უცებ ვიღაცის ხელი შემეხო და გამაჩერა. ტანში ჟრუანტელმა დამიარა. ხალხს ბუნდოვნად ვხედავდი,გული წამივიდოდა მეგონა. მინდოდა თავი გამეთავისუფლებინა და გავქცეულიყავი, მაგრამ არ შემეძლო. სხეული მე არ მემორჩილებოდა.. ვიგაცის თბილი ხელი წასვლის საშუალებას არ მაძლევდა. ვიცოდი ეს Justini იყო და თავს ვერ ვერეოდი. მან შემომაბრუნა და ახლოს მიმწია. თვალები ცრემლებით მქონდა სავსე ძლივს ვიყურებოდი. Justini მგეროდა და უფრო და უფრო მიხუტებდა. როგორ მინდოდა გავმქრალიყავი. აი სიმგერაც დაამთავრა და ხალხი საშინლად კიოდა.. Justin-მა მიკროფონში თქვა :

- Sal გთხოვ,გევედრები მაპატიე,არ მინდოდა, მიყვარხარ ძალიან, ნუ ტირი... მაპატიე გთხოვ.......

ხალხმა ყვირილი ატეხა : - აპატიიეეე.... აპატიიეე... - ახლოს მდგომებისაგან კი ასეთი ლაპარაკი მესმოდა : - ფუ რა დებილია.. ასეტთ ბიჭს უარს ეუბნება. ნეტა მე ვიყო ეხლა მის ადგილად...

ეს ყველაფერი მაღიზიიანებდა აღარ ვიცოდი რა მექნა, გული მეუბნებოდა აპატიეო.. მაგრამ გონებით სულ იმაზე ვფიქრობდი რომ მომატყუა. justini ბევრს მელაპარაკებოდა, აქედან ხატია ყვიროდა -ნუ ხარ სულელი.. - ხალხი კიოდა ბოლო ხმაზე.. ყველაფერი ერთმანეთში აირია.... ყველაფერმა ტრიალი დაიწყო.. შემდეგ კი აღარაფერი მახსოვს...

თვალები გავახილე და justin-ის კალთაში მედო თავი. justin-ს აღელვებული სახე ქონდა. თავი წამოვწიე და ხატია უცებ მომვარდა :

- როგორ ხარ ? რამე გტკივა ? რა დაგემართა ? ვაიმე როგორ ვინერვიულეთ...

მე justini-ს ვუყურებდი. ერტმანეთს მივაშტერდით,შემდეგ კი მან თხოვა იქ მყოფთ გასულიყვნენ და მარტო დავრჩით..

- Saal.. - დაიწყო J.B-მ მაგრამ გავაწყვეტინე

- რატომ? რატომ მომატყუე? რატომ არ მითხარი სიმართლე ? - და ისევ ცრემლები მადგებოდა.

- მეშინოდა. თავიდან არც ვმალავდი მაგრამ მერე რომ მითხარი არ მიყვარს J.Bიო შემეშინდა სიმართლის თქმა. შემიყვარდი და არ მინდოდა დამეკარგე,მაგრამ რაც წამოხვედი სულ ამაზე ვფიქრობდი თუ როგორ მეთქვა შენთვის სიმართლე.. გთხოვ მაპატიე ეს მხოლოდ სიყვარულმა გამაკეთებინა..

ჯუსტინი მომიახლოვდა : - Saal მითხარი რომ არ გიყვარვარ და ეხლავე წავალ. აგარ შეგაწუხებ, წავალ და როგორმე შევეგუები უშენობას, მაგრამ ეს მხოლოდ იმის მერე რაც შენ მეტყვი რომ არ გიყვარვარ..

მე დავიბენი, არ მეგონა თუ ამას მეტყოდა, მეთქვა უარი ? მაგრამ მიყვარდა და უიმისოდ ვერ გავძლებდი. თავი დავხარე, ყელში რაგაცა მიჭერდა ტირილი მინოდა :

- გთხოვ ცუდად ვარ და მარტო დამტოვე....

- არა სანამ არ მიპასუხებ არ დაგტოვებ მე მხოლოდ ორი სიტყვის თქმას გთხოვ.. მითხარი..

- არა შემეშვი, მე არაფერზე გიპასუხებ შემეშვი... - ყვირილი დავიწყე..

- კარგი ყველაფერი გასაგებია... - ადგა და კარისაკენ წავიდა - მშვიდობით.. აღარასოდეს შეგაწუხებ.. - არც შემოუხედავს ისე გავიდა, ხატია უცებ შემოვარდა, მე სასტიკად ვტიროდი ვკიოდი.

- sally ეს რა ქენი?! რატო უთხარი უარი ? !! ნახე რა დგეში ხარ . ის კი შენზე უარესადაა..

- არა არ შემეძლო.. არაააააა.... - ვკიოდიი.. ვყვიროდი, ცუდად ვიყავი...

- გიყვარს ! თან ძალიან !! არა ამას არ დავუშვებ !! -ხატია კარისაკენ წავიდა..

- არა ხატია გაჩერდი.. მიყვარს საშინლად მიყვარს მაგრამ.... - დიდიხანი ვტიროდი და ხატია მანუგეშებდა.. ცოტა რომ დავწყნარდი ვუთხარი..

- არა..: ( უნდა მეპატიებინაა.. ასე არ შემიძლიაა.. მიყვარს უსაშველოდ.. უიმისოდ ვერ გავძლებ.. ცხოვრებას მირჩევნია.. თავს მოვიკლავ მის გარეშე არ შემიძლია.... ნეტა ეხლა აქ მყავდეს, რატომ გავაკეთე ასე?!! : (( - ეხლა სულ სხვას ვლაპარაკობდი.. წყენა თითქოს დიდმა დარდმა და სიყვარულმა გადაფარა და მისი დაბრუნება მინდოდა.

- ხომ გეუბნებოდი.. უკვე გვიანია შენი წუხილი,წასულიც იქნება.. - გაბრაზებული მითხრა ხატიამ შემდეგ კი მკითხა ..

- ეხლა რომ საშუალება გქონდეს და აქ ნახო აპატიებდი ?

- კი ვაპატიებდი.. ; ( - და ისევ ავქვითინდი... ხატიას ნერვები მოეშალა და ოთახიდან გავიდა.. ნახევარ საათში ისევ დაბრუნდა და :

- წამოდი გარეთ აქ ნუ ზიხარ.. ჰაერზე გამოდი და გამოკეთდები ოდნავ მაინც... - მეც უხმოდ დავემორჩილე და გავყევი.. უკვე გვიანი იყო გამის 1-2 საათი იქნებოდა. ოთახიდნ როგორც კი გმოვედით უცებ შუქი ჩაქვრა ყველგან.. ხატია კი ისევ მიდიოდა :

- ვერაფერს ვხედავ წამოდი ოთახში დავბრუნდეთ.. სად მიდიხარ? - ის კი ხმას არ იღებდა მიდიოდა და მეც მივყავდი.. არაფერი ჩანდა.. ხალხის ლაპარაკი მესმოდა.. გაკვირვებული ვიყურებოდი მაგრამ არავინ ჩანდა. ჩავთვალე რომ მელანდებოდა.. ხატია უცებ გაჩერდა და. .......