკავ ოკ? ნუკი:-ოკ. ფანჯრიდან გადავიხედე და არავინ იყო.ჩავედი.გარეთაც არავინ ჩანდა.მერე სახლის უკან გავედი,იქ კი ვიღაცა დავინახე და მისკენ გავიქეცი. დემი:-ჯოოოოოოოოოოო?????????? ჯო თითონ წამოვიდა ჩემკენ. ჯო:-დემი...მომვარდა და
ამ დროს ისე მოვიდუნე...მინდოდა მისი მოშორება მარა მან ძლიერ მიმიხუტა და ვეღარაფერს გავაკეთებდი...მან ეს გააკეთა...აღარაფერზე ვფიქრობდი....ბოლოს თითონ მომიშორა. ჯო:-დემი... დემი:-ჯო არ გინდა არაფერი...ვითომ არაფერი მომხდარა. ჯო:-კი მაგრამ მე... დემი:-არავითარი მაგრამ...გთხოოვ... ჯო:-დემი მე შენ მიყვარხარ... დემი:-მართლა?ვარსკვლავები ისეთები ხართ რომ ერთს ამბობთ და მეორეს აკეთებთ.როგორ დაგიჯერო აბა? ჯო:-მაგაში მართალი ხარ მარა მე მართლა მიყვარხარ...და ისევ მაკოცა...ახლა აღარც შევწინააღმდეგებივარ და კოცნითვე ვუპასუხე...ხელები კისერზე შემოვხვიე ის კი მაგრა მომეხუტა. ჯო:-ახლა გჯერა ჩემი? დემი:-სრულებით. და ორივეს გაგვეცინა... მერე ვსეირნობდით,ვლაპარაკობდით...ბოლოს ჩემი სახლის უკან დავჯექით...მას ვუყურებდი და მიხაროდა რომ ის ჩემთანაა...ახლა მივხვდი რომ სიგიჯემდე შემიყვარდა...
