- ანნა..(ცრემლები მოადგა) – არ შემიძლია ჯასტინ… – მაპატიე ყველაფერი ანნა…თუ გინდა დაგიჩოქებ არ წახვიდე გთხოვ (დაიჩოქა) – არა ჩქარა ადექი ჯასტინ რას აკეთებ… ( წამოვაყენე მხარზე დამადო თავი და ტირილი განაგრძო) – ანნა არ დამტოვო..(მხარზე მომიჭირა) – მეჩქარება ჯასტინ…. იქაურობას გავეცალე… გადავწყვიტე მართლაც წავსულიყავი სადმე .. იქ სადაც ჯასტინი ვერასდროს მომაგნებდა… ტანსაცმლების ჩალაგება დავიწყე…. *** ვერ ვზაროვნებდი ნუთუ ანა მართლა მტოვებდა….ყველაფრის გარკვევა გადავწყვიტე და ანას ტელეფონზე რეკვა დავუწყე მაგრამმ ის არ იღებდა…
გადავწყვიტე მასთან წავსულიყავი.. მასთან მივედი
დავინახე როგორ ალაგებდა ბარგს უკნიდან მივედი და წელზე სჰემოვხვიე ხელი … – ანნა ნუთუ მართლა მტოვებ?? – ჯასტინ აქ არ მინდა ყოფნა შენთან ერთად…. – კი მაგრამ.. – მე ოდესმე მითქვამს რომ მიყვარდი?? – არა მაგრამ მე ვგრძნობ ამას… (ანამ თავი დახარა)– ჯასტინ მე იანი მიყვარს… ამაზე სულ გავწითლდი
– იცი რაა ანნა??..შევცდი შენში ერთი გათამამებული თოჯინა ყოფილხარ რომელსაც ადამიანების გამოყენება უყვარს…გიყვარს როდესაც ყურადღების ცენტრში ხარ… – მასინ რატომ იყავი ამ ხნის განმავლობაში ჩემთან ერთად.. – რადგან მე ესეთი მიყვარდი… ( მხოლოდ ეს თქვა და წავიდა) ტირილი მინდოდა აღარაფერი არ მაწუხებდა მე ვგრძნობდი რომ დავაშავე ჯასტინს ნამდვილად ვუყვარდი… ეხლა კი ნამდვილად აღარაფერი მესაქმებოდა აქ ჯასტინის ცხოვრებაში .. ჩავიცვი
ზუსტად ნახევარ საათში ჩემი რეისიც გაფრინდა უცებ რაღაცამ შემანჯღრია... პილოტს ვკითხე – რა ხდება?? – არ მინდა პანიკაში ჩაგაგდოთ მაგრამ.. – მაგრამ თვითვფრინავი ვარდება – დიახ მემ.. – და რა გვეშველება?? – ამას ესე ადვილად მეკითხებით?? – აღარააქვს აზრი მოვკვდები თუ არა... ამის თქმა და თვითვფრინავის ჩამოვარდნა ერთი იყო.. დიდი ტკივილი ვიგრძენი და სამუდამოდ დავხუჭე თვალი....