მან ახლაც მიპასუხა კოცნაზე კოცნით..
მშვენიერი წამები იყო და ალბათ დიდხანს გაგრძელებოდა.. ნინა და ნიკი რომ არ გამოსულიყვნენ,,
-გეყოფათ გვრიტებო..
-ცუდ დროს მოვედით..
ფერი მე მომეკრა მკერდზე .. მე ხელი მოვხვიე..
-ფერ მინდა შენტან ლაპარაკი
-მეც ნინა..
ფერი და ნინა წავიდნენ.. მე ჩამოვჯექი და ნიკი გვერდით მომიჯდა.. მაიკიც ამოვიდა წყლიდან..
-აბა როგორი კოცნა იცის? მაგის კოცნაზე მტელი სკოლაში ყველა ბიჭი ოცნებობს..
-გეყოფატ.. ფერი ძალიან მშვენიერია.. და როგორიც ისაა.. ისეთი კოცნა იცის..
მაიკი ვერ მიხვდა რაზე ვლაპარაკობდით
-რაა კოცნაა? რაზე ლაპარაკობთ გამაგებინეტ
-ჯასტინმა ფერს აკოცა..
-რაა...
მაიკს სიცილი წასკდა
-დამცინიი?
-არა.. უფრო სწორედ კი.. იცი ადრე ბავშვობაში, ასე დაახლოებით 12 წლის რომ ვიყავი ვოცნებობდი ფერს ჩემთვის ეკოცნა.. ახლა კი ფერს ჩემი მეგობარი აბავს.. ეს ხომ სასაცილოა..
-რაა? მართლა ოცნებობდიი?
სიცილი ამჯერად მე ამივარდა..
-ხო უნდა გენახა.. ერთ ოტახში რო ვიყავიტ ძილში სულ ფერს ეძახდა..
სიცილმა ნიკის ნათქვამზე კიდევ უფრო მომიმატა ..
-ეე გეყოფათ ნუ დამცინით..
სანაპიროზე აღარ გავჩერებულვართ სახლში წავედით.. ფერი და ნინა სახლში დაგვხვდნენ..
-ფერი სადაა ? არ ისადილებს ?
-არ მშივა ჯასტინ
ფერი ოტახიდან გამოვიდა და ჩემს შეკიტხვაზე მან მიპასუხა ნინას მაგივრად..
-მე წავედი..
-სად მიდიხარ ფერ?
ნინამ კითხა.. მეც მინდოდა მეკიტხა მაგარმა ვერ გავბედე..
-არ ვიცი.. სადმე წავალ..
ფერი სახლიდან გავიდა.. ჩვენ ვისადილეთ.. მერე კი ჩემს ოთახში შევედი და ლოგინზე წამოვწექი..
სულ სანაპიროზე მომხდარზე ვიფრობდი...
მე თითქოს ფერს ცოტა დავუახლოვდი.. ახლა კი როცა ვაკოცე რაღაც ცივად შემხვდა.. ნეტა რა მოუვიდაა? მანაც ხომ მიპასუხა კოცნაზე კოცნიტ, წინააღმდეგობა არ გაუწევია და ნეტა რა მოუვიდა.. როგორ მაინტერესებს რა ილაპარაკეს ნინამ და ფერმა..
არ ვიცი რამ მომიარა,მაგრამ წამოვხტი და სანაპიროზე გავიქეცი..
-ფერ?
-ხო რა არ შეიძლება აქ ყოფნაა?
ახლა კიდევ უფრო ცივად მომმართა
-როგორ არა.. უბრალოდ..
და ვეღარაფერი ვეღარ ვთქვი
ფერი წამოდგა..
-ჯასტინ იცი რა..
ხმა კიდევ უფრო გაუცივდა..
-ვიცი .. ვიცი რომ არ უნდა მეკოცნა,მაგრამ რა ვქნაა? ისე ახლოს იყავი ჩემტან და ვერ გავუძელი. .. მოდი სიმართლეს გეტყვი ძალიან მიყვარხარ...
-ერთი ნახვის შეყვარების გჯერაა?
-არა.. და არც არასოდეს მჯეროდა.. ახლა კი მე ტვიტონ შემიყვარდა ერთი ნახვით..
-ჯასტინ
-მინდა ბოდიში მოგიხადო... თითქოს ცოტა დაგიახლოვდი, მაგრამ ახლა როცა გაკოცე.. ისევ დამშორდი.. ბოდიში.. ცივადაც მპასუხობ
-ბოდიში ჯასტინ.. უბრალოდ რომ იცოდე რაც გამოვიარე,მერე უფრო კარგად გამიგებდი..
-დრო ჩვენია.. შეგიძლია მომიყვე..
-დავიჯერო გაინტერესებსს?
-შენ ტვალებში რაღაცას ვხედავ მაგრამ ვერ ვარცევ და ზუსტად ვიცი რომ ეს შენი ცხოვრების გამოა.. შენი თვალები ასე სევდიანი..
ორივე ჩამოვჯექიტ სანაპიროზე..
-მე 15 წლის ვიყავი როდესაც დედა გარდამეცვალა..კევინი 13.. სანამ დედა ცოცხალი იყო მამა კარგად მექცეოდა.. ერთხელ მამაჩემის დახმარებიტ დოღშიც გავიმარჯვე.. ის ბედნიერი დღე რომ მახსენდება,მახსენდება იმ დღეს მომხდარი უბედურება... მე,დედა და მამა დოღიდან რომ მოვდიოდით ავარიაში მოვყევიტ.. კევინი ამ დროს დეიდაჩემტან იყო.. კარგად ვერ იყო და ამიტომ დოღზეც ვერ წამოვიდა..დედა დაიღუპა.. მე და მამა კი გადავრჩით. .. მამა ძლივს გადაარჩინეს.. ისიც რომ დამეკარგა ალბათ მეც მათ გადავწყვებოდი..დედაჩემის სიკვდილის მერე მამა ძალიან შეიცვალა.. ჩვენს მიმართ გაცივდა.. სულ ცუდად გვექცეოდა მეც და კევინსაც.. მერე ლიამის მამის ერთ-ერთ ოფისში დაიწყო მუშაობა დირექტორად.. ლიამის მამა და მამაჩემი დამეგობრდნენ.. მამაჩემს ძალით დავყავდი ხოლმე მათთან .. უნდოდა როგორმე ლიამს გავყოლოდი.. ლიამს მოვეწონე.. ის ცდილობდა რომ სულ მასთან ვყოფილიყავი.. გასაქანს არ მაძლევდნენ რომ ვინმესთან მემეგობრა.. მამაჩემი და ლიამი ყოველთვის ჩემზე ბატონობდნენ..ლიამმა იმდენი ქნა რომ მის სკოლაშიც გადავედი... კოლეჯში ყველაზე მაგარ გოგოდ მაღიარეს, მე კი ეს არ მომწონდა..მე არაფრით განვსხვავდებოდი სხვებისაგან და რატო უნდა მქონოდა ეგრეთწოდებული წოდებაა? ამ ბოლოს კი როცა 18 წლის გავხდი მამაჩემი მუდამ მაიძულებდა ლიამს ქორწინებაზე დათანხმდიო.. ლიამი ხშირად მთხოვდა ამას მე კი მუდამ უარზე ვიყავი.. ბოლოს ისე გაბრაზდა ჩემზე რომ კევინი რო არ ყოფილიყო მცემდა კიდევაც. ლიამი ყოველტვის ცდილობდა მასთან დავწოლილიყავი.. მე ამაზეც უარზე ვიყავი.. ამ ბოლოს კი სულ ვეჩხუბებოდი , ნერვებს ვუშლიდი ძალიან მინდოდა რომ ტავი დაენებებინა..მაგრამ მაინც არ მეშვებოდა. სულ ეს არის!.. მთელი ჩემი ცხოვრება საშინელება იყო.. განსაკუტრებიტ ბოლო ერთი წელი..
ცოტახანი გამოშტერებული ვიყავი.. ფერი.. ფერი მას ამდენი უბედურება გადაუტანია და აი ამიტომ ქონია ასე სევდიანი,მაგრამ ულამაზესი..
-ეი ცოცხალი ხარ?
ფერმა შემანჯღია და ფიქრებიდან გამომიყვანა
-კი ცოცხალი ვარ..
-ძალიან კარგი მიხაარია..
ფერი წამოდგა და მეც წამოვდექი..
ფერი ისე ახლოს იყო ჩემთან.. როგორ მინდოდა მეკოცნა.. მაგრამ თავი შევიკავე..
ცოტახანი სუჩუმე ჩამოვარდა..მხოლოდ ზღვის ხმა ისმოდა..მის შიშველ ფეხებს ეთამაშებოდა წყალი..მისი თეთრი კაბას კი ქარი აფრიალებდა... ძალიან ლამაზი იყო.. ულამაზესი.. მის სილამაზეს ღვთიურს ხდიდა მისი ყავისფერი თმა.. რომელსაც ქარი აფრიალებდა, თმები კი სახეზე ეფერებოდნენ..
თვალებში ვუყურებდიტ ერთმანეთს..
ტავის შეკავება ძალიან მიჭირდა რომ არ მეკოცნა, მაგრამ მაინც არ ვკოცნიდი..
ფერი კიდევ უფრო მომიახლოვდა და მაკოცა
