მაინც რატომ დამთავრდა ყველაფერი ესე უცებ???მე ხომ იმის გააზრებაც ვერ მოვასწარი რა მქონდა...შენ ალბათ ყველაფერს მე მაბრალებ რადგან წერტილი მე დავსვი და არა შენ...მაგრამ შენც ხომ კარგად იცი რომ არაა ასე?!შენ რომ ეს ყველაფერი ისე არ გდომოდა როგორც მოხდა ასე მალე ვერ შეეგუებოდი...ასე იოლად არ დამთმობდი...მაგრამ მიუხედავათ ამისა არც მე მეგონა რომ ასე შეყვარება შემეძლო...შენ ხელი ისეთ დროს გამიშვი როცა იცოდი რომ გზავ ვეღარ გავაგრძელებდი... აქ ყველას მხიარული,ბედნიერი და უდარდელი პატარა გოგო ვგონივარ...არადა ისეტი დადრდი და ფიქრი რომელსაც შენი სახელი ქვია უზომოდ მძიმეა...აი ეს ვაშლი ეხლა ჩემს წინ რომ დევს ესეც შენს თავს მახსენებს :I რა შუაში იყო ეხლა აქ ვაშლი....რა სულელი ვარ :)ვაშლი არა და ნაყინი მინდა...ნაყინი და გემრიელი თხილიანი შოკოლადი :D... ისე რამდენი ხანია აღარ გვილაპარაკია :)...მე კარგი, რაღაცნაირად ვძლებ მაგრამ შენ???შენ ალბათ შენი თავმოყვარეობა გაძლევინებს...ან სულაც არაა ეგრე და მე ჩემი თავის მოტყუებას ვცდილობ:(...ეხლა ყველაზე ბედნიერი ვიქნებოდი თუ მეცოდინებოდა რომ ჩემს მოწერილს უპასეხებდი...ან მე სულაც არ მოგწერდი და შენ დამასწრებდი...ხოოო ვოცნებობ!!!ვიოცნებო,მაგას მაინც კაცი არ მოუკლავს!!!ეხლა მე გავალ აივანზე და ვიყვირებ რომ ძალიან მიყვარხარ და მენატრები...ისე ვიყვირებ შენც რომ გაიგონო...ამ დროს შენ უკვე გეძინება გამოგაღვიძებს ჩემი ყვრილი და იტყვი დამესიზმრაო...რაღაც საყვარლად გამომივიდა არა :)))...გარეთ ისევ თოვს...როგორ დავიჯერო რომ არ გაგახსენდი???ესეთი ბოროტი და უგულო არ ხარ შენ!!!პირიქით ყველაზე გულიანი ადამიანი ხარ ვისაც მე ვიცნობ ოღონდ თავში არ აგივარდეს :D იქნებ გაგახსენდი კიდევაც,ცჰემსავით ზიხარ და ფიქრობ როგორც მე???თუმცა შენ რომ გაგხსენებოდი დამირეკავდი ხელს არაფერი შეგიშლიდა... შენ გგონია მიყვარხარ???არააააააააა ცდები...უბრალოდ ჩემში ცხოვრობს რაღაც რასაც შენი სახელი ჰქვია და მე მას მიყვარხარით მივმართავ...ასევე მიყვარს-ით მოვიხსენიებ და ეხლა ვგრძნობ რომ მიყვარხარს-ითის ნახვლად აქ ისევ მიყვერს უნდა დავწერო და რაღაც სულელობა გამომივიდა :)... ბოლოს მაინც ისე გამოვიდა რომ მიყვარხარ...წერით დავიღალე...რაც მეტს ვწერ მით მეტი აზრები მომდის...შენზე აზრი მე არასდროს გამომელევა...ასე რომ წავედი ეხლა მეეე...უკვე ოთხის თხუთმეტი წუთია და თან ინგლისური მაქ ხვალ დილით:)ძილინებისა...:)წავედი დავწევები და იქაც შენ გნახავ:))სხვა გზა მაინც არ მრჩება...[size=12][color=purple] [size=12]და მაინც ბოლოს:გარეთ თოვს...სანამ დავწვები გავალ აივანზე დაკიდევ დავიყვირებ რომ მენატრები ბოლოს ვნახავ ხომ არ გავაღვიძე რომელიმე ჩემი შარიანი მეზობელი :S..და მერე კიდევ ერთხელ დავიყვირებ ოღონდ ამჯერად მიყვარხარს...ვიყვირებ რაც შეიძლება ხმამაღლა რომრომელიმე ფიფქმა შენამდე მოიტანოს ჩემი ხმა:)...
[color=purple]
თუ მოგეწონათ ეს თავი კომენტარები დაწერეთ რომ გავაგრძელო <3<3<3
