აქციააა!!!! აქციაა!!! პირადად ჩემგანნ!!!! მე ვიყიდე ბინდი საგა გ ა ნ თ ი ა დ ი ! ყოველ დღე ერთი თავი ! ალბათ მოგეწონებათ!!!! __________________________________________________________________________________________________________________________ წიგნი პირველი '' ბელა '' თავი პირველი , ,დანიშნული ' ' ''არავინ გიყურებს, არავინ გიყურებს'' , - თავს ვიმშვიდებდი. თუმცა , რადგან საკუთარ თავსაც ვერ ვატყუებდი დამაჯერებლად, მაინც გადავამოწმე. სანამ შუქნიშანზე მწვანე შუქის ანთებას ველოდი, მარჯვნივ მალულად გავიხედე. მინივენში მჯდარიმისის ვებერი მთელი ტანით ჩემკენ შემოტრიალებულიყო და ურცხვად მომშტერებოდა. შევკრთი. გამიკვირდა რატომ არ ერიდება-მეთქი. განა ადამიანისთვის უაზროდ მოშტერება უზრდელობა არ არის? თუ ადამიანად აღარავის მივაჩნდი? მერე უცებ გამახსენდა, რომ ამ მანქანას მუქი მინები ჰქონდა. ალბათ არ იცოდა, საჭესთან რომ ვიჯექი, და ვერც იმას ხედავდა, მას რომ ვუყურებდი. ესე იგი, მე კი არა, ჩემს მანქანას მიშტერებოდა, კიდევ კარგი... მარცხნივ გავიხედე და ამოვიოხრე. ტროტუარზე ორი გამვლელი გაშეშებულიყო. მათ ზურგს უკან, მისტერ მარშალი თავისი პატარა სუვენირების მაღაზიის ვიტრინაზე იყო აკრული. მწვანე შუქი აინთო თუ არა, გაზის პედალს ძლიერად დავაწექი - ჩემი ანტიკური პიკაპის დაძვრას ხომ ბევრი ჯახირი სჭირდებოდა. ძრავამ ავაზასავით დაიღმუვლა და წინ ისე გავას=რდა, რომ ტყავის სავარძლის საზურგეს მივენარცხე და შევჯანჯღარდი. ფეხით როგორღაც მუხრუჭის პედალი მოვძებნე და სულ ოდნავ დავაწექი. მანქანა მაშინვე გაყუჩდა. სხვების რეაქციის შესაფასებლად არ მომიხედავს; ალბათ უკვე არავის ეპარებოდა ეჭვი, ვინ მართავდა ამ მანქანას. ფეხსაცმლის წვერით მმსუბუქად დავაწექი გაზის პედალს და მანქანა ისევ მოსწყდა ადგილს. როგორღაც ბენზინისგასამსრთ სადგურამდე მივაღწიე. საწვავი მჭირდებოდა, თორემ ქალაქში საერთოდ არ გამოვჩნდებოდი. უკვე ერთი კვირა იწურებოდა, ხალხში გამოჩენას ვაპირებდი.
არ გეგონოთ, ეს თავი ბოლომდეა, მე მთლიან თავს ხვალ დავდებ, რადგან 8-დან 20-მდე 1 თავია და ამხელას ვერ დავდებ ,3 იმედია დაგაინტერესათ თქვენი ლიზა :)
