1.მოკლედ ისტორიას ყველა ახალგაზრდა გოგონა : ეს ჩემს ბიძას და
ბიცოლას შეემთხვათ.რაღაც დღესასწაული იყო და ქეიფობდნენ.მოკლედ კარგად
დალიეს და მოუნდათ საშიში ისტორიების მოყოლა,ვინ რომელიც იცოდა.ხოდა
ბიცოლაჩემმა თქვა : რაც არ უნდა გააკეთო ეშმაკი მაინც წაგიყვანსო..ნუ
ყველამ ამაზე დაიწყო ლაპარაკი,რომ ასეთი რამეები არ ხდება..
და მაშინ
მას თვითონ დააინტრესა,შეიძლება თუ არა ასეთი რამე მოხდეს.აიღო ცხვირსახოცი
და ყელზე შემოიკრა,ბოლოებით კი მაგიდის პეხს მიაბა..და უცებ მუხლებზე
დგომით მან დაიწყო უკან დახევა..ყველას გაეცინა,მაგრამ როდესაც მისი სახე
მთლიანად გალურჯდა,მისმა ქმარმა აიღო დანა და მოჭრა ცხვირსახოცი.მერე
ყველამ დაიწყო მისი დაკითხვა..რა დაგემართა რატომ იწევდი უკანო?შენ ხომ
ამით თავს იხრჩობდი..
მან კი უპასუხა:” მე ასე მეგონა რომ სახესთან
აალებულ თივას მიახლოებენ,ამიტომაც ვიხევდი უკან”…გამოდის ეს მართალია,რომ
თუ ცუდზე იფიქრე აუცილებლად ასრულდება?
2.ელენეს ისტორია : ეს 1 წლის
წინ მოხდა,მაშინ ძალიან ავად ვიყავი…ყელი მტკიოდა ისე,რომ ლაპარაკიც არ
შემეძლო.სასწრაფოს აღარ გამოვუძახეთ,გვეგონა ჩვენ თვითონ
გავუმკლავდებოდით.მოკლედ ამ დროს ასეთი რამ შემემთხვა..მე და მეუღლე
ვიწექით,ის მგონი ფილმს უყურებდა,მე ჩამეძინა…უცებ ძილში ვიგრძენი რომ
ვიღაცა ცივ ხელს მისმევს შუბლზე.მეგონა ჩემი ქმარი იყო,წავიბუტბუტე რომ
ცივი ხელი გაქვს და გამანებე თავი-თქო,და გადავბრუნდი მეორე მხარეს…და აი
აქ ჩემამდე მივიდა რომ არ შეიძლება ადამიანს ასეთი ცივი ხელი ჰქონდეს.მერე
უცებ წამოვჯექი საწოლზე..ქმრისკენ რომ მივიხედე-მას ეძინა..მე ის გავაღვიძე
და ყველაფერი მოვუყევი…საქმე იმაშია რომ მე არ შემეშინდ ამ
შემთხვევის…მეორე დღეს არც ისე არ მქონდა და არც ყელი არ მტკიოდა
.
3.ინაა
ყვება ასეთ საინტერესო ისტორიას: ჩემი ბავშვობა 13-14 წლის რომ
ვიყავი,ძალიან მრავალფეროვანი იყო,განსაკუთრებით იმის შემდეგ რაც ჩემი
დაქალი თონია გავიცანი…იმ დროს ისეთი ტელეფონი მქონდა,რომელსაც მპ3 კი არა
მიდი-ს ფორმატის მელოდიები ჰქონდა,და ერთხელაც დედაჩემს და რა თქმა უნდა
მეც-გამიმრთლა,დედამ კარგი სამსუნგის მობილური იპოვა. მშვენიერი ღილაკების
მუსიკა ჰქონდა,მე დავაყენე ისეთი,როდესაც აჭერ ბავშვის ხმით გეუბნება
ციფრებს…ხოდა მოკლედ ერთხელ მე,ჩემი დაქალი თონია და სხვა მეგობრები
სარდაფში ჩავედით ლუდის დასალევად,მშობლებს რომ არ გაეგოთ.ხოდა თონიამ
მოგვიყვა ასეთი ამბავი,რომ თურმე ამ სარდაფში მანიაკმა პატარა გოგონა
მოკლა,და მოდი მის სულს გამოვუძახოთო.ნუ მე ამ შემთხვევამდე ასეთი
ისტორიების არ მჯეროდა.მოკლედ თონიამ დაიწყო სულის გამოძახება,და თან რაღაც
კითხვებს უსვამდა..მე კი საჭირო ოთახში მომინდა ძალიან,რომელიც იქვე
იყო..ნუ შევედი და ამ დროს თონია ეკითხება ამ გარდაცვლილ ბავშვს :
"რამდენი წლის ხარ” და უცებ ჩემი მობილურის იმ ღილაკის ხმა მესმის ”
ოთხის”…(გაუხსნელ მდგომარეობაში ტელეფონი ხმებს ვერ გამოსცემდა) … მე
შარვლის ჩაცმაც ვერ მოვასწარი,ტყვიასავით გავვარდით გარეთ.დღემდე ვიხსენებთ
იმ დღეს და არც ეხლა არ ვიცით რა მოხდა იქ…
4.დიანას ისტორია : ეს
მე და ჩემს დაქალს გარდგვხვდა,ჩემი მშობლები აგარაკზე წავიდნენ,მე კი მარტო
დამტოვეს სახლში.ხოდა მარტოს რომ არ შემეშინდეს,ჩემს დაქალს დავუძახე და
ერთად დავჯექით კინოს საყურებლად.მე ტუალეტში მომინდა წასვლა,ხოდა ოთახიდან
როგორც კი გვედი ვხედავ ჩემს წინ ჩრდილმა გაიქროლა.მე შემეშინდა,ისევ
ოთახში შევედი და საწოლზე დავწექი,ჩემმა დაქალმა მკითხა,რა მოგივიდაო?მე
მოვუყევი მან კი მითხრა რომ გელანდებაო.მოკლედ ჩვენ მოგვშივდა და
სამზარეულოსკენ წავედით. რომ შევედით,ყველა მჭრელი საგანი იატაკზე
ეყარა,თითქოს ვიღაცა რაღაცას ეძებდა!ჩვენ შოკში ვიყავით!ავკრიფეთ ყველაფერი
და ცოტა ვჭამეთ.მერე ფეხის ხმა გავიგეთ-გადავწყვიტეთ დაქალთან
წასვლა,მასთან ხომ მაინც მშობლები იყვნენ!კარის გაღება რომ მოგვინდა-ნურას
უკაცრავად! ისეთი შთაბეჭდილება იყო თითქოს კარს ვიღაც იჭერდა მეორე
მხრიდან.მერე აივნის კარი ბრახუნით გაიღო,ჩვენ მივედით და დავინახეთ იგივე
აჩრდილი,როცა მიახლოება გადავწყვიტე-გაქრა.ჩვენ ყვიროდით და ვტიროდით,უკვე
სიკვდილისთვის ვიყავით მზად,მერე ჩემმა დაქალმა კიდევ სცადა კარის
გაღება-და შეზლო.ჩვენ ღამის პერანგებით გავვარდით დაქლის სახლში და მე
გადავწყვიტე სანამ მშობლები არ ჩამოვიდოდნენ.რამოდენიმე დღეში მშობლები
ჩამოვიდნენ და თითქოს ყველაფერი დარეგულირდა…მაგრამ მე ახლაც მეშინია მარტო
დარჩენა.
