დილით როგორც ყოველთვის ნუკიმ გამაღვიძა. ოღონდ ახლა ყვირილით: - ლიზი ადექი ვაგვიანებთ - აუ კაი რა დამაძინე რაააა - ლიზი ჩაჩუა ადექი ვაგვიანებთ - აუუუუ.... - არ ვიცი აუ დროზე - არ მინდა - ლიზი ადექი თორე... - თორე რააა??? ლიზიმ წყალი მოიტანა და ჩემსკენ წამოვიდა - ნუკი არ გაბედო - რო გავბედო? - და თავზე გადამასხა - ვაიმე ახლა რას გიზამ - გავეკიდე და სულ ბალიშები ვურტყი :) მერე შხაპი მივიღე და გამოვიცვალეეე: - ლიზი დროზე - ხო ხო მოვდივარ როცა ჩავედი ნუკი მანქანაში მელოდებოდა. - გოგო მოდი დროზე - მოვდივარ - მერე დროზე - ისე სად მივდივართ? - სად? დაგავიწყდა ხო? - მგონი ხო - მგონი? სალონში მივდივართ - უი ხოოო :) - ისე დღეს რას გეგმავ? - რაზე? - რაზე კი არა ვიზე - მაშინ ვიზე? - ვიზე და ჯოზე - ჯოზე რას უნდა ვგეგმარდე? - რას და ოსეთ რამეს... - ეეე... ჯო ჩემი მეგობარია და მეტი არაფერი - არამგონია მისთვისაც ეგრე იყო - ეგ საიდან დაასკვენი? - საიდანდა მისი თვალებიდან - ოოჰჰჰ - კაი რა თვალებით გჭამდა - კაი კაი ერთი - რა ერთი? - კაი ნუ ზღაპრობ რა - აბა მარტო ჯასტინზე უნდა იფიქრო შეიგნე რომ მას შეყვარებული ყავს - და მერე ვინ ფიქრობს მაგაზე? - კაი რა შენ მე ვერ მომატყუებ - და არც გატყუებ - ხო ხო კაი მჯერა - მოდიწევს რომ დაიჯერო - ხო ხო - და ნუკიმ ირონიულად გამომხედა, მერე კი თქვა - აი მოვედით უკვე მანქანიდან სრულიად გამოთიშული გამოვედი. არ ვიცოდი რა მექნა, მინდოდა ჯასტინის დავიწყება, მაგრამ მე ის მიყვარდა და ამას ვერაფერს ვერ ვუხერხებდი. სალონში ხმა არ ამომიღია, სულ ჯუსოზე და ჩემს მისდამი გრძნობებზე ვფიქრობდი. მის დავიწყებას ვერადევერ ვახერხებდი, არადა ვიცოდი, რომ ეს უნდა გამეკეთებინა. - ლიზ რა გჭირს? - არაფერი რაღაცაზე ჩავფიქრდი - ააა და მაინც რაზე? - რაზე და ჯოზე - მე ის მოვატყუე, რატომ არვიცი. მგონი მისი რეაქციის შემეშინდა, როცა სიმართლეს გაიგებდა - ვააა... როგორ მოხდა - მოხდა რა... ისე ჯოს გახსენებაზე მართლა მაინტერესებდა, ისევ ვუყვარდი თუ არა. ნუკი ყოველთვის ხვდება ეგეთ რაღაცეებს და ნეტა ახლაც მიხვდა? უკვე აღარ ვიცი რა ვიფიქრო. სულ დავიკარგე.
*** სახლში რომ მივედით უკვე რვა საათი იყო, ცხრაზე კი ჯო გამომოგვივლიდა. მე და ნუკი სასწრაფოდ მოვემზადეთ: ტანსაცმელი გამოვიცვალეთ (ეს მე ჩავიცვი) (ეს კი ნუკიმ) რაცა ჩვენ მოვემზადეთ, ჯომაც დარეკა - აბა მზად ხართ? - კი - მაშინ ხუთ წუთში შენ სახლთან ვარ ლიზ - კარგი გიცდით - გკოცნი - კარგად ნუკის რომ გავხედე მიცინოდა - რა იყო? - არაფერი - მიდი მიდი მითხარი - ბოლოს გითხრა გკოცნიო ხო? - ეე.. შენ რა იცი? - ბიჭებს კარგად ვიცნობ მალე ჯოც მოვიდა და კარებზე დააკაკუნა. ახლავე - ვაა ჯო? ლიზ გამოდი მივდივართ - ნუკ რა ლამაზად გამოიყურები, ლიზ...??? - და ყბა ქვემოთ ჩამოუვარდა - მადლობ ჯო - თქვა ნუკიმ და მე გამომხედა - კაი წავედით - ჯოს ხელი მოვკიდე და გარეთ გავიყვანე - ლიზ რა ლამაზი ხარ - მადლობა ჯო როგორც ნუკიმ მითხრა როცა უკან მომყვებოდა თვალს არ მაცილებდა. - არაფრის  ისე ლიზ მიკვირს პარტნიორი რომ არ გყავს - ოოოო... - რატომ? - რავი არავის არ ვაინტერესებ :) - დედა? ეგ შენ გგონია ეგრე - რა იყო ჯო ისე ამბობ ვითომ ლიზი ისევ მოგწონდეს - ჩაურტყა ნუკიმ ამ კითხვაზე ჯოს არაფრი არ უპასუხია. მერე ნუკიმ ჩუთად მითხრა - აი, ხო გითხარი მოწონხართქო - ოოოო კაი რა ნუ დაიწყე მალევე შეკრების ადგილზედაც მივედით ანუ მაილის დაბადების დღეზე. ის უამრავი პაპარაცი და ფანე იყო. იქ გადასვლა ნამდვილად სიკვდილის ტოლფასი იყო. ჩასვლისას ჯომ გამოგვხედა და გვითხრა: - მზად ხართ? - მგონი კი - ერთდროულად ვთქვით ორივემ(მე და ნუკიმ) - მაშინ გადავიდეთ როცა გადავედით პაპარაცები მოგვცვივდნენ. კითხვები მოგვაყარეს, მერე ფანებმა ჯო რომ დაინახეს დაიწყეს კივილი. აუ რა საშინელება იყო. ამასობაში გამოყოფილ ადგილზეც მივედით(საიდანაც უნდა შევსულიყავით). იქ ჯასტინი და მისი შეყვარებული იდგნენ. ანასტასია კამერების წინ პოზირებდა ჯასტინი კი აქთ-იქით იყურებოდა მე არ მინდოდა, რომ დავენახე, მაგრამ როდესაც ერთ-ერთმა პაპარაცმა დამიძახა, მანაც გამოიხედა და ზუსტად ასეთი სახე მიიღო: მე ძალიან დავიბენი. შესვლა გადავწყვიტე, მაგრამ არ მინდოდა, მინდოდა რომ ჯუსო "გამემწარებინა". ამაში კი რა თქმა უნდა პაპარაცები დამეხმარებოდნენ. ამასობაში კი ანასტასია მიხვდა რომ ჯასტინის ყურადღება მოაკლდა და ხელი კრა. მაგრამ ამაზე ჯასტინს არანაირი რეაქცია არ ქონია, ის ისევ მე მიყურებდა. მე გადავწყვიტე რომ ჯასტინის გაბრაზება დამეწყო. ამისთვის ჯოსთან მივედი და ჩემტვის ხელისგადახვევა ვთხოვე: - ჯო შეგიძლია ხელი გადამხვიო? - რაა?? - მიდი გთხოვ - კარგი - გადამხვია - მაგრამ რატომ? - მერე აგიხსნი ამაზე პაპარაცები საერთოდ გაგიჯდნენ და კითხვების მოყრა დაიწყეს. მე ჯასტინის ახლოს მდგარ პაპარაცთან მივედი - ლიზი შენ და ჯოს შორის რამე ხდება? - ნეტა გენახათ ამ კითხვაზე ჯოს რა სახე ქონდა - შესაძლოა - აი ამაზე კი ჯოს სახე ისე გაუბრწყინდა გეგონებოდათ ნათურა აენთოო :), რასაც ჯასტინზე ვერ ვიტყვი - ანუ ჯასტინ ბიბერი უკვე დაივიწყე? - ეგ უკვე წარსულია - აი ამაზე ხო ჯასტინმა მთლად მოღუშა სახე, აი ჯომ კი... შემდეგ ჯოს ხელი მოვკიდე და შენობაში შევიყვანე.
| 
