წამი იყინება წუთი ირინდება, თითქოს ყველაფერი ბნელით დაფარულა როცა მახსენდება თბილი გულისცემა უცბად ტკივილად ვგრძნობ დრო რომ გაპარულა.
დედა! ყველაზე მზრუნველი, ყველაზე თბილი, ამქვეყნად ყველაზე ლამაზი არსეbა. როცა მოლოდინით დაღლილი თვალებით ვუმზერ სურათს საიდანაც ღილიმ ჩამდგარი თვალებით მიმზერს დედა, მახსენდება ლამაზი მოგონენებით გაჯერებული წარსული, თვალწინ ჩნდება კადრები უდარდელლი ბავშვობიდან.ვგრძნობ როგორ ვიძირები ფერად მოგონებებში იქ სადაც არის ღამენათევი, პანჯარასთან მჯდარი ჩემზე ფიქრში გათეთრებული დედა.
ხომ არაფერი გაწუხებს? ხომ არ გშია? ამგვარი თბილი სიტყვები არ შეიძლება წარმოსთქვას სხვამ , თუარა დედამ. ახლა უპრო მძაფრად ვგრძნობ ბავშვური სიცელქეებით გაბრაძებული დედის სახეს, მერე მშვიდ ღიმილს, მის ცრემლებსაც ვგრძნობ თუმც ყოველივე წარსულში დარჩა. ახლა აღარ შემიძლია სიტყვებით გადმოგცე გაგრძნობინო და გითხრა.მიყვარხარ დედა! მაპატიე დედა!
მენატრები! და ეს ყველაზე მძიმე მონატრებაა რადგან მარტო გული კიარა სულიც მტკივა.ყოველდღიური პრობლემების წინაშე მდგარი ვფიქრობ: ჩემთან რომ იყო ყველაფერი ხომ სხვაგვარად იქნებოდა?! როგორც ბავშვობაში როცა შინ ატირებული ვბრუნდებოდი შენ კი მანუგეშებდი. ჩემ საწოლტან ჩამომჯდარი ღამეებს ათენებდი, არ მეშინოდა მაშინ რადგან ჩემს გვერდით იდექი. ახლა კი... თითქოს საყრდენ გამოცლა ილი შენი სურათის წინ მდგარი ვგრძნობ რომ მეშინია, უშენოდ მეშინია. თუმც ამ ცივი სურათის ჩარჩოებიდან მმზირალი შენი თბილი თვალები აცოცხლებს ცემში იმედის სხივს, თითქოს ვგრძნობ შენს არსებობას, ისევ ჩემტან ხარ თითქოს.
შენი მზრუნველობა, შენი დარიგება შენი სიტყვების ძალა მეც მაძლევს ძალას ფეხზე წამოვუდგე ცხოვრებას, ეკლიან გზაზე გამარტულმა ვიარო და თუმც შენს ამაგს ვერასოდეს გადავიხდი შენს სახელს დავიფიცებ არ შეგარცხვენ დედა.
მიყვარხარ ამ ქვეყნად ყველაზე თბილო, ყველაზე მზრუნველო, ჩემო ძვირფასო მშობელო დედა.
მენატრები უსაშველო ტკივილით ...!!
სულ მჯეროდა რომ ჩემს მიერ დღიურებში ნაჯღაბნ წერილებს დედა ზეციდან კითხულობდა და ახლაც მჯერა რომ დედა ამას ხედავს....!! უსაშველო ტკვილი და სიყვარული მაკავშირებს ჩემთვის უსაყვარლეს ადამიანთან.
