-იდიოტი?!იდიოტს შენ ხო მხოლოდ მაშინ მეძახი როცა ჩეთან გინდა?!-თავისთვის ჩაილაპარაკა და თან ჩემი სამაჯურით თამაშობდა.
-ჯასტინ…
-Yes Shawty…
-ჩემი ტანსაცმელი სად არის?
-ქვევით…
-აუ…ამომიტანე რა…
-აუცილებლად!-ჩაიცინა და ბალიშში ჩარგო თავი.
-გეხვეწები რა…
-კი…კი…უკვე მომაქვს…
-ადექი!-მასთან მივედი და გვერძე მივუჯექი.
-ხო…მაცადე მომაქვს!
-არ მეცინება…
-და რა არის აქ სასაცილო…
-კარგი მითხარი სად არის და მე ამოვიტან…
-შენთვითონ იპოვე…
-იცი რა მინდა?!
-რა…?!
-ჩემი საწოლიდან ერთი ვირი რომ ადგეს!-ვუთხარი და თავი მკერდზე დავადე.
-ხანდახან მგონია,რომ მართლა გულგრილი ხარ ჩემს მიმართ…-ნაღვლიანად მითხრა.
-მაგრამ ეს ასე არ არის…-ლოყაზე ვაკოცე.
-ამდენ ხუმრობა-ხუმრობაში მარტლა ასე რომ მოხდეს…-თავი მისკენ შემაბრუნებინა.
-არა…გპირდები…ოღონდ შენც უნდა დამპირდე…
-გპირდები!-ხელები ძლიერად მომხვია და თავი მხარზე დამადო-არ ვიცი ასე რამდენ ხანს ვიყავით,მაგრამ ძალიან ბედნიერი ვიყავი…მინდოდა მთელი ცხოვრება ასე გაგრძელებულიყო...
-ნერვები მეშლება!-წამოიწყო ჯასტინმა.
-რაზე?
-ასე ჩუმად რომ ვართ…ასე მგონია სამუდამოდ გემშვიდობები!
-მე სულაც არა…პირიქით მსიამოვნებს…
-მეც მსიამოვნებს მაგრამ…
-მშიშარა!-სიცილით ვუთხარი.ისეთი სახით გამომხედა მივხვდი რაღაცას აპირებდა,უცებ მივედი და ვაკოცე,რამით ხომ ინდა მომელბო :D
-საზიზღარო!-სიცილით მითხრა.
-აუ!წავიდეთ რა სადმე…გავისეირნოთ…
-კარგი…გამოვიცვლი და წავიდეთ…
ერთი საათის შემდეგ როგორც იქნა ჯასტინი მზად იყო და სასეირნოდ წავედით.
მთელ გზა "I just Called I love you"-ს მღეროდა(:D) მე კი მთელი გზა იმას ვეჩიჩინებოდი რომგაჩუმებულიყო:D
კაფეში შევედით და ნაყინები შევუკვეთეთ…ჩვენი სახლისგან ძალიან შორს ვიყავით,ჯასტინის სიმღერ-სიმღერაში იმდენი ვიარეთ გზა აღარ მახსოვდა:D
-ქეითი როდის ჩამოდის?-წამოიწყო ჯასტინმა.
-არ ვიცი…წესით მალე უნდა ჩამოვიდეს…
-მემგონ დროა იმ გოგოზე ვილაპარაკოთ…!
-კარგი რა…ხასიათს ნუ გამიქუჭებ ჯასტინ…
-კარგი…მაშინ მეთვითონ გავარკვევ ვინ არის…
-როგორ?
-გაბი!-სიცილით თქვა.
-არ იფიქრო რომ რამეს გიმალავ,უბრალოდ არ მინდა ხასიათი გავუფუჭო!
-კარგი…როგორც გინდა…
-ამდენი ნაყინის ჭამით ძალიან გავსუქდები…-უკმაყოფილოდ ჩავილაპრაკე.
-გაგიჟდი ხო?!
-ხმა არ ამოიღო ჯასტინ!
-ადამიანის ნაპალარაკები რატომა რგესმის?!
-და შენ ხარ ადამინი?!
-ლიზა!
-ხო კარგი…
ნაყინის ჭამას რომ მოვრჩით ისევ სახლის გზას დავადექით,ამ ჯერად ჯასტინი ნაღვლიანი ჩანდა…მთელი გზა ხმა არ ამოუღია,ყველაფერზე თავ მიქნევდა და მიღიმოდა…
მე ნამდვილად არ მინდოდა ხასიათის გაფუჭება და მის ნაღველში არ ჩავრეულვარ...
სანამ მე ტანზე გამოვიცვალე,ჯასტინი მისაღებში იჯდა და ტელევიზორს უყურებდა.უფროსწორად როცა ქვევით ჩავედი დამაინტერესეა ასე გულმოდგინედ რას უყურებდა მაგრამ ეკრანი ჩამქრალი იყო…(:D)
-რას აკეთებ ჯასტინ…?!გამორთულ ტელევიზორს უყურებ?!-სიცილით ვუთხარი.
-ხო…-გაიცინა-მოდი ჩემთან…-ხელები გაშალა.მეც მივედი და ჩავეხუტე.
-რა გჭირს…?!-ძლივს გავბედე ამის თქმა.
_____________________________________
