დილას რომ გავიღვიძე ჯასტინს ეძინა,გადაბრუნებული

და მოკუნტული იყო,და თან ძილში ლაპარაკობდა ვერ

ვარჩევდი,რას,მაგრამ მისი გაღვიძება აინც არ მინდოდა

ამიტომ ავდექი ისე რომ ასტიის არაფერი გაეგო და სამზარეულოში

გავვედი,დილის 10 სააათი იო,არ ვიცოდი რა მეკეთებინა,ამიტომ

ჯასტინისათვის საჭმლის მზადებას შევუდექი რადგან მე

თვითონ არა მშიოდა,ამიტომ ვიცოდი ჯასტინს პიცა უვარდა მაგრამ

ამ შემთხვევაში სალათი გავუკეთე,სხვა რამის გაკეთება

აბა მეზარებოდა:დ:დ:დრა მოხდა მეზარებოდა და რა ვქნა,ესე

გავიდა ნახევარი საათი მერე ჯასტინსაც გაეღვიძა,ჩემს ოთახში

შევედი და ისე ვნახე,ისევ საწოლზე იჯდა და თვალებს იფშვნეტდა,

-დილა მშვიდობისა,როგორ ხარ?

-მგონი?

-რას გაიგებდი გაგუდულს გეძინაა,რავი არ მახსოვს მაგრამ გვიანი იყოო,

-კი??და რრააა?

-ვაააუუუ და დღეს რაღაც კარგ ხასიათზე ხარ ვატყობ,ძეღან ისე თბილად

მაკოცენაზადდ.ეხლა მეუბნნები რომ საჭმელi გამიკეთე,ელენე იქნებ

ჟობია რამოდენიმეერ კიდე გახდე ავად და მერე იქნებბ უფრო კარგი

ხასიატი ჩამოგიყალიბდესს:დ:დ:დ

-კარგი რა იო გეხუმრეე,

ხო და ერთს გეტყვ ამ ბოლო დროს რაღაც ძალიან არასერიოზულ და

დებლურ ხუმრობებს დაეჩვიეე,

-ოო მიდი რა გოგო.:დ:დ:დ

-მიდი და იდინა....(ეს უკვე ქართულად მივაძახე:დ:დ:მაგრამ

უცბათვე შევჩერდიი,)

-არაა არაფერი დაივიწყეე,

-არგიი,

კიდევ კაიი როგორც ჩვევია არ დამაჩინდა რომ მეთქვა რა ვუთხარი,

ჯასტინი სამზარეულოში გამოვიდა,მე სუფრა გავაწყე და ორივე

სასადილოდ დავჯექით.ქაც ბევრი ვილაპარაკეთ,.ჯასტინი

თავის სახლში წავიდა ხვალ კი მე ექიმთან უნდა წავსულიყავი,არ

ვიცოდი რა უნდა მეკეთებინა საქე არაფერი მქონდა ამიტომ

გარეთ გავედიი,სასეირნოდდ,მაგრამ ვნ რას დაგაცდის,ამიტომ ჩემი

ძმის სანახავად წწავედი,საღამომდე იქ ვოიყავი,მერე კი

სახლსი დავბრუნდიი,ასტინმა დამირეკა რომ დღეს ჩემთან ვერ

დარჩებოდა,ეს გამიხარდა არა იმიტომ კი არა რომ უკვე აღარ

შემეძლო მისი ატანა არ უბრალოდ არ მინდოდა დარჩენილიყო რომ

ხვალ ექიმთან რო მ წავიდოდი რამე ეჭვი არ გასჩენოდა,10 საათზე

დავწექი,დილას ადრე გავიღვიძე,სპორტული ტანსაცმელი ჩავიცვი და

ექმინთან წავედი,ექიმმა რაღაც საბუთი მომცა მაგრამ რაც შიგ ეწერა

ვერაფერი გავიგე ამიტომ ვთხოვე რომ თვითონ აეხსაა,

-ესეიგი ელენე საშიში არაფერიაა,ეს გულის რევა თავბრუს ხვევა

გასაკვირი არც იყოო შენს მდგმარაეობაში.

-რა მდგომარეობაში?(გაკვირვებულმა ვკიხე)

-რადა მოკლედ მაგარ ამავი მაქ.

-დროზე მითხარით,თორე აღარ შემიძლია.

-მოკლედ ორსულად ხართ>?

ეს რომ გავიგე თავიდან ცოტა დავიბენი,და დაუფიქრებლად ვიკითხე,

-კი მაგრამ როგორ?

-არ იცი ქალები როგორ ორსულდებიაა:?:?:დ:დ

-აააა,ბოდიში დაბნეული ვარ და დაუფიქრებლად გკითხეთ.კარგით

დიდი მადლობაა,

სახლში წამოვედი,არ ვიცოდი როგორ უნდა მეთქვა ეს ამბავი

jასტინისავის მერე ჩემი ოჯახისათვის და შემდგომ ხალხისათვის:?:?:

?:(:(:(მოკლედ გადავწყვიტე რაღაც დროით ჯერ ჯერობით

არავისაათვის არაფერი მეთქვა,მუცელი მართალია დღითი დღე

მეზრდეოდა მაგრამ ჯერ კიდევ შემეძლო მისი დამალლვა ამიტომ

არავის არაფერს ვეუბნეოდი და სულ დიდი და ფარფარა რაღაცეები მეცვა,ერთხელაც ჯასტინი ღამე ჩემთან დარჩა,ვერაფერს ამჩნევდა,

ან ამჩნევდა და ეუხერხულეოდა რამე ეკითხა,დილას რომ ავდექი

მას ჯერ კიდევ ეძნია ნუ ასე მეგონა,და ამიტომ არსად გავსულვარ

გამოსაცვლელად,ჯერ შარვალი ამოვიცვი,მერე კი როდესაც მაიკა უნდა

ჩამოცვაა,ზუსტად მაშინ წამოყო ჯასტინმა თავი,და ეს ჩემი მუცელი

რომ დაინახე ჯეერ მე შემომხედავდა ერე მმუცელს,მერე კი თვალებს

იფშვნიტავდა,უცბათ გადავიცვი მაიკაა,

-ელენეე.....მეჩვენაბეა თუ რა არის?

-ჰუჰჰ(მივვხვდი რომ დამალვას აზრი აღარ ჰქონდა ამტომ

გადავწყვიტე რომ დავლაპარაკებოდიი.

-ჯასტინ ცი უნდა გელაპარაკოო,(და საწოლზე გვერძე მივუჯექი,

თცვალებსი ვერ ვუყურებდი და ისე ვეუბნეოდი ყველაფერს,ერთ

რაღაც მივშტერებოდი და ისე ვუხსნიდი სულ თავიდან დავიწყე ბოლოს

კი ვუთხარო,)

-ჯასტინ ორსულად ვარ,

-............(აშკარა იყო რომ დაიბნა და ეს სულაც არ გამკვირვებიაა)

მოიცა ვერ გავიგეე,

-ხოო ორსულად ვარ და მალე ბავშვი გვეყოლება პატარა ბავშვი,იცი

არ ვაპირებდი ამის თქმა,არ ვიცოდი როგორ მეთქვაა,მომენტს ვეძებდიი,

-და მე რომ ეგ მუცელი არ შემემჩნიაა არ არაფერს იტყოდი კაი ხანი ხოო.

-მაპატიეე რა,არ ვიცოდი როგორი რეაქციაა გექნებოდა,არ ვიცი ჯასტინ

შენ რას გადაწყვეტ მაგრამ ერთი დაიმახსოვრე რაც არ უნდა

გადაწყვიტოო მე ბავშვზე უარს მაინც ვერ ვტყვიი,

-მოიცა რა სისულელეებს ბოდავ,აარ ვაპირებ მე ბავშვზე უარის

თქმაასს,შენ არ იცი როგორი ბედნიერი ვარ,ყოველთვის ვოცნებობდი

რომ გავმხდარიყავი ახალგაზრდა მშობელი,აგრამ არ მეგონა თუ ესეთი

ახალგაზრდა ვიქნებოდი.

-მართლა არა მთხოვ რომ ბავშვი მოვიშოროო?:?:/

-არა რა სისულელეაა,.

მოვიდა და მაკოცაა,იმ დღის შემდეგ სულ თბილად მექცეოდა,სულ

ჩემს გვერდით იყო არაფერს არ მაკლებდა,უმცა ხალხმა ჯერაც არაფერი

იყო,კიდევ ვახერხებდი ამ ყველაფრის დამალვას,რადგან ჯერ მხოლოდ

3 თვის ვიყავი,