ეს თავი ეძღვნება
ChAkUnA,jelenatorN1, anukaanka
_____________________________________________________
შეიძლება ასეც ითქვას ფერის გამოღვიძების შემდეგ უკვე 2 თვე გავიდა.. ექიმები მის შესახებ არ საუბრობენ.. არც გვიშვებენნ პალატასთან ახლოსაც არ მაკარებენ..
სიმართლე რომ ვთქვა ეს ისე ძალიან აღარ მადარდებს,რადგან ვიცი რომ ფერი ნელ-ნელა უკეთ ხდება…
ლიზას რაც შეეხება ძალიან ლამაზი და საყვარელია..
ჩარლი მუდამ თავს ევლება.. ყოველთვის ძილისწინ ზღაპარს უკითხავს, მერე კი უმღერის.. ლიზას ძალიან მოწონს სიმღერა..
პარკში მე ვასეირნებ ხოლმე.. ჭამით კი ყოველთვის ნინა აჭმევს.. კევინი როცა ჩვენ დაღლილები ვართ გვცვლის ხოლმე..
-ჯასტინ ტელეფონზე გეძახიან
-ვინაა ნინა?
-არ ვიცი
-მოვდივარ..
ნინა ბავშვთან მივიდა, მე კი ტელეფონტან ადგილები გავცვალეთ რაა..
-გისმენთ
-შეგიძლიათ მოხვიდეთ
-სად?
-საავადმყოფოში.. ფერს თქვენი ნახვა სურს
-ჩემი ნახვაა? ჲკვე შეიძლებაა?
-კი
-მადლობთ ახლავე წამოვალ
-ვინ იყო?
-საავადმყოფოდან იყო ვიღაც ასე თქვა ფერის ნახვა უკვე შეგიძლიათო და კიდევ ფერს ჩემი ნახვა უნდა..
-რა მართლაა? ღა მაგარია.. ჩემი მეგობარი..
-რა ხდება ბავშვებო?
ჩარლი მეორე სართულიდან ეძინა.. ალბატ ჩვენ ხმაურზე გაღვიძა
-ფერს ჩემი ნახვა უნდა… მისი ნახვის უფლება უკვე გვაქვს
-ეს ხომ ძალიან კარგია.. ჩემი შვილი დამიბრუნდა..
-მეც წავალლ.. სანამ თქვენ ჩაიცვათ .. მერე ჩარლის მანქანით წამოდით.. წინააღმდეგი ხო არ იქნები ჩარლ?
-არა რა თქმა უნდა..
მეც წავედი.. საავადმყოფოში შევვარდი.. გული მიძგერდა და ფერის პალატისაკენ მიმიწევდა..
კარებზე დავაკაკუნე..
კარის მეორე მხრიდან ფერის ნაზი ხმა მომესმა,,
-შემოდით
-ფერ? ანგელოზო მომენატრე..
მივედი და მოვეხვიე
-ცოტა ფრთხილად ის ჯერ კიდევ სუსტადაა..
ეხლა შევამჩნიე ექიმი რომელიც იქვე იყო
-ბოდიშით.. უბრალოდ
-ახსნა საჭირო არაა,მაგრამ ცოტახანი ფრთხილად იყავით,რადგან ფერი ჯერ კიდევ სუსტადაა…
-ფერ მომენატრე..
-მეც ჯასტინ
ამდენი ხნის დუმილის შემდეგ ხმა ამოიღო ფერმა..
-მიყვარხარ
-მეც
ფერ ძალიან შეცვლილიყო.. ფერრიც შეცვლოდა.. სახეზე თავისი ფერი დაბრუნებოდა,თვალის ფერრიც შეცვლოდა,მაგრამ ხელებს სუსტად ამოძრავებდა.. ცოტახანი სახეზე მისმევდა და მიყურებდა..
-იცი ჩვენი პატარა რა ლამაზი გოგონაა?
-გთხოვ ცოტახანი ჩუმად იყავი
-კარგი
ექიმი გავიდა..
კიდევ დიდხანს ვუყურებდი ასე.. ვეღარ მოვითმინე დამ ის ტყჩებს ნაზად ვეამბორეე..
-უშენოდ ვერ ვიცოცხლებდი.. შენ ხარ ჩემი გული , შენ რომ რამე დაგმართნოდა მეც მოვკვდებოდი
-ამას ნუღარ ამბობ, იმიტომ რომ არაფერი მომხდარა..
-ლიზა.. იცი ლიზა რა საყვარელიაა… რო განახა ჩარლი როგორ უვლის და საფენებს როგორ უცვლის არ ვიცი რა დაგემართებოდა.. ალბათ ყველაფერი ერთად.. ძალიან საყვარელიაა… სულ შენ გგავს და უშენოდ ვერცერთი ვერ გავძლებდით
-ბოდიშით,მაგრამ მეც მინდა ჩემი შვილის ნახვა..
ჩარლი შემოვდა, რომელსაც ხელში ლიზა ეჭირა.. უკან ნინა და კევინი შემოვიდნენ..
ფერის წიგნი
ღოცა მამა დავინახე, რომელსაც ლიზა ეჭირა ხელში, მაშინ მივხვდი რომ დედა მართალი იყო..
-ფერ..
მამა ჩემტან ახლოს მოვიდა.. ჯასტინი იქვე დაჯდა დივაზნე
-შვილო ძალიან მომენატრე.. აი პატარა.. სულ შენ გგავს.. ძალიან საყვარელია..
-რა ხნისაა?
ჟერ კიდევ არ ვიცოდი რამდენ ხანს ვიყავი ასეთ მდგომარებაში..
-5 თვის
-ესეიგი 5 თვეა საავადმყოფოში ვარ?
-ასეა შვილო, მაგრამ ახლა მთავარია რომ ჩვენთან ხარ..
-შეგიძლია მომიყვანოო?
-რა თქმა უნდა..
ბავშვი მომიყვანეს.. მართლაც რომ ძალიან საყვარელი იყო.. მიღიმოდა.. ჩემი სოცოცხლე მართაც ღირდა მისთვის ტავის გაწირვა..
-პატარა ..რა საყვარელი ხარ.. მიყვარხარ ლიზ.. ჩემი სოცოცხლე ხარ..
ლიზას მოვაშორე და ჯასტინს გავხედე. მე მიყურებდა..
-ნინა, კევინ
-დაიკო… მეგობარო.. ჩემო რავიცი რა ვთქმა ფერ ძააან მომენატრე
-მეც ნინა
-მეც მომენატრე დაიკო..
ექიმი შემოვიდა..
-გთხოვთ ყველას პაციენთან მარტო დამტოვოტ.. ანალიზები უნდა ავიღოთ..
ყველა გავიდა.. ანალიზები აიღო ექიმმა..
-ექიმო ეს ანალიზები რისთვის არის საჭირო? უკვე მერამდენედ მიკეთებთ.. მემგონი მესამედ..
-გვაინტერესებს...
