სიყვარულს შეუძლია დაძლიოს ყველაფერი რას გზად დახვდება. სიყვარულს შეუძლია დაამარცხოვ ტყუილი. სიყვარულს შეუძლია ააშენოს წარსულის დანგრეული მომავალი. სიყვარულს შეუძლია ოცნება რეალობად აქციოს. სიყავარულს შეუძლია დააკარგული იმედია დაამრუნოს, და ახალი სული შთაბეროს. დიახ, ეს შეუძლია სიყვარულს. დიახ, სიყვარული მაგიაა, რომლისაც არ გვჯერა. დიახ, სიყვარული არსებობს და ის ჩვენს გულებშია. დიახ, არსებობს არსებობს....
ორივე ერთმანეთს უყურებდა. ორივეს გულში სიყვარული იღვიძებდა, რომელმაც დიდი ხნის წინ მიიძინა. ორივეს უბრუნდებოდა იმედი. ორივე ტიროდა. ორივეს უნდოდა ეთქვა მხოლოდ ერთი სიტყვა „მიყვარხარ"
Justin’s Book
მგონი საბოლოოდ გავგიჟდი. ელენას ვუყურებ ის ჩემს წინ დგას ცოცხალი და უვნებელი. რა ხდება? მის თვალებზე ცრემლები იყო მომდგარი. ენით აუღწერელი გრძნობა დამეუფლა როცა დავინახე. თითქოს ხელახლა დავიბადე, თითქოს ცხოვრებას დავუბრუნდი. ნამდვილად არ ვიცი რა ერქვა ამ გრძნობას, მაგრამ ის დანამდვილებით ვიცი რომ ეს ყველაფერი სინამდვილე იყო და არა სიზმარი... ან და იქნებ სიზმარია? ხოდა თუ სიზმარია არ მინდა რომ გამეღვიძოს, იმიტომ რომ ბედნიერი ვარ ძალიან ბედნიერი...
Elena’s Book
ვგრძობ რომ ყველაფერი მახსენდება, ვგრძნობ რომ ისევ ვუბრუნდები ცხოვრებას. თვალწინ ყველაფერმა გადამირბინა, ჩემმა ცხოვრებამ, რომელიც კარგა ხანი არ მახსოვდა. ყველაფერი ერთდოულად გამახსენდა. ჯასტინი, სტელა, კეიტი, მშობლები ყველაფერი ყველაფერი ერთად ერთ წამში. იქ მყობნი ყველა ჩვენ მე და ჯასტინს გვიყურებდა. ყველას აინტერესებდა რა მოხდებოდა მათ შორის მეც. მთელი ერთი საათი გაშეშებულები ვიდექით. ორივე ერთმანეთს ვუყურებდით. მერე კი ჯასტინმა ჩაიღიმა და ჩემსკენ წამოვიდა.
ნელ-ნელა მიახლოვდებოდა, როცა მოვიდა ხელი მომკიდა და მითხრა
-უკვე აღარ შემიძლია - და მაკოცა
თავიდა ძალიან შემეშინდა. არ ვიცოდი ამ კოცნას რა შედეგი მოჰყვებოდა... კოცნის შემდეგ დარბასში კიდევ უფრო დაიძაბა სიტუაცია. ყველა კიმს უყურებდა. მას თვალზე ცრემლი ჰქონდა მომდგავი. ძალიან შემეცოდა, ის ნამდვილად არ იმსახუდებდა ასეთ მოპყრობას. ჯასტინი მეხუტებოდა და ჩუმად ამბობდა
„შენ ცოცხალი ხარ. ცოცხალი ხარ. ჩან ჩემთან დარჩები, აღარასდროს აღარ გაგიშვებ. შენ მარტო ჩემი ხარ. მარტო ჩემი." მინდოდა მისთვის პასუხის გაცემა, მაგრამ ჯერ ერთი ლაპარაკის უნარი არ მქონდა და მერე მეორე, კიმის ბედი მაღელვებდა. ის გაუნძრევლად იდგა და ტიროდა. არაფერს ამბობდა. ვიცოდი რომ ამ კოცნამ ყველაფერი თავდაყირა დააყენა. ყველაფერი ჩემი, ჯასტინის მოკლედ ყველას ცხოვრება. თავიდან ბოლომდე არია. მაგრამ სიმართლე გითხრათ საერთდ არ ვნანობ ასე საჯაროდ ერთმანეთს რომ ვაკოცეთ. პირიქით ეს იმის ნიშანი იყო რომ ჩვენ ამიერიდა ვერაფერი დაგვაშრებს... თუ დაგვაშორებს? ნამდვილად არ ვიცი რა იქნება, დავშორდიბით თუ არა ჩვენ ერთმანეთს მაგრამ ის ვიცი დანამდვილებით რომ ახლა ერთად ვართ. ამ ფიქრებში გართულმა ვერც კი შევამჩნიე კიმი თვალებში რომ მიყურებდა. მისი თვალებში კი ძალიან დიდი ტკივილი იყო. მივხვდი რომ მას მეც და ჯასტინმაც ძალიან ძალიან დიდი ტკივილი მივაყენეთ. მისი თვალები ნელ-ნელა ცრემლებს ვეღარ იტევდა. უკვე ამოხეთქვაზე იყო. ჯასტინ მიხუტებდა და არ მიშვებდა და თან ისევ იმ სიტყვებს იმეორებდა „შენ ცოცხალი ხარ. ცოცხალი ხარ. ჩან ჩემთან დარჩები, აღარასდროს აღარ გაგიშვებ. შენ მარტო ჩემი ხარ. მარტო ჩემი." უცებ კიმი გავარდა. ამაზე ძალიან ცუდად გავხდი ჯასტინი მოვიშრე და მას გავეკიდე, ჯასტინი კი მე გამომეკიდა...
