-ჩარლი ნახე.. მერე კი თუ ისევ იმ აზრზე იქნები დაბრუნდი
ლუიზიანაში
-კარგი
სასტუმროში დავბინავდით..
ცოტა ხანი მეძინა.. ამდენი ხმის მგზავრობის შემდეგ..
როცა ავდექი შხაპი მივიღე და გამოვიცვალე..
-ფერ სად მიდიხარ?
-სანაპიროზე..
-მეც წამოვალ.. დაიცა
-ოკ
მე და ჯასტინი სანაპიროზე წავედით
სანაპიროზე ვისეირნეთ.. ბევრი ვიარეთ..
-წყალში შევდივარ..
-დაიცა..
ჟასტინმა მაიკა გაიძრო და წყალში შემოვიდა ჩვენთან ერთად
მსიამოვნებდა მასთან ყოფნა.. ძალიან ბედნიერი ვიყავი ასე არასოდეს არ ვყოფილვარ ბედნიერი…არ მადარდებდა ის ფაქტი რომ ყველა ჩვენ გვიყურებდა.. და წარა-მარა ფოტოაპარატების ჩხაკუნი..
-ჯასტინ მიყვარხარ..
-მეც ფერია..
ჩოტახანი სიჩუმე ჩამოვარდა..
-ფერ მემგონი დროა მამაშენის სანახავად წახვიდე
-ჯასტინ იცი რა მეშინია.. მე არ შემიძლია
-ფერ შენ დამპირდი … ნუთუ მამაშენი არ გეცოდებაა?
-როგორ არა.. მაგრამ არა მგონია
-ფერ
-კარგი ხო..
-მაშინ წავედით…
სასტუმროში მივედით.. მე გამოვიცვალე.. მანამ ჯასტინმა ბილეთები დაჯავშნა ჩვენ რესიზე..
-მზად ხარ ფერ?
-კი და შენ?
-კიი..
მალე ჩავფრინდით.. იქ ჯასტინის სახლში მივედიტ.. ჩვენი ბარგი იქ დავტოვეტ..
მერე კი მეზობლად რო სახლია იქ გადავედით..
აუ მამაჩემთან..
ჲკვე კარებთან ვიყავი როცა ჯასტინს მივუბრუნდი
-არ შეიძლება ყველა ერთად ვნახხოო?
-როგორ არა..
-მაშინ შეკრიბე და მერე რაა…
-კარგი.. მაგრამ ვიცი ახლა რასაც აკეთებ თავიდან იცილებ შანსს რომ მამაშენს მარტო შევხვდე, პირისპირ
-შეიძლება
-შეიძლება კი არა ასეა.. ამიტომ შედი
-არა.. შენ ხო თქვი..
ჟასტინმა ზარი დარეკა..
კარი მამაჩემმა გააღო..
-ფერ?
-ჩარლი?
-შენ მე მამა არ დამიძახე
-გადავეჩვიე, რადგან ბილს
შიტყვა გამაწყვეტინა
-შემოდით
ჴრივე შევედით ..
-დასხედით
-მე ჯობს წავიდე.. მარტო დაგტოვებთ.. სალაპარაკო ბევრი გაქვთ
-ფერ მომენატრე
-მართლა?
-შენი წასვლიტ ძალიან მაწყენინე, მაგრამ ახლა ვხვდები რომ ეს კარგი არჩევანი იყო ორივესთვის.. გავიგეთ ორივემ რომ ოჯახზე ძვირფასი არაფერია..
-მართალია.. ეს მაშინ გავიგე როცა ლუიზიანაში შევიძინე ოჯახი.. ბიძია ბილი,ბრედი და ლოლა..
-ანუ იქ ოჯახი გყავდა?
-კი … ზუსტად ისეთი რომელზეც მუდამ ვოცნებობდი.. მაგრამ ქონდა იმ ოჯახსაც ერთი ნაკლი, დედა იქაც არ მყავდა..
-სამწუხაროა..
-წასვლის დროა..
-დაეტია..
ჟასტინი შემოვიდა უეცრად..
-ჯასტინ ჩვენ უკვწე ვილაპარაკეთ
-არა არ გილაპარაკიათ.. თქვენ სალაპარაკო ბევრი გაქვთ და აქედან ვერ წახვალ ფერ მანადე,სანამ არ მოღცებიტ საუბარს და ყველაფერს არ ამოწურავთ..
-კარგი..
-ფერ მინდა გთხოვო რომ მაპატიო ის საქციელი რომელსაც დედაშენის ლიზას გარდაცვალების შემდეგ ვაკეტებდი.. მისმა სიკვდილმა მეც მომკლა..
-და შენ გგონია მე კარგად ვიყავიი როცა გავიგე რომ ის დაიღუპაა? ან კევინი? მამა შენ გეგონა რომ გული არ გვქონდა ორივეს? ჩემი ცხოვრებაა დედას ვგლოვობ,.. ნეტ აიმ ავარიაში მეც მომკვდარიყავი
-არა რას ამბობ..
-დედას სიკვდილის შემდეგ აგრესიული გახდი… მხოლოდ ფული გადარდებდა.. ფული ტკივილს კუნნავს? მაიძულებდა ლიამთან ვყოფილიყავი როცა მე ის არ მიყვარდა.. დაჟე ვერ ვიტტანდი… ლიამი ნამდვილი ბაბნიკია.. და სხვა არაფერი..
-მაპატიე გთხოვ
-მე ჭრილობა მოვიშუშე ამ წასვლით და თქვენგან დასვენებით და ახლა პატიებაც შემიძლია
-ანუ
-ანუ მე შენ გაპატიებ ყველაფერს.. ოღოდ გთხოვ დამპირდი რომ ზუსტად ისეთი იქნები როგორიც ადრე,დედა რომ ცოცხალი იყო..
-გეფიცები ლამაზო..
მამა მოვიდა და გადამეხვია ძლიერად.. მისი სითბო ამდენი ხნის შემდეგ ძლივს ვიგრძენი.. მეგონა რომ აღარასოდეს გათბებოდა, მაგრამ არა..
ლაპარაკის დროს სულ ვტიროდი დ ავერ ვჩერდებოდი… თვალებზე ცრემლი არ შემშრობია.. მამაჩემიც ასე იყო…
-მოვედი.. აქ რა ხდებაა? ფერ?
-კევინ დავბრუნდი..
ჭამოვდექი.. ცრემლები მოვიწმინდე და კევინს ძლიერად ჩავეხუტე..
მამაჩემიც წამოდგა..
-მიყვარხართ.. თქვენ მეტი არავინ ,ყავს და თქვენ დაკარგვას ვერ გადავიტან… მთელი ჩემი ცხოვრება თქვენ გეძღნებათ..
ჴრივეს მოგვეხვიე..
ამ დროს ჯასტინი შემოვიდა..
-აბა მიხარია რომ ოჯახი შეგარიგეთ..
-მადლობ ჯასტინ…
