ჩვენ ესე გამოვიყურებოდით სავაადმყოფოდან გამოსვლისას: როგორც იქნა დავაღწიეთ აქაურობას თავი,და ეს რათქმაუნდა ყველამ იცოდა.ჩვენ წინ შეკრებილი იყო ,მთელი რიგი პაპარაცებისა და ფანებისა.უამრავ კითხვას გვისვამდნენ.ჯასტინი და ნუ მეც ორივე სუსტად ვიიაყვით ჯერ,ამიტომ არ იყო კარგი ჩვენი გადაღლა.განსაკუთრებით ჯასტინის.ამიტომ დაცვა ჩვენთან ახლოს აარავის უშვებდა.ჯასტინს მარჯვენახელი შეხვეული ქონდა,მაგრამ გარედან ქურთუკ ი ეცვა და არ ეტყობოდა.ერთ-ერთი ჟურნალისტი ,დაცვის წინააღმდეგობის მიუხედავად მაინც მივიდა ჯასტინსთან და რაღაც კითხა.უკნიდან ბევრი ხალხი აწვებოდა მას და როგორც ჩანს ფეხი წამოკრა რამეს და ჯასტინს დააწვა მარჯვენა მხარზე.ხელიჯასტინნს ძალიან ეტკინა და მომღიმარი სახე წამიერად შეეცვალა.ძალიან მომეშალა ამ თავნება გოგოზე ნერვებბბი... -ჰეი.რას აკეთებ წინ უყურე ,იიდიოტო..მივედი და ხეელი ვკარი იმ გოგოს.ამის თქმა და ამდენ ხალხშისიჩუმის ჩამოვარდნა ერთი იყო.ჯასინი უკვე მანქანასთან იყო მiსული,რომ იძულებული გახდა ისევ ჩემთან წამოსულიყო. -ბოდიში მაილი,შემთხვევით მომივიდდა არ მინდოდა.. -რომ არ გდომოდა ,აქაც არ მოხვიდოდი....მომეცი სწრაფად კამერა(რითაც ფოტო გადაგვიღო მე დაჯასტინს)(მკაცრი ტონით ვუთხარი)_ მან ხელები უკან დამალა. -მომეცი მეთქი.... ამ დროს ჯჯასტინი მოვიდა და ხელები მომკიდა. -მაილი წამოდი მანქანაში.(მარჯვენა ხელი ეყობოდა რომ ისევ ტკიოდა ) -არ წამოვალ სანამ კამერას არ მომცემს. -მაილი მისი ბრალი არაფერია.დაანებე ამმ გგოგოს თავი.ხელი ისე კარი, ვერ უყურებ მასაც ჩემსავითეტკინა. გაბრაზებული გავიქეცი მანქანისკენ.ნერვები მქონდა მოშლილი რომ ჩემი ვერ გაივტანე და იმ გოგოს ყველა ფოტო არ წავუშალე. ისევ სიჩუმე იყო.და მანქანიდან ვუყურებდი ჯასტინს. ჯასტინი:შეგიძლიათ გადამიღოთ,რაღაცის თქმას ვაპირებ,(და ორ წამში მის წინ აღიმართა უამრავი ვიდეო და ფოტო კამერები) -ალბათ ეს არცერთმა თქვენგანმა არ იცის.ჩემი მდგომარეობის გამო,მაილიმ ძალიან ინერვიულო და ძალიან ბევრი გადაიტანა.იმაზე ბევრი ვიდრე თქვენ გგონიათ.მე მქონდა მომენტები როდესაც სიკვდილის ზღვარზე ვიყავი და ეს არცერთ თქვენ განს არ გაუგია.მაგრამ განიცადა მაილიმ.ამიტომ მას დროებით ნერვების პრობლემა აქვს.რის გამოც უნდა ვაპატიოთ მას მისი ეხლანდელი საქციელი. მე ამ სიტყვებს ვუსმენდი და ვერ გამეგო უნდა გავბრაზებულიყავი ჯასტინზე ყველას რომ მოდო ჩემი ამბავი თუ მადლობა მომეხადა რომ მდგომარეობიდან გამომიყვანა. მააგრამ მაინც ჩემს ნერვეებს ავყევი და გადავწყვიტე ჯასტინს დროებით გავცილებოდი და სადმე მისგან და ყველასგან შორს წავსულიყავი. კოდის მაქანა დავინახე,მაქანიდან ჩუმად გადავედი ისე ომ ვერავინ დამინახა,და კოდთან ჩავჯექი. მას ძალიან გაუკვირდა ჩემი დანახვა,და დიდი ხვერწნის მერე წამიყვანა. ჩემი ტელეფობნის ზარები არ ჩერდებოდა. ჯასტინ ი მწერდა სად ხარო?მწერდა ტეიც,ტეილორის მესიჯიც იყო მაგრამ არავის ვპახუობდი.ბოლოს კოდმა წამართვა მობილური და ჯასტინს უთხრა რომ მასთან ერთად ვარ და კარგად ვარ. -კოდ.რატომ გააკეთე ეს? -მაილი ხომ იცი ჯასტინისთვის ნერვიულობა არ შეიძლება.ძალიან შეცვლილი ხარ. -ძალიან გთხოვ შენც არ დაიწყო. -კარგი ჰო,ჩუმად ვარ მაგრამ მინდა იცოდე რომ არ იქცევი სწორად. მის მერე ხმა არცერთს არ ამოგვიღია. 45 წუთიც გავიდა და როგორც იქნა ჩემს სახლთან მივეედით, მაილი:-კოდ,დიდი მადლობა.შეგიძლიაწახვიდე.უკვე სახლში ვარ. -მარტო ვერ დაგტოვებ..მანახე რომ ნადმვილად შედიხარ სახლში.მე მეჩქარება პროდუსერთან მივიდვარ.... -გასაგებია.გავუღიმე ვითომ არაფერი ხდებოდა,არადა ისევ ნერვები მქონდა მოშლილი და ნაწყენი ვიყავი ყველაზე და გავითამაშე ვითომ სახლში შევედი. მანქანის გასაღები სასწრაფოდ ამოვიღე ჩანთიდან,და როგორც კი წავიდა კოდი.მაქანით წავედი.არ ვიცი სად მივდიოდი მაგრამ მაინცმივდიოდი.უკან ჩანთან მქონდა დამალული.სადაც ფულს ვინახავდი,და გადავწყვიტე სადმე სოფელში(გარეუბანში) წავსულიყავი. პატარა სასტუმრო მოვძებნე ,სხვა სახელი და გვარით დავრეგისტრირდი.მართლა პატარა სასტუმრო იყო და ვერავინ მიცნო. თანაც ქუდი მეფარა და სათვაალები მეკეთა.და მანქანაში ნაპოვნი ჩემი დის პლაში მეცვა(იმ სიცხეში)გიჟი ვეგონე სასტუმროს ადმინისტრაციას მგონი. მე ეხლა არ ვნანობდი ამ ნაბიჯს,მართლაც მჭირდებოდა განმარტოება და ცოტახნით ახალი გარემო.სადაც არ ვიყავი ჯასტინის ცნობილი შეყვარებული მაილი და ვიყავი უბრალოდ "მაილი"როგორც იყ ეს საქართველოშ წლების წინ. ჩემს ოთახში ,მქონდა დრო ფიქრის....მქონდა დრო ფიქრის თუ როგორ ვიქცეოდი ამ ბოლო დროს. ტეის მეესიჯი გავუგზავნე რომ კარგად ვიყავი და იმწამსვე გამოვრთე ტელეფონი. არ ვიცოდი ჩემის ეს ნაბიჯი რას გამოიწვევდა,მაგრამარ არ ვფიქრობდი მომავალზე. მოსაღამმოვდა.......
