- Sally რა გჭირს ? რა მოხდაა ? სააააალ......
ვკვდებოდი, წინ ჯასტინის სახე მედგა და მთელმა ცხოვრებამ გადამირბინა თვალწინ.. ამ დროს ვიგაც მომვარდა....
- არაა საალ რა დაგემართა... არ დამტოვო ! ;( - ეს მისი ხმა იყო, მინდოდა მეთქვა თუ როგორ მიყვარდა მაგრამ ვერ შევძელი. - გთხოვ, ჩემი ლამაზი.. ეს რა გაგიკლეთეს.. ;( არ შევარჩენ ! - ამ დროს ხატია და ტატაც მოვიდნენ.. საშინელი კივილი მესმოდა : - მიყვარხარ არ დამტროვო ...... - შემდეგ კი აღარაფერი მახსოვს...
დრო გადიოდა.. ექიმებს იმედი აგარ ქონდათ,რომ გადავრჩებოდი. აპარატზე ვიყავი შეერთებული.. მათ ფაქტიურად მკვდარი ვეგონა მაგრამ ისინი ცდებოდნენ, მე ყველაფერი მესმოდა, როგორ მინდოდა მათთვის მეთქვა რომ ცოცხალი ვიყავი და რამე ეღონათ რომ ამ სიტუაციიდან გამოვსულიყავი. გავიგონე ექიმა ჯასტინს და დედაჩემს უთხრა რომ აპარატიდან უნდა გამოვერთე, 1 დგესაც დამაცდიდნენ და შემდგ აზრი აღარ ქონდა. დედაჩემი შოკში ჩავარდა, ძირს დაემხო და ტიროდა, ჯასტინიც საშინელ დღეში იყო.
არა ამას ვერ დავუშვებდი ძალა უნდა მომეკრიბა! ღამე ვგრძნობდი ჯასტინი როგორ მეფერებოდა, მისი ცრემლები ჩემს ხელებს ეცემოდა, არ შემეძლო ამდენის გაძლება.
- საალ ნუთუ უნდა დამტოვო ? ! ან იქნებ უკვე დამტოვე კიდეც.. უშენოდ როგორ შევძლებ ცხოვრებას. როგორ მიყვარხარ ვერ წარმოიდგენ......
გული მტკიოდა,ხვალიდან შეიძლებოდა მისი ხმა ვეგარ გამეგო. მთელი ღამე ვფიქრობდი. იქნებ ღირსი არც ვიყავი ჯასტინის სიყვარულის, ის ხომ ასეთი პოპულარულია მე კი ვინ ვარ ? არავინ , არაფერს წარმოვადგენ. არა მაინც უნდა მეცოცხლა, ძალები უნდა მომეკრიბა. მთელი ღამე ვცდილობდი სხეულისათვის ძალა დამეტანებინა, მაგრამ არაფერი გამომდიოდა.
დილით ექიმი შემოვიდა და ჯასტინს სახლში წასვლა თხოვა..
- არა არ შემიძლია მას ვერ დავტოვებ.. ექიმო იქნებ რამე გზა მაინც არსებობს ? ! გთხოვთ დამეხმარეთ. : (
ექიმი ჩუმად იდგა, ხმას ვერ იგებდა. J.B მომიახლოვდა, ხელი მომკიდა, დაიხარა და მითხრა - მენატრება შენი ღიმილი : ( - ამის შემდეგ კი მაკოცა. ამ დროს ვიგრძენი მოზღვავებული ძალა მისი ტუჩები ისეთი ცხელი იყო, ტკბილი.. ამ კოცნამ ისე იმოქმედა რომ თითის გამიმოძრავება შევძელი ჩემდა უნებურად. გულში გავიპიქრე - გამომივიდა.. აი რა მაკლდა. - J.Bს გაოცებული სახე ქონდა, ხელზე მომშტერებოდა, თითი ისევ ავამოძრავე :
- ექიმო ექიმო... ხედაავთ? არა ეს არ მომჩვენებია.. ცოცხალია ! აქაა ჩვენთან
ექიმი კინაღამ ცუდად გახდა, ჯუსო სიხარულისაგან ცრემლებით იღვრებოდა და მეხუტებოდა :
- ჩემთან ხარ.. ყველაფერი დამთავრდა .. საალ გესმის ჩემი ? გთხოვ მანიშნე .. - მეც თითი კიდევ ერთხელ ავამოძრავე
- შენ გესმის ჩემი. ვიცოდი რომ არ დამტოვებდი, მიყვარხარ.. *))
ამ დღის მერე ჩემი მდგომარეობა უმჯობესდებოდა.. 1 კვირის მერე ლაპარაკიც დავიწყე. ასე ვთქვათ ჯასტინის ერთმა კოცნამ სიცოცხლე დამიბრუნა (blush)
ჩემს სიხარულს საზღვარი არ ქონდა.. კიდევ ერთი თვე საავადმყოფოში გავატარე. J.B გვერდიდან არ მომშორებია. ისეთი ბედნიერი ვიყვი მეგონა ყველანაირი უბედურება დამთავრებული იყო და ჩემს სიყვარულს არაფერი ემუქრებოდა მაგრამ ასე არ მოხდა....
გამოწერამდე 2 დღით ადრე ისევ მივიგე სმს :
- " ცოცხალი გადარჩი ! )) გაგიმართლა )) მაგრამ პრთხილად იყავი თავს არ დაგანებებთ ! "
ამ წერილმა ძალიან დამაფიქრა. ეჩვებში გადამაგდო.. გირდა თუ არა J.B-სთან ერთად ყოფნა. მე ხომ ამით ყველას საფრთხეს ვუქმნიდი.. მიყვარდა და ყველაფერს მირჩევნოდა მაგრამ.. ამის მერე ჯასტინთან ყოფნისას სულ დაძაბული ვიყავი. მეშინოდა მასაც რამე არ მოსვლოდა. ერთი პერიოდი ასეთი მესიჯების გზავნა შეწყდა კიდეც. მაგრამ ეს სულ რამდენიმე დღე.. შემდეგ ისევ გაგრძელდა ჩემი მოკვლის მუქარები. ამას არავის ვეუბნებოდი, ბევრჯერ ვტიროდი, ხალხს ბედნიერად ვაჩვენებდი თავს მაგრამ ყოველ გამე შიში მიპყრობა, ვერ ვხვდებოდი ასეთი საშინელი შური რატომ გამოვიწვიე ფანებში. ან შეიძლება მე მარტო იმ ფანებს ვიცნობდი ვინც მემუქრებოდა და ალბათ ასეც იყო.......
