ფერი საავადმყოფოდან ნინასთან წავიყვანეთ..
-ახლა როგორ ხარ ფერ?
-შედარებით კარგად..ჩემი ჩანტა სად არის?
-მოგიტან ახლავე..
ფერი ჩანთაში რაღაცას ეძებდა..
ბოლოს ჩანთიდან ფორმატის ფურცელი ამოიღო და გვაჩვენა..
-ეს რას ნიშნავს
-შენ ხომ იცი რომ ხატვა ასე კარგად არ მეხერხება..
-კი ვიცი..
-ტბაზე რომ ვიყავით ეს მე დავხატე
-რაა?
-ხოო.. ვერ ვხვდები.. რაღაცამ მჭირს.. იცი რა დღეში ვარ.. რაღაც მჭირს და ვერ გამიგია რა..
-ფერ დასვენება გჭირდება
-სად? აქ დავისვენებ შენ გგონიაა?
-მართალია.. მე ვიცი სადაც ფერი შეძლებს დასვენებას ის ადგილი..
მე წამოვიწყე ლაპარაკი ..ამდენი ხნის დუმილის შემდეგ
-სად?
-რომელიმე კუნძულებზე
-მე მამაჩემს გამოვექეცი ... ფული კი არ მაქვს და რომელიმე კუნძულზე წავალ..
ფერმა ირონიულად თქვა
-მე დაგეხმარები წასვლაში
-რაა?
-ხო.. ალბათ შენ მარტო წასვლა არ გენდომება და შენ და ნინასთვის შვიძენ ბილეთებს და ბაჰამაზე გაგიშვებთ
-რა? ჯასტინ ეს მაგარია..
ნინა მომეხვია,მაგრამ მალევე გამშორდა..
-არა ეგრე სად არის მე შეყვარებულის გარეშე როგორ გავძლოო?
-მაშინ შენც წადი
-დაიცა მე და შენ ჯასტინ რა დავაშავეთ?
ეხლა მაიკმა იკითხა
-მაშინ ყველა წავიდეთ
-კარგი იდეა
ყველას უხაროდა..მხოლოდ ფერი არ იღებდა ხმას..
დივნიდან ადგა და გავიდა..
ფერის წიგნი
გარეთ გავედი.. ცოტა ხანში ჯასტინიც გამოვიდა
-ფერ კარგად ხარ?
-კი
-ხმას რატო არ იღებ?
-არა უბრალოდ მე არასოდეს.. რავი არ შემიძლია.. მამაჩემი
-შენ ხომ სახლიდან წამოხვედი? ხო ხარ სრულწლოვანიი?
-კი
-დასვენება მართლაც გინდა.. რაც მე გაგიცანი.. შენს თავს სულ რაღაც ხდება ამიტომ დასვენება ნამდვილად არ გაწყენს..
-მაშინ სახლში უნდა წავიდე
-რაა?
მივხვდი რომ სხვა რამე გაიგო მან ჩემს ნათქვამში
-ტანსაცმელი უნდა წამოვიღო და
-ააა... მე კი სულ სხვა რამ მეგონა..
-მივხვდი
სახლში წავედით.. ჯასტინიც წამომყვა..
სწრაფად შევაღეთ კარი და ორივე ზევით ავედით.. ჩემ ოტახხში შევვარდი და კარი ჩავკეტე.. მე და ჯასტინი ტანსაცმელს ჩანტაში პირდაპირ ვყრიდით.. ასე იმიტომ ვიქცეოდი, რომ არ მინდოდა მამაჩემის შევხვედროდი..
-ფერნანდა სუარეს.. გაარე კარი.. ამიხსენი რა ხდება?
-მამა თავი დამანებე
-მამაშენს ასე როგორ ელაპარაკები
-აა იდიოტი ლიამ შენც მანდ ხარ?
-ასე ნუ მომმართავ
-მართლა? დამანებეთ თავი..
ყველაფრის ჩალაგებას მოვრჩი. .. მხოლოდ ერთი რამ დამაკლდა დედას სურათი ვერ ვიპოვე.. მამაჩემი ისევ კართან იდგა და მიყვიროდა.. დრო და დრო იქვე მყოფი ლიამიც ყვიროდა..
-აი ეს სურატია ფერ?
-არა.. ეს სურათი არასოდეს მენახა,, ეს დედა მაგრამ მისი ეს სურათი არასოდეს მინახავს
-მთავარია დედაშენისაა.. ცადე და წავიდეტ ტორემ ლამისაა კარი შემოამტვრიონ..
კარი გავაღე..
უცებ ჩავედიტ დაბლა.. მამაჩემი ფეხდაფეხ მოგვდევდა..
ლიაამმა ხელიტ დამიჭირა..
-სად მიდიხარ?
-შენი საქმე არაა იდიოტო.. მტკივა გამიშვი..
-გაუშვი..
ჯასტინმა ხელი გააშვებინა.. სახლში ამ დროს შემოვიდა კევინი
-აქ რა ხდება ვერ ამიხსნით?
-შენ დას კითხე..ჩვენც არ ვიცით
-ფერ?
-სხვა დროს
ჯასტინმა ხელი მომკიდა და ორივე გარეთ გამოვარდი..
ბარგი მანქანაში სწრაფად ცავაწყეთ და პირდაპი აეროპორტისაკენ წავედიტ, რადგან ასე ვიყავით შეთანხმებულები..
თვითმფრინავში არ მძინებია..
სულ ვფიქრობდი იმაზე თუ ჩემს გარშემო რა ხდებოდა. იმდენი კიტხა გაჩნდა, მაგრამ მათი პასუხები ვერ მეპოვა.. ან დედას ეს სურათი? ნუთუ მამა რამეს გვიმალავს მე და კევინს დედას შესახებ? არა არა.. ჯასტინი? ჯასტინი შემიყვარდა? არც ამაზე ვიცოდი პასუხი.. როცა მის თველბს ვუყურებ ვგრძნობ რომ ძალა მემატება.. ვგრძნობ რომ ბედნიერება არსებობს.. მე არასოდეს ვყოფილვარ ბედნიერი და მუდამ მეგონა და ალბატ მეგონება რომ ბედნიერება და სიყვარული არ არსებობს..
ჯასტინის წიგნი
არ მძინებია მთელი ის დრო რაც მოვფრინავდიტ..სულ ფერზე ვფიქრობდი თვალწინ მედგა მისი მუდამ ნაღვლიანი თვალები..
ნეტა მის თავს ახლა რა ხდება? როგორ მინდა ფერს დავემხმარო, მაგრამ როგორ? მე ის შემიყვარდა,.. უზმოდ შემიყვარდა.. მისმა ნაზმა და სევდიანმა თვალებმა მომაჯადოვა..
