რომ გავიღვიძე თავს ძალიან ცუდად ვგრძნობდი,ადგომის თავი აღარ
მქონდა,აიი არ ვიცი რა მემართებოდა,მაგრამ რო ვდგებოდი საწოლიდან
თვალებში ცოტახნით მიბნელდებოდა,თავბრუ მეხვეოდა,შემდეგ კი
წონასწორობას ვკარგავდი,და ცუდათ ვხდებოდი,მაგრამ ამ ჯერად არ
წავქცეულვარ,როგორღაც შევინარჩუუნე წონასწორობა და არ წავიქეცი,
მაგრამ ჩემი საწოლის ბოძს დავეყრდენი,მერე ამ ყველაფერმა გამიარა
და მორჩა ჩემი წამებაც,ტანზე გადავივლე,გამოვიცვალე,და ოთახიდან
გავედი,მინდოდა ჩემი ძმის ოთახში შევსულიყავი,მაგრამ მერე გამახსენდა
რომ სალომე ჩემთან აღარ ცხოვრობდა,ისევ დაცარიელდასახლი,ელენეც
არ იყო სახლში რომ დავლაპარაკებოდი,ამიტომ მისაღებში ჩავედი და
ტელევიზორი ჩავრთე,საინტერესო არაფერი იყო,ამტომ გადავრთე
იმედზე,რომელიც ძლივს დავიჭირე,ერთადერთი ქარული არხი
იყო რომელიც დავიჭირე,დანარჩენს როცა რამე მომინდებოდა
გამეგო რა ხდებოდა საქართველოში ინტერნეტში ვნახულობდიმ,
იმედზე რომ ჩავრთე ნანუკას შოუ გადიოდა,მესამე ნაწილი იყო,
რომელიც ბერა ივანიშვილზე იყო,რომ ვუყურებდი,ძალიან მიხაროდა
რომ არსებოობდა ადამიანი რომელსაც მილიარდელი მამა ყავდა და არ
იყო თავში ავარდნილი,ძალიან მომეწონა ის ბიჭი,მართლაც კეთილი
და თავმდაბალი,ვინ არ იოცნებებდა მისნაირ მეგობარზე,უცბათ კარის
ხმა გავიგე,მე მეგონა რომ ელენე იქნებოდა მაგრამ შევცდი,ჯასტინი იყო,
-ჯასსტინ?>
-ხო რა იყო მომენატრე და მოვედი,
-შემოდი,რატო იცი ხოლმე ასე კარებში გაჩერება და შემოშტერება:?:@:@
-ულამაზესი ხარ,
-მადლობა..ჯასტინი სახლში შემოვიდა,ისიც ჩემთან ერთად
უყურებდა ნანუკას შოუს,და ყოველ სიტყვაზე მთხოვდა გადამეთარგმნა,
ბერაზე იეჭვიანა კიდევაც,ნეტა ეგრე ჩემზე ოცნებობდეო,რომ
ვეუბნეოდი რა მაგარი ბიჭიაო ნერვები ეშლებოდა,დდა ჩხუბს იწყებდა,
თავიდან ამ ყველაფერზე მეცინებოდა,მაგრამ მერე მეც რომ მოთმინება
აღარ მეყო ავყევი ჩხუბში,
-აუ კარგი რა ასტინ უკვე აუტანელი გახდა შენი ეჭვიანობის
სცენების ატანა,ყველაზე და ყველაფერზე ეჭვიანობ რა გემართება,?:@:@:@
-რატომ ვერ ხვდები რომ მეშიანი არ დაგკარგო.ჰაა:!:!:!
-შენ რომ მარლა გიყვარდე ყველაზე არ იეჭვიანებდი,და
მენდობოდი,
-............
-ამოვიდა რა ყელში ყოველ დღე რომ არ ვიჩხუბოთ არ შეიძლება.
რაა.არ დაიღალე?
-დავიღალე და თან ძალიან,აღარ მინდა რომ სულ ვჩხუბობდეთ.
-იმედია მე არ დამანადაშაულობ რომ ვჩხუბობთ ხოლმე,ვიცი მესმის
რომ ხანდაახან ჩEმი ბრალია მაგრამ,არც შენ აკლებ.
-კარგი ბოდიში მოდი ჩემთან,.
-არა არ მინდა ,
-ელენე გთხოვ მოდი.
-არაააა!!!
ვუტხარი გაბრაზებულმა და კიბებზე ავედი,ჩემს ოთახში შევედი,
ისიც უკან მომყვებოდა,ჩქარი ნაბიჯებით,და მიყვიროდა დაიცადეოო.
ეს უფრო ნერვებს მიშლიდა,იცოდა კარგათ რომ არ მსიამოვნებდა
რომცა მაღალი ტონით მელაპარაკებოდა მაგრამ ამას მაინც აკეთებდა,
ოთახში რომ შევედი ეგრევე საწოლზე წამოვწექი მოვიბუზე და
ზევიდან თხელი გადასაფარებელი დავიფარეე,და ტირილი დავიწყე,
არ ვიცოდი რა მატირებდა მაგრამ ის ვიცოდი რომ უკვე სერიოზულად
აღარ მყოფნიდა ნერვები,აღარ სემეძლო ასე ყველაფის ატანა,და ყველაფერზე
თვალის დახუჭვა,ჯასტინმა კარები რასაც ქვია შემოანგრია,იმხელა
ხმა ქონდა რომ გააღო რო რავიცი,მოვიდა უხეშად მომკიდა ხელი
და ხელის ერთი მოსმით წამომაყენა ლოგინიდან.,
-ელენე რა გატირებს!!!
-ჰაჰ.ჯასტინ ცოტა ფრთხილად,ხელი გამიშვი!!(თანდათან ხმას
ვუწევდი)
-ელენე რატომ ტირიხარ,(და ხელების შლადაიწყო)
-ჯასტინ აღარ შემიძლია,უკვე აუტანელი გახდი,აუტანელია შენი საქციელი,
აღარ შემიძლია ამ ყველაფრის ატანა,აღარ მყოფნის ნერვები,აი რა
მატირებს,აღარ მინდა ასე ცხოვრება დავიღალე ყოველ დღე
ერთი და იგივე:@:@:@
მერე კარებისაკენ გავედი,და ოთახიდან გავედი,პირველ სართულზე ჩავედი,
და სახლის მთავარი შემოსასვლელის კარები გავაღე,ჯასტინი კი უკან
მომწვებოდა,
-წადი შენი დანახვა აღარ მინდა,
-ელენე მოიცაა...
-წადი მეთქი.,დროზე დაფიქრება მჭირდება ამ ყველაფერზე,უნდა
ვიფიქრო სწორი გადაწყვეტილება მივიიღე როდესაც გაპატიე,და
ისევ დაგიბრუნდი,ახლა კი წადი,
-ელენე არსადაც არ წავალ სანამ ყველაფერს არ გავარკვევთ,
-არაფერია გასარკვევი,(ბოლო ხმაზე გავკიოდი,და თან ვტიროდი)
-ეგოსტი მე კი არა შენ ხარ,მარტო შენს ავზე ფიქრობ,არ ფიქრობ
იმაზო რა მომივარ როცა შენ დაგშორდები,რატომ არ გინდა გაიგო რომ
არ მინდა შენი დაკარგვა,არააა!!!
-არ მაინტერესებს,ეხლა კი წადი უნდა ვიფიქრო,!~!
ჯასტინი ისე გავიდა ზედ არ შემიიხედავს,ამაზე უფრო ავტირდი,კარები
დავხურე და მისაღებში დავჯექი,ელენემ დამირეკა და მითხრა რომ
დღეს სახლში არ მოვიდოდა,ამიტომ ამხელა სახლში მარტო უნდა ვყოფილიყავი,
ტელეფონზე რომ ველაპარაკე ელენემ შემამჩნია რომ ვტიროდი,არ
მომეშვა,მაგრამ მაინც არაფერი ვუთხარი,მითხრა რომ თუმინდოდა
მოვიდოდა,და მარტო აღარ ვიქნებოდი,მაგრამ მე უარი ვუთხარო,
ამიტომ ვიჯექი დივანზე და ვფიქრობდი ,ცრემლები კი ავისით
მომდიოდა,ამ ფიქრებსი გადავწყვიტე რომ ჯასტინს საბოლოოდ
დავშორებოდი,და ეს აღარ იქნებოდა მორიგი ჩხუბი რომელიც
happyand-ით დამთავრდებოდა,რამდენადაც რულ არ უნდა ოფილიყო,ჩემთვის,
მას უნდა დავშორებულიყავი,ამ ფირებში ჩამეძინა.
