ქეითლინის სიბრაზეს საზღვარი არ ჰქონდა. მე და ეშლი კი მასზე ვიცინოდით მაგრამ რას წარმოვიდგენდით რომ ასეთ რამეს გაგვიკეთებდა...

 1 თვე ძალიან გაიწელა, ამ დორის მანძილზე ჩვენ აღარაფერი არ გვაკვირვებდა. ერთ დღესაც წერილი მოგვივიდა რომ დისნეიმ ჩვენს აყვანაზე უარი თქვა. წერილის ტექსტი ასეთი იყო:

ძალიან ვწუხვარ მაგრამ თქვენ არ შეესაბამებით ინ ნორმებს რომელსაც დისნეის ვარსკვლავი უნდა აკმაყოფილებდეს. კიდევ ერთხელ ძალიან ვწუხვარ. Disney

- ტეი შენ არ ინერვიულო (ეშლი)

 -კარგი რა როგორ არ ვინერვიულო? თქვენ ჩვენი აღმოჩენა ხართო და უცებ უარი გვტკიცეს(მე)

 - ვიცი მაგრამ რას ვიზამთ?! (ხმას აუწია ეშლიმ)

 - ასე უმოქმედოდ არ ვიჯდები (ფეხზე წამოვხტი)

 -და რას იზამ (სევდიანად მკითხა ეშლიმ)

 -დარწმუნებული ვარ ამაში ვიღაცის ხელი ურევია (მე)

 - ვისი? (ეშლიმ ეჭვით მკითხა)

 -თავს ნუ ისულელებ შენც იცი რომ ქეითლინი ვერ გვიტანს და საკმაოდ კარგი ნაცნობები ჰყავს(მე)

 ეშლიმ აღარაფერი მითხრა მხოლოდ სევდიანად გამომხედა. იმ ღამეს არცერთს არ დაგვიძინია და დილით დისნეიში წავედით. არგვინდოდა რომ ქეითლინის სიტყვები დაგვემოწმებინა და ამიტომ კარგად გამოვეწყვეთ

 მე ესე გამოვიყურებოდი


ეშლი კი ასე: 


 დისნეიში რომ მივედით შიგნით არ შეგვიშვეს. რატომ? ასე ჰქონდათ ნაბრძანები, მაგრამ ჩვენ ისეთი კივილი მოვრთეთ რომ პირდაპირ დირექტორი გამოვიდა და ჩვენ რომ დაგვინახე....

იმედია მოგეწონებათ :* კომენტარები არ დაგავიწყდეთ :*

                                                                                                                                                       დაამოწმა:anukaanka