ცა ჩემი ცისფერი ზურგჩანთაა რომლითაც
მზე მომაქვს შენთვის.....
-სინათლე.... მზე.... ლამაზი დღე.... ხელები.... თმები....
მე შენით ვთბები !♫♪
(part 6)
1 სეზონის დასასრული
უცებ უკან გავიხედე
ჩემს უკან კეიტი იდგა....უცნაურად მიყურებდა...თითქოს რაღაცას აპირებდაო....ეს უცნაურობაა მართლაც ასრულდა თმებში მწვდა და მანქანაში ჩამაგდო
.......მე: კეიტ რას აპირებ?
კეიტი: შენ გეგონა შეგარჩენდი ამ ყველაფერს?
მე: რას გულისხმობ?
კეიტი: თავის მოკატუნება საჭირო არაა..
. მე: ჯასტინს გულისხმობ.??
კეიტი: შენ ის წამართვი...
მე: მე არ წამირთმევია ის..
უცებ სადღაც გააჩერა...მიყრუებული ქუჩა იყო....სადღაც უდაბურ კუთხეში შემიყვანა სადაც პატარა წიგნისოდენა ფანჯარა იყო და ერთი სკამი....იმ სკამზე მიმაბა
მე: არს აპირებ კეიტ აქ დატოვებას მიპირებ? (აკანკალებული და ხმაჩაწყევტილი ვეუბნებოდი)
კეიტი: აქაურობას უნდა შეეჩვიო ..... სამუდამოდ...
მე: კეიტ ააქ არ დამტოვო არ დამტოვო აქ (ისტერიკულად ვტიროდი) მაგრამ ქეიტს ეს ეკიდა
2 დღეა უსაჭმლოდ და უწყლოდ ვიყავი...ფეხებს ხელებს ვერ ვგრძნობდი..მენატრებოდა ჯასტინის ღიმილი ღიმილი რომლის გარეშეც ცხოვრება არ შემეძლო..... კეიტმა მეოთხე დღეს საჭმელი მომიტანა მაგრამ მადა არ მქონდა....3 კვირა ესე ვიყავი სანამ ვიღაცამ კარი არ შემოაღო....ეს ჯო იყო....
მათვალიერებდა ცუდად ვიყავი თუ არა მკოცნიდა ვერაფრეს ვერ ვხვდებოდი ...ჯოც ვერ ვიცან პირველად ... მაგრამ როდესაც საავადმოყოში მიმიყვანა იქ ყველა დამხვდა ვინც კი მიყვარდა მაგრამ ჩემს თვალს რაღაც აკლდა...რათმაუნდა ჩემი ჯუსო....
მე: ბავშვებო ჯასტინის სადაა??
ყველა დუმდა...
მე: სადაა ჯასტინი: (უკვე ავნერვიულდი) ...
მე: სადაა ჯასტინი მეთქი (ყვირილი დავიწყე... პეტი მომიახლოვდა გულში ჩამიკრა )
პეტი: ჯასტინს მაგრად ენატრებოდი დღე-ღამე არ ეძინა არ ჭამდა....კვდებოდა ისე უნდოდა რომ ენახე... მე: სადა?? ცუდადაა?? (თვალცრემლიანი ვეკითხებოდი)
პეტი: ჯასტინი წავიდა საყავრელო..ვეღარ მოვა... (ტირილი დაიწყო)....
გავკიოდი აღარ მინდოდა აარფერი ეს სიტყვები წამ-წუთს ჩამესმოდა ყურში....ისეთ სიმღერასავეთ როგორიც ტრაგედიულ ან კოშმარულ ფილმებშია... მაგრამ ალბათ მეც ტრაგედიისა და კოშმარის გმირი და თოჯინა ვარ რომელსაც ბედნიერება არ უწერია..
