Don't Forget To Remember Me...
დ ა ა კ ო მ ე ნ ტ ა რ ე თ 2.9
❀
-მოკლედ დედათქვენი ავარიაში მოყვა...
-რაა?? კი მაგრამ როგორ??
-მანქანას დიდი სისწრაფით ატარებდა და ბოძს შეეჯახა ძალიან მძიმე მდგომარეობაშია თუ შეძლებთ მობრძანდით..
-სად აარის ახლაა??
-საავადმყოფოში
-კარგით ეხლავე მოვდივარ...
საავადმყოფოში რომ მივედი დედაჩემი კომაში იყო...
არც ინძრეოდა...
არც იღვიძებდა...
ბოლოს შევედი არ მიშვებდნენ პალატაში მაგრამ მაინც შევედი...
და თვალბეი გაახილაა.
-ახლა რომ გხედავ უკვე შემიძლია რომ წავიდე...
-არა დეე
-კიი დე...
-სუ დეე ნუ ლაპარაკობ დე...მე შენ მჭირდები დე...მიყვარხაარ დეე...გთხოვ არ წახვიდე რა დე...არ დამტოვო მარტო რა დე...
და გაღიმებულმა გამომხედა და შემდეგ წავიდა...
წავიდა...წავიდა ცაში...სამოთხეში...მარტო დამტოვა...
1 წელი...ზუსტად ერთი წელი გავიდა რაც...დედაა წავიდა..და იანი არ მინახია...
დედას სიკვდილის შემდეგ თავს მე ვგრძნობდი დამნაშავედ...დეპრესიაში ვიყავი...იანის სახელის ხსენებაზე სუ დედაჩემი მახსენდებოდა..ასე რომ არ მინდოდა მასთან ყოფნა...
ამ ერთმა წელმა ვერაფერი დამაკლო ისევ ისეთი ანცი და იანზე შეყვარებული გოგო ვარ...
უბრალოდ ცოტა დავჭკვიანდი და სერიოზულ გოგონად ჩამოვყალიბდი...
იანი ძალიან მენატრებოდა...
იმ დღის მერე არც მინახავს არც დამირეკია და მომიკითხია ალბათ ოდესმე ვნახავ და ყველაფერს მოვუყვები და გამიგებს...
ორშაბათი იყო...ახალი სასწავლო წელი იწყებოდა...
მე როგორც უკვე ბეჯითმა მოსწავლემ გადავწყვიტე მესწავლა და მიმეღწია რამისთვის..
ბავშვებისგან გავიგე რომ ახალი მასწავლებელი გვყავს ვიღაც კაციაო ახალგაზრდა...
სულაც არ მიმიქცევია ყურადღება...
კლასში შევედი და რას ვხედავ...
იანს...და უცეებ მთელი წარსული თვალწინ აგდამეშალა
მეორე სეზონის დასასრული :) < 3
