ერთ
დღეს შენ მოხვალ და მკითხავ თუ რა უფრო მნიშვნელოვანია ჩემთვის, სიცოცხლე
თუ შენ… მე გიპასუხებ სიცოცხლე და შენ მიმატოვებ, მაგრამ შენ არ იცი რო შენ
ხარ ჩემი სიცოცხლე. გიყვარდეს ყველა, გძულდეს არავინ, იცოცხლე ყველასათვის, მოკვდი ერთისთვის. შენ თუ ჩიტი ხარ, მე ცა ვარ, შენი სიყვარულის გარეშე ფრენა არ შემიძლია, როცა მიმატოვებ მოვკვდები შეიყვარე შენი თავი, ვიდრე ვინმე სხვა შეგიყვარებს. რატომ წარმოადგენს ვარდი სიყვარულს, როდესაც ის ყოველთვის კვდება. მე მიყვარს მზე დღისით, მთვარე ღამით, და შენ ყოველთვის. თუ გიყვარს, მიეცი მას თავისუფლება და თუ ის დაბრუნდა მასაც უყვარხარ. სიყვარული არის როცა არ გინდა წახვიდე დასაძინებლად, რადგან რეალობა უკეთესია ვიდრე სიზმარი. თუ სიყვარული თამაში არ არის, მაშინ რატომ არის გარშემო ამდენი მოთამაშე? არაფერია ამაზე მტკივნეული, როცა აცნობიერებ რომ ის ყველაფერს გააკეთებს შენთვის, შენ კი არაფერს მისთვის. სიყვარული ჩემი სულის ფანტაზიაა. როგორ შეიძლება მე შენ მიყვარდე? წარმოიდგინე. ერთხელ მითხრეს, სიყვარული გადაარჩენს სამყაროსო… ეჭვი მეპარება! იცი რომ მიყვარხარ, იცი რომ შენზე ვიზრუნებ, როცა დაგჭირდები შენს გვერდით ვიქნები. თუ შენი სიყვარული შეცდომაა, მე არ მინდა მართალი ვიყო.
ნუ იქნები მეტად ტკბილი, რომ არავინ გადაგყლაპოს და ნურც მწარე გადმოგაფურთხონ თვალებში მონატრება წრიალებს..... ვიცინი მაშინაც, როდესაც ტკივილისგან ყვირილი მინდა ....... როცა გყავს, გულში უნდა ჩაიკრა... დაკარგულს ხომ ვეღარ მოეფერები.. თითქოს
გუშინ იყო.. რაღაც გვიხაროდა.. წვეთები გვართობდა.. სველი თითების ალერსი
გვათბობდა... წვიმა თავდებოდა... მზე გულში გვიკრავდა... ძალიან
გვიყვარდა.. ყველა თანაგრძნობა არის სისულელე, როცა ტკივილისგან ცაა ნაცრისფერი...
ყველას დავუმალე შენი თავი, ვინც კი ოდესმე შეგხვედრია. ახლა ჩემი ხარ...
ყველას ავუკრძალე მოკარება, ვინც კი ოდესმე შეგხებია ახლა ჩემში ხარ...
შენით სავსე ვარ და მეცოტავები, გაფაციცებით გიგროვებ ჩემში, არადა ბევრი
ხარ! ისე ვერ ამოხვალ ჩემი გულიდან, როგორც კვადრატული ფესვი ნულიდან თურმე შენი მონატრება სხვა ფერია, თითქოს ყველგან შენი სითბო აფენია,როცა გულში სიყვარული ამდენია, მოლოდინის მეტი რაღა დამრჩენია
