დრო გადიოდა. ჩარლი კი დღითიდღე უფროდაუფრო მაოცებდა. დღითიდღე ავლენდა იმ თვისებებს რომელიც მხოლოდ ელენას ახასიათებდა, დღითიდღე უფრო ვხედავდი მათ შორის მსგავსება. ერთხელ მე, ჩარლი და ადელა ფოტოების გადასაღებად ვიყავით. აი, მაშინ ჩარლიმ მის საყვარელ პოზებში გადაიღო ფოტოები, რომელშიც იღებდა ელენა მუდმივად
ამის პარალელურად ჯასტინზე სიახლეებს ვადევნებდი თვალს. ის და კიმი ასე რომ ვთქვათ ბედნიერები იყვნენ, მაგრამ ჯასტინის თვალებში რაღაც სევრდის ნაპერწკალს მაინც დაინახავდი. რაც გადიოდა დღეები ჯასტინისა და კიმის ურთიერთომა მით უფრო სერიოზულდებოდა. ისინი უკვე კამერებსაც კი აღარ ერიდებოდნენ.
ჯასტინი აგრძელებდა ცხოვრებას. ნეტა დაივიწყა ელენა? უკვე ახლოვდებოდა ის დღე როდესაც ჯასტინი ილანდიაში უნდა ჩამოსულიყო. მე კი ვერაფერი ვერ გავარკვიე ჩარლისთან დაკავშირებით. მე ვცდილობდი გამერკვია ყველაფერი. ჩარლის ვუახლოვდებოდი, იქნებ რამე წამოსცდესთქო, მაგრამ სულ ტყუილად. არც ადელა და დეიმონი ამბობდნენ არაფერს. ამ დუმილში კი ჩემი ეჭვი კიდევ უფრო მძაფრდებოდა და ჯასტინის ჩამოსვლის დღეც ახლოვდებოდა. აი დადგა კიდეც ის დღე რომლისაც ძალიან მეშინოდა. ერთხელ ადელამ ერთ-ერთ შოუზე წამიყვანა. იქ კი ყველასთვის გასაკვირად ჯასტინი მოვიდა
მის დანახვაზე გული კინაღამ გამისკდა. ვერ წარმოიდგენთ როგორ ავნერვიულდი. გული სადაც იყო საგულედან უნდა ამოვარდნილიყო. შოუს შემდეგ გავბედე და ადელასთვის კითხვის დასმა გადავწყვიტე
-ისე ად ჩარლი რაღაც უცნაურია
-მაგას რატომ ამბობ?
-რავი. ეგეთი შთაბეჭდილება დამრჩა
-როგორი შთაბეჭდილება?
-ჩარლიმ არ იცის რა უნდა, რისი გაკეთება... ჩემი აზრით, კი ეგ მის ოცი წლის ასაკში უნდა იცოდეს
-კი უნდა იცოდეს
-ანუ შენც იგივეს ფიქრობ?
-მოდი მეგობრულად რაღაცას გეტყვი, ეს მარტო ჩემმა ოჯახმა და ჩარლიმ ვიცით
-და რას ეხება?
-ჩარლის. ეს საიდუმლოა, მაგრამ მე შენ გეტყვი იმიტომ რომ გენდობი
-კარგი, გპირდები არავის ვეტყვი
-ე.ი ჩარლი ჩემი ფრანგი მეგობარი სულაც არ არის(ადელა ამბობდა რომ მან და ჩარლიმ ერთმანეთ საფრანგეთში გაიცვნეს, როცა ადელა იქ სწავლობდა)
-აბა? - გულისფანცქალით ველოდებოდი პასუხს, პასუხს რომელსაც შეეძლო ყველაფერი შეეცვალა
-ჩარლი მე და ჩემმა ძმამ ორი წლის წინ ვიპოვეთ
-იპოვეთ? ეგ როგორ? - სულ უფრო და უფრო ვნერვიულობდი. ადელას ყოველი სიტყვა იმაში მარწმუნებდა, რომ ჩარლი ელენა იყო
-ანუ დაიკარგა და აღარაფერი ახსოვდა
-ანუ მანეზია აქ? - ვაიმეეე :X:X:X
-ხო ამნეზია
-და არაფერი არ ახსოვს?
-არა არაფერი.. თუმცა კი ერთხელ თქვა ჯასტინ მეტი არაფერი - ამაზე უკვე საბოლოოდ დავრწმუნდი ჩემს ვარაუდში, მართალია ამის თვითონ მეც არ მჯეროდა, მაგრამ რა უნდა ვქნა? ასე არის და უნდა დავიჯერო. უცებ ფეხზე წამოვვარდი. ადელას გავხედე და ვუთხარი
-დროის დაკარგვა არ შეიძლება - ხელი მოვკიდე და იმ სასტუმროსკენ წავედით სადაც ჯასტინი უნდა დაბინავებულიყო...
