ყველაფერი კი ასე დაიწყო:
ერთი ჩვეულებრივი დღე იდგა,არაფრით გამორჩეული,სკოლიდან ახლად დაბრუნებული პირდაპირ საწოლზე გავითხლაშე,ასე დაღლილს დამეძინა კიდეც,ალბათ შუა ღამემდე პირ შეუცვლელად მეძინა,მერე კი ტელეფონის ზარმა გამაღვიძა,თავიდან ვიფიქრე არ ვუპასუხებ ჯასტინი იქნებათქო მაგრამ რეკვა რომ არ შეწყვიტა იძულებული გვხდი მეპასუხა -გისმენთ-ნამძინარევი და გაბრაზებული ხმით ვთქვი -ლილი-ყრუ,თითქმის ძალიან ჩუმად ჩამესმა ყურში ჯეიმსის ხმა -ჯეიმს?-ხმამაღლა წარმოვთქვი მისი სახელი და საწოლზე წამოვჯექი -ლილი,ლილი,ლი..ლი-ის კი ჩემს სახელს იმეორებდა გაბმულად -ჰო,ლილი ვარ-ცოტა არ იყო უცნაურად მომეჩვენა და გამეცინა -მო..დი-ნაწყვეტ-ნაწყვეტ მითხრა -სად მოვიდე?-ვერ გავიგე რეებს ბურტყუნებდა -ჩემთან სახლში,მო...დი.... -რატომ?-დავიბენი,მაგრამ მალევე გონება გამინათდა-უკვე მიდიხარ? -არა....უბრალოდ მოდი-ჩახრენწილი და ჩამქრალი ხმით მითხრა -კარგი ეხლავე გამოვალ-შევპირდი და საწოლიდან წამოვდექი,კარებში ჯასტინი შემომეფეთა -hey sweet...where are you going?-მოღიმარი სახით მკითხა,თან გულში მიხუტებდა -ჯეიმსთან-უხერხულად შევიშმუშნე
ჯასტინმა ეგრევე გამიშვა ხელები -მაგასთან რა გინდა?
-დამირეკა და მთხოვა მივსულიყავი.. -რატომ?
-არ ვიცი-მხრები ავიჩეჩე -არაფერი სერიოზული არ იქნება,არ წახვიდე რა-მთხოვა -შენ ხომ არ გაგიჟდი?აუცილებლად უნდა ვნახო -მე რომ მდომოდა ეგრე არ იზავდი
-ჯასტინ...... -ჰო,კარგი,ოღონდ მეც უნდა წამოვიდე-პირობების წამოყენება დამიწყო -არავითარ შემთხვევაში-ხელები გავასავსავე -მაშინ სახლიდან ფეხს ვერ გაადგავ-კარებს აეფარა -შენ რა ისევ მბრძანებლობას იწყებ?-დავუყვირე,ნერვები მეშლებოდა,დროს ტყუილად ვაცდენდი -არა უბრალოდ მეც მინდა წამოსვლა -არ წამოხვალ -მაშინ არც შენ წახვალ... -იცი რა...-დავიწყე მაგრამ სიტყვა ტელეფონის ზარმა გამაწყვეტინავ -ჰო ჯეიმს-უპასუხე -ლილი....სად ხარ.... -მოვდივარ ჯეიმს..ხომ კარგად ხარ? -მე...მე...მალე მოდი...-ხმა გაუწყდა -ხომ კარგად ხარ?...
მაგრამ ყურმილი გაწყდა,ავნერვიულდი -რა უნდოდა?-ინტერესით მკითხა ჯასტინმა -უნდა წავიდე -მეც მოვდივარდა- -კარგი როგორც გინდა-დავთანხმდი და მანქანაში ჩავსხედით
როგორც კი გზატკეცილზე გავედით ჯასტინს სიჩქარეზე მოვამატებინე,სპიდომეტრიუკვე160 ურტყავდა. -მალე,მალე-კიდევ ერთხელ ავწრიალდი -აჰა,უკვე მოვედით-ამოიოხრა ჯასტინმა
მაშინვე მანქანიდან გადმოვედი და სახლისაკენ გავქანდი,თანდათან სახის გამომეტყველება მეცვლებოდა,ფანჯრები სულ დალეწილი იყო,რაღაც მომეწონა ეს ყველაფერი,სახლის კარი ხმაურით შევაღე.
მისაღები გადაბუნაგებული დამხვდა,ყველაფერი დალეწილი იყო... -ეს რა ჯანდაბაა-მომესმა ზურგს უკან ჯასტინის ხმა
პასუხი არ გამიცია,მეორე სართულე ავირბინე,არც იქ იყო არავინ,სამაგიეროდ იქაც დალეწილი იყო ყველაფერი -ლილი ჩქარა სამზარეულოში-დამიძახა ჯასტინმა
მეც სასწრაფოდ იქიტკენ გავიქეცი -რა ხდე....-სიტყვა ენაზე შემეყინა,ჯეიმსი დავინახე,სისხლის გუბეში იწვა და ხროტინებდა...
მან ხელი გამომიწოდა,ადგილიდან ვერ ვიძროდი -მო..დი-კიდევ ერთხელ მიმიხმო მასთან
ნელი ნაბიჯებით წავედი და ჩავიმუხლე,ხელი მაგრად მოვუჭირე...
ვერაფერს ვიაზრებდი,ჯასტინი კი მაშინვე მივვარდა და ტილოები დაადო ჭრილობებზე,რომ სისხლდენა შეეჩერებინა.....
ბევრი რაღა გავაგრძელო,მე ახლა ჯეიმსის საფლავზე ვარ,ფაქტი ერთია,ჩვენ ის ვერ გადავარჩინეთ,და ამის შდეგს ახლა ვიმკიდით -ლილი,მომისმინე-კიდევ ერთხელ შემანჯღრია ჯასტინმა
| 
