მობიილურის ზარმა გამაღვიძა.თავი რომ ავწიე ძალიაან მტკიოდა.შემეზარა ადგომა მაგრაამ,ზარი აარ ჩერდებოდაა..სულ საწოლის გვერდით ვდებ ხოლმე მობილურს,ეხლა კი დაამავიწყდა და იძლეებული გავხდი ამვმგარრიყაავი..წამოვდეექქი რომ,ზარი შეწყდა,თითქოს გამიხარდა და თავი ბალიშიკენ წავიღე რომ,რეეკვაა ისეევ დაიწყო...სასწრაფოდ წამოვდექი..ჩანთან რომელლიც,.,ძირს მეგდო ავიღე და მობილური მოვძებნეე..ნომერს დავხედეე და გაოგნეებული დავრჩი..ჯასტინი იყყო.ნეტაა რა უნდა?ღრმაად ამოვისუნთქე და ავიღე მაილი:გიისმეენ ჯასტინ ჯასტინი:მააილიი მაილი:რრა ხდეებაა? ჯასტინი:მაილი შენ ეერთადერთ ი ხარ ვისთვისაც ამის თქმა შემეძლოო ძალიაან ნარვიულებული დაა რაღაცნაირი ხმა ქონდაა.შემეშინდაა მაილი:რა ხდეება?ხომ მშვიდობაა? ჯასტინი:მაილი,ემა გარდაიცვალაა.. მაილი:რაააა??? (ეს რომ გავიგონე ერთიანად გავიყინე და გავშრი ერთ ადგილაას...ემას სიკვდილი,ეს ჩემთვიის წარმოუდგენელეი იყყო..არ ვიცოდი რა გამეკეთეებინაა ,რა მეთქვა ჯასტინისთვიის) ჯასტინი:ჰო მაილი,მინდოდაა რომ გაგეგო.ეხლა გავთიშაავ,მაპატიეე და მობილური გათიშაა.ვერ მივხვდი რისთვის მთხოვა პატიეება,ნაღვლიანმაა დავდე მობილუი მაგიიდააზე და დავწეექი..ამივარდაა ტირილი..რომ წარმოვიდგეენდი იმ სიცოცხლიT სავსე გოგონაას,რომელიც უკვე ჩვნეთაან აღაარ იყყო,ვერ გეტყვით რა მემართებოდაა.რატომ არის სიცოცხლე ხოლმე ასეთი სასტიკი და დაუდნობეელი?მაგრამ ღმერთს ხომ ასე ადრიანად,თავისთაან მხოლოდ რჩეულეები მიყაავს? თვალი ვერ მოვხუჭე.წარმოვიდგინე ეხლაა ემას ოჯახის და მეგობრრების მდგომარეეობაა..ალბაათ როგორრი განადგურებულები იქნებიაან მისი ტრაგიკული ამბით...როგორ შეიძლებოდა ეხლა,თვალი მომეხუჭა და ტკბილად დამეძინაა.ფიქრეებმა წამიყვანა ჯასტინისაკეენააც,რომეელიც ეხლა წარმოვიდგინე როგორ მარტოსულაად გრძNობს თაავს...წამიერად,ერთმა აზრმა გამიელვა,მაგრამ უმალ შევწყვიტეე ამაზე ფიქრრი...ხშირად მახსენებდაა ეს აზრი თაავს,და ბოლოს უკვე გულის მკარნახობდა,აადექ და ჯაასტინთან წაადი.. ღმერთო,რა გავაკეთოოო?სისულელე იქნება ეს ჩემის მხრიდაან?თუმცა რაატტო?მას ეხლა ჩეემი გაბუტვის ნაცვლად ჩეემი გვერდშიდგომა უფრო ჭირდეება.. უკვე აღაარ შემიძლიაა.უნდა გადავაბიჯო ჩეემს სიამაყეეს და დავივიწყოო წარსულიიი... ეს იდეა თავში ჩამიჯდა.სასწრაფოდ წამოვდექი,ჩავიცვი,გარეთ სიგრილე იყყო, ეხლა ხომ 2 საათი იყყო და სწრაფაად ჩავიირბინეე კიბეები..გამახსენდა რომ ჩეემი დისთვის არ მითქვაამს სად მივდიოდი.ოთახშ რომ შევედი,კომპიუტერთაან იჯდა.შყველაფერიი სწრაფად ავუხსეენი და წავეედი...მაქანასთან რომ მივედი,გული მკარნახობდა რომ რაღააც მნიშვნელოვაანი მავიწყდებოდაა.. გაიხსენე მაილი,გაიხსნეე..რა მავწიყდეებაა? და უცეებ გამახსეენდა."ჯასტინის სახლის გაასაღეები"რომეელიც დღემდე ჩემთანა და რატომრაც სულ გადამავიწყდა რომ მისთვის დამებრუნებია.სახლშ ავბრუნდი.გასაეები ჩეემს უჯრაში ძვლივს ვიპოვეე.ბოლოში იყყო...უკვე ისეთი აფორიაქებულიი ვიიყავი,არ მახსოვდა არც თავის ტკივილი და არაფეერი.ეხლა მხოლოდ თვალწინ ჯასტინი მედგაა.. ეზოში დაცვამ რათქმაუნდა უპრობლემოდ შემიშვა,სახლის კარებთაან რომ მივეედი,გგასაღეები ამოვიღე და თითქოს შევყოყმაანდიი.. მაილი სწორად იქცეევი?წამიერაად უკან დაბრუნება ვვარჩიეე..და ბოლოს გასაღეები გადავტრიაალეე.. ჩუმად მივკეტეე და მივეხ-მოვიხედეეე.ქვევით მხოლოდ კედლის დაბალი შუქეები ანათეებდდაა.კიბეებზე წყნაად ავეედი..ზევითაც სიწყნარეე იყყო...და აი მივადექი ჯასტინის ოთაახსს..გული ამიჩქრდა როდესაც კარების შეღება დავაპირე.არ ვიცოდდი ჯასტნის რეაქცია.იქნეეებ ისეევ ბრზააზობდა ჩეემზე და სამაგიეროს გადახდა ქონდა ჩაფიქრეებული?არა რაც არის არის.მე აქ ვაარრ... *** კარები შევაღე დაა.... ჯასტინი ზურგით იყო.მმაგიდასთან იჯჯდა და ნოუთბუქი ქონდა ჩართული.რაღააც წეერდაა.ვააიმეეე..ცუდად გაავხდი..მე მასთაან ვაარ...როგორ მინდოდა გავქცეეულიყავი,ჩავხუტეებოდდი..მაგრაამ ჯერ ჯერობით თაავი შევიკაავეეე. ნელი სვლით მივეედი მასთაან... ჯასტინი:დედაა,არა საჭირო ჩუმად შემოაპრვაა.არ მძინაავს და არ ვარ ხომ იცი კარგაად.. (გაბრაზებულმა ეს ისე თქვა არც შემოუხედაავს რათქმაუნდაა : დ ) უკვე მართლაა ვეღაარ მოვითმინე,მასთან მივედი,ხელები კისერზე შემოვხვიე და ლოყაზე ვაკოცეეე.. ჯასტინ ფეხზე წამოდგა და გავკირვეებულმა შემომხეედა. ჯასტინი:მააილი? მეე მორცხვი გოგოსავით თაავი დაბლა დავწიეე.ვერ ვუყურეებდი თვალბეეში... მაილი:ძალიან ვწუხვაარ ემაას გაამო.. ჯასტინი:ვიცი : ( და აქ ამისთვის მოხვეედიი მაილი:არაა ჯასტინი:აბა? მაილი:9ცოტტა დავიბენი) შენგაან მეგობრრული რჩევა მჭირდეებაა ჯასტინი:გასაგეებია.მგონი ეხლა მაგის დრო არარის(აშკარად არესიამოვნა მეგობარი რომ ვუწოდე) მაილი:ვიცი,მაგრამ ამ დროს არ მოვიდოდი,ძალიან მნშივნელოვაანი რომ ა იყოს ) ჯასტინი:კარგი გისმეენ მაილი:ერთი ბიჭი მიყვააარს,სიცოცხლეზე და ცხოვებაზე მეტაად(სანამ ამას წამოვთვქამდი 3 სიცოცხლეეე მომაკლდა) ჯასტინი:მასაც უყვარხაარ? მაილი:არ ვიცი ჯასტინი:და მერე რრას უცდდი?კითხეე... მაილი:უკვეე ვკითხეეე (და ჯასტინმა გაიღიმა,მიხვდა რომ მასზე ვამბობდი) ჯასტინი:და მერე რრააო? მაილი:არ მიპასუხააა..იმედიაა მალე იზაამს,თორე ხლები გამეყინაა მოუთმენლაად ველოდი მის პასუხსს..ვიცოდ ეხლა ამის დრო რომმ არ იყო და სწორედ მაგის მეშინოდა,ჩემსავით არ ეთქვა უაარრი...გული ამიქარდა,როცა მან პირეეელი სიტყვა თქვა)
