-ჯასტინ რა კარგია რომ მოდი... ჯასტინ ეს კეიტის შვილია ელენა გახსოვს? - უთხრა პეტიმ ჯასტინს
-ელენა? კი როგორ არ მახსოვს ჩემი... - და გაეცინა. მე თავი დავხარე და ჩუმად ვიცინოდი. მერე კი ჯასტინს მივესალმე
-გამარჯობა
-გამარჯობა - მანაც როგორც მე ცოტა უხერხულად მომესალმა. ცოტა ხანი სიჩუმე იდგა, მერე კი პეტიმ ჯასტინს თვალებით რაღაც ანიშნა... ჯასტინმა ამის შემდეგ გამომხედა, კარგა ხანი მიყურა, მერე კი მითხრა
-ელენა არ გინდა პატარა ექვსკურსია რომ მოვაწყოთ?
-ექვსკურსია? და ეგ რად მინდა?
-დიდი ხანია არ ყოფილხარ ლოს-ანჯელესში, თან დაგათვალიერებინებდი და თან ცოტას გავერთობოდით რას იტყვი?
-კარგი აზრია
-ხოდა წავედით
მე შევყოყმანდი, ჯასტინი მიხვდა რატომაც და ისევ გააგრძელა - ჩემს ოთახში შედი გამოიცვალე და წავედით - მე ცოტა თავს ვიკავებდი, მაგრამ ბოლოს დავთანხმდი - კარგი - მის ოთახში ავედი და გამოვიცვალე.
ქვევით რომ ჩავედი ჯასტინი მომაშტერდა, მერე კი კარები გააღო და გარეთ გავედით. ჯასტინის მანქანა რომ დავინახე გავოგნდი
-მართლა? - და გაკვირვებული სახით გავხედე
-რა მართლა?
-მართლა ამით ვაპირებთ წასვლას?
-ხო რა იყო?
-არა არაფერი - მგონი თქვენ თვითონ უნდა ნახოთ რაც იყო :)
მჯდარხართ ოდესმე ასეთ მანქანაში? მე პირადად პირველად ვჯდები :)... ჩემი ამ ყოველივე გაოცების შემდეგ ლოს-ანჯელესის დათვალიერება დავიწყეთ
ამდენი სიარულის შემდეგ დაღლილობა შემოგვეპარა და კაფეში შესვლა გადავწყვიტეთ
-ელ ძალიან მაინტერესებს რატომ წადი ქალაქიდან?
ვიცოდი რომ ამ კითხვას აუცილებლად დამისვამდნენ, მაგრამ არ მეგონა თუ ეს ჯასტინი იქნებოდა... ამ კითხვაზე პასუხი არავინ იცოდა ჩემი და ჩემი ოჯახის გარდა - ჯასტინი ეს ძალიან დიდი ისტორია, ამიტომ მგონი არ ღირს მოყოლა
-კარგი როგორც გინდა :)... აბა სხვა რა ხდება? რა გეგმები გაქ სამომავლოდ? 
ხო დამამთავრებელ კლასში ხარ? -კი წელს ვამთავრებ... სამომავლოდ ძალიან მინდა ჟურნალისტობა ამიტომ პრაქტიკა უნდა გავიარო რომელიმე ჟურნალში
-ჟურნალისტობა? ჟურნალისტები ჩემი პირველი „მტრები" არიან :)
-ხო მაგრამ მე არ ვიქნები :)
-იმედია....
ძალიან მხიარული გამოდგა ჯასტინთან გატარებული ნახევაი დღე. ის ძალიან მხიარული იყო. აი მართლა მაგრა გავერთეთ. შუა ქუჩაში ისეთი ამბები დავატრიანლეთ რომ... ერთმანეთს ნაყინები ვუსვით სახეზე, ვიწუწავეთ და რავი კიდევ რა არ გავაკეთეთ...
მეორე დღე
დღეს ჟურნალ People-ს რედაქციაშე უნდა წავიდე... პრაქტიკანტათ ამიყვანეს რა მაგარიააა :). გამოვიცვალე და
რედაქციაში წავედი. იქ როგორც გაირკვა სტატია უნდა დამეწერა ახალი ნომრისთვის. Wow ძალიან მაგარია არა? ამიტომ რედაქტორთან მომიწია შესვლა. იქედან კი გახარებული კი არა ცრემლნარევი სახით გამოვედი... რატომ? ამის დასაგებად რედაქტორის სიტყვებს სიტყვა-სიტყვით გაგიეორებთ:
„ელენა შენ სტატია უნდა დაწერო ახალი ნომრისთვის. ეს სტატია კი ჯასტინ ბიბერზე უნდა იყოს. მისი ცხოვრების საიდუმლო დეტალები და ბევრი ექსკლუზივები. აბა შენ იცი!" - იქედან ცოცხალ მკვდარი გამოვედი. ჯასტინის ცხოვრების საიდუმლო დეტალების გამოქვეყნება ხომ მისი ღალატი იყო....
