-ამ ოპერაციის შემთხვევაში კი მაგრამ არ ვიცით რა იქნება შემდგომში,შუა ოპერაციისას გამოეღვიძა,ჩვენც გაგვიკვირდა როგორ გაძლო მაგრამ დიდი ენერგია დახარჯა,გულიც გაუჩერდა...
ამ ჟესტით ჩემი თავისდ დამშვიდება დავიწყე,მეშნოდა პანიკას არ ავეტანე.რაკი გაძლო,რაკი გული ისევ უფეთქავს აღარ აქვს მნიშვნელობა არაფერს,რაც მთავარია სუნთქავს,და ვიცი რომ მარტო არა ვარ.
მაგრამ რატომ ვარ ასე უცნაურად?მასზე ასე ძალიან რატომ ვღელავდი,მაგრამ ეს ხომ ბუნებრივია ჩვენ მეგობრები ვართ,თან ძალიან კარგი მეგობრები....
არა,არა,ვის ვატყუებ?რა სულელი ვარ....მე არ ვთვლი რომ მისი მეგობარი ვარ,ლილი ძალიან მომწონს,თმცა ალბათ შანსები არ მაქვს,მას ხომ ტედიც მოსწონს თან ალასკაზე რომ ვიყავით ვიღაც პიჭზე ლაპარაკობდა....ნეტა ვინ იყო?
-შეიძლება ვნახო?-ვკითხე ექიმს
-რეანიმაციაშია...
-გთხოვთ,სულ ცოტა ხანი,ხუთი წუთიც კმარა
-მემგონი ერთი გამონაკლის თუ დავუშვებ არაფერი დაშავდება-მან გვერდულად გაიღმა და მანიშნა გავყოლოდი....
ჯერ რაღაც ოთახში შევედით სადაც დამცავი საშუალებებით ამღჭურვეს,პირბადე,ხალათ და მხოლოდ ამის შემდეგ შემიშვეს ლილისთან.
პალატაში შევედი,ვხედავდი საწოლს,მასზე ერთანად დაბინტული სხეული იწვა,თვალები მიენაბა და მძიმედ სუნთქავდა,ათსნაირ აპარატებზე შეერთებულიც კი ულამაზესი იყო...
ნელ-ნელა საწოლს მივუახლოვდი და სკამზე ჩამოვჯექი,წამით სუნთქვაც კი შემეკრა,ის ლილი რომელსაც მე ვხედავდი არ იყო ჩემი გოგო,ნაკერებით,შეხვეული ხელებით,ორივე ფეხზე თაბაშირი ედო,ნეკნები ჩამტვრეული ჰქონდა და შუბლზეც ედო შვიდი ნაკერი....
გული შემეკუმშა ასეთს რომ შევხედე,თვალწინ წარმომიდგა რამხელა ტკივილი გადაიტანა,რამხელა მოითმინა,რამდენს გაუძლო,ჩემი გოგო.
ამიერიდან არ დავუშვებდი რომ ასეთი რამ განმეორებულიყო,დრეიკს ჩემი ხელით დავახრჩობდი,მაგრამ მას რას ვერჩოდი,მშვენივრად ვიცი რომ არ მას ენდომებოდა ასეთ საშნელების დატრიალება...მაგრამ როგორც გამომძიებელმა გვითხრა მანქანის სპიდომეტრი ორასზე იყო გაჩერებული.....ესეიგი კი არ მიდიოდნენ მიფრინავდნენ....
-ჯას..ჯა..ს..სტინ-სუსტი ხმა ჩამესმა
მაშნვე ლილის დავაკვირდი,თვალები ისევ დახუჭული ჰქონდა უბრალოდ სულ ცოტაზე ტუჩებს ამოძრავებდა,მინდოდა მეთქვა აქ ვართქო მაგრამ მალევე მოვტვინე რომ მან არ იცოდა მე მის გვერდით ვიყავი,ლილი უბრალოდ მახსენებდა,ჩემთან ყოფნა უნდოდა....
ამის გააზრებამ საოცრად გამახარა
-ჯა..სს..
-აქ ვარ აქ-სწრაფად ვუთხარი და რომ დარწმუნებულიყო ხელი ფრთხილად ჩავჭიდე
ცალი თვალი ოდნავ გაახილა და სახეზე ღიმილი გადაეფინა.
lily's book
თვალი გავახილე და რაც პირველს მოვკარი თვალი ჯასტინის ანგელოზის სახე იყო,მაშინვე საოცარმა გრძნობამ მომიცვა,მინდოდა რამე მეთქვა მაგრამ ვერ შევძელი,ძალიან ვიყავი დასუსტებული და ჯერ კიდევ ყველაფერი მტკიოდა....
ეტყობა ბოლოს მაინც ნარკოზი გამიკეთეს,მაგრამ ჯობდა ეს არ ექნათ,ახლა ორჯერ უფრო მეტად მიჭრდა გამოფხიზლება,და ტკივილიც მატულობდა....
თავი გავიქნიე,უფრო სწორედ ვცადე,ამის უფლება ყელსახვვევმა არ მომცა.
-ისე ისეთი ჯიუტი ხარ-გამიღმა-ჩემთვის შეეცადე,გთხოვ
ისე უარზე ვიყავი.
-კარგი როგორც გინდა-ეტყობა დამნებდა
ძალიან ცოტა ხანი იყო ჩემს გვერდით,იმიტომ რომ ექთანი შემოვიდა და გარეთ გააგდო,დასვენება სჭირდება პაციენტსო.
საღამოს უამრავი მნახველი მაყავდა,დედა და მამა,მერე პეტი და ჯერემი,კენიდა რაიანი,დრეიკი ყველაზე ცუდად გრძნობდა თავს,იმდენი ბოდიშები მიხადა,ლაპარაკი რომ შემძლებოდა კარგად ვუყვირებდი გაჩუმებულიყო,რა მისი ბრალი იყო,მშვენივრად ვხვდებოდი რომ მე გამოვიწვიე.
ასე რომ არ მოვქცეულიყავი და არ წამექეზებინა ახლა ორივენი კარგად ვიქნებოდით....
შუა ღამეს გადაცილებული იქნებოდა ტკივილმა რომ შემიკლო,გამიხარდა დავიძინებთქო მაგრამ ვინ გაცადა პალატაში ჯასტინი შემობლაყუნდა,ვიფიქრე გავაგდებინებმეთქი მაგრამ რომ მომიახლოვდა ისეთ დაღლილი სახე ჰქონდა შემეცოდა,ალბათ სტუდიიდან მოდიოდა.
სკამზე ჩამომიჯდა და გიტარა დამანახა
-what are..you..doing bieber?-ძლივს ამოვიხავლე
-singing-გამიღიმა და დაიწყო.
კატეგორია:♥ BooK ☆ | ნანახია:733 | დაამატა:renismee | რეიტინგი:4.7/6
