-გვაინტერესებს თქვენი მდგომარეობა და კიდევ თქვენი ანალიზის პასუხებით გავიგებთ ტქვენი დაავადების შესახებ..
-ააა
ექიმაა ანალიზები ამიღო და გავიდა.. ექიმის გასვლის თანავე შემოლაგდნენ..
-ფერ ძალიან მოგვენატრე ყველას..
-სანამ შენ არ იყავი მე ლიზას საჭმელს ვაჭმევდი ხოლმე
-მე ვასეირნებდი
-მე კი ძილისწინ ზღაპრებს ვუკითხავდი და ვუმღეროდი.. საფენებსაც ვუცვლიდი ხანდახან
-მე რომელიმე რო დაიღლებოდა.. მაშინ ვცვდილიდი ხოლმე.. ყველაზე მეტად მასთან თამაში მიწევდა და მიყვარდა კიდეც..
-ძალიან მიხარია.. რომ თქვენთან ვარ..
-ექიმმა რაო?
ჟასტინი მოვიდა და ლოგინზე ჩამოჯდა
-არაფერი.. ანალიზები ამიღო..
-და რისთვის?
ნინა შემეკითხა რომელსაც ხელში მძინარე ლიზა ეჭირა
-შენი დაავადების თუ რაღაცის გასაგებადო.. რავიცი როგორ გითხრა..
-და პასუხები როდის იქნებაა?
-მალეო..
ექიმი შემოვიდა..
-ანალიზის პასუხები ძალიან საინტერესო გამოდგა.. თქვენ სისიხლის დაავადება აღარ გაქვთ
-რაა? ეს შეუძლებელია..
ძალიან გამიკვირდა პასუხები.. წამოვიწიე და ვიგრძენი რომ ფერი ვერ ავწიე
-ექიმო რა მჭირს?
-რას გულისხმობთ?
-ფეხები ვერ გავამოძრავე.. მე დამბლა მაქვს?
-არაა..არა.. ექიმმა გაიღიმა-რა თქმა უნდა დამბლა არ გაქვთ.. თქვენ 5 თვე გაუნძრევლად იწექით და კუნთები მოდუნებულია.. ვარჯიშით და მასაჟების გაკეთებით ნელ-ნელა ისევ აიდგავთ ფეხს.. ახლა წავალ სხვა პაციენტებსაც უნდა მივხედო
კარისკენ იყო მიბრუებული რომ ისევ მობრუნდა ექიმი ჩვენკენ
-დამავიწყდა მეთქვა თქვენთვის.. უკვე შეგიძლიათ სახლში წასვლა..
-მართლა? ამაზე კარგი არაფერია ექიმო დიდი მადლობა..
ჟასტინს ძალიან გაუხარდა.. ძლიერად ჩამეხუტა ამის გამგონე..
ნინა წავიდა ჩემტვის ტანსაცმლის მოსატანად .. კევინიც გაყვა..
-მოდი მარტო დაგტოვებთ
ჩარლი გავიდა.. ჯასტინი დივანზე იჯდა, მიყურებდა და მიღიმოდა..
არ ვლაპარაკობდი მხოლოდ მისი ყურებით ვტკბებოდი..
ჟასტინიას წიგნი
ფერ საავადმყოფოდან გამოწერეს.. ახლა უკვე სახლშია.. ჩემი სიცოცხლე მან მე დამიბრუნა სამუდამო დებნიერება..
ყოველდღე ვარჯიშობდა და მასაჟებს იკეთებდა..
ისევ ტავიდან ისწავლა სიარული..
პატარა გაიზარდა.. ძალიან გალმაზდა..
ფერი ალამაზებდა , აცმევდა.. როგორც მოდელს ისე და მე სურათებს ვურებდი ..ძალიან ლამაზი იყო..
დასასრული
_______________________________________________
ყველას დიდი მადლობა რომ კითხულობდით.. მადლობა თითოეულს ერთი კომენტარისთვის მაინც.. თქვენ არ იცით როგორ მახარებდით..
ეს თავი ეძღვნება ყველას ვინც ჩემ მოთხრობას კითხულობდა..