- არა ჟას ეს უბრალოდ ვერ მივალ და ვერ ვეტყვი, რომ შვილი ყავს
- ხოდა მაშინ არაჩვეულებრივად მიდი და უთხარი თორემ მე ვეტყვი
- არა არა ჟას
- ვსო მე ყველაფერი გითხარი არც უნდა მეთქვა ახლა დაფიქრდი და გადაწყვიტე გინდა რომ ჯასტინმა ეს ყველაფერი ჩემგან გაიგოს?
- არა ეგ ნამდვილად არ მინდა
- სელ იცი როცა ჯასტინმა მითხრა სხვა მიყვარსო მე დავიფიხე, რომ თუ ის გოგო გამოჩნდებოდა მე მას ჯუსის დავუთმობდი და ეხლა სიტყვას ნამდვილად არ გავტეხ. ამიტომ ერთი კვირა გაქ დრო რომ მიხვიდე და ყველაფერი უთხრა - და გავიდა.
მე სრულიად მარტო დავრჩი. იცით ვნანობდი რომ ვუთხარი, მაგრამ ნამდვილად არ მინდოდა ტყუილში მეცხოვრა და მენახე როგორ უბედურდებოდა ჟასნიმი. ძალიან ვნერვიულობდი ვიცოდი რომ ჯასტინისთვის სიმართლის თქმა მომიწევდა, მაგრამ როგორ? არ ვიცოდი როგორ მეთქვა. ნამდვილად არაა ადვილი ბიჭთან მიხვიდე და უთხრა, რომ ხუთი წლის შვილი ყავს. ამ დროს ტელემ დამირეკა. ის ვიღაც მიჭი იყო, რომ მირეკარდა და ტყუილებს მაბრალებდა:
- ნუ სელ აღარ მეტყვი სიმართლეს?
- რამდენჯერ უნდა გაიმეორო, რომ არ ვიცი ვინ ხარ
- იცი უბრალოდ ვერ ხვდები ვინ უნდა ვიყო
- ზუსტად ეგრეა
- გინდა გაიგო ვინ ვარ?
- კი თან ძალიან
- მაშინ ხვალ ცხრა საათზე შენი სახლის წინ, რომ ბაღია იქ მოდი და ყველაფერს გეიტყვი და შენც იგივეს იზამ
- მოუთმენლად ველი ამ შეხვედრას - და ტელეფონი გავუთიშე
ნეტა ვინ იყო? ცნობისმოყვარეოა მტანჯავდა. ნეტა როდის გათენდებოდა ხვალინდელი დღე... უცებ ზაკი შემოვარდა
- რა იყო ზაკ?
- სელ სელ იცი ვინაა მოსული?
- ვიინ????
- ჯონ ოზბორნი ცნობილი პროდიუსერი
- რაა??? და ჩემთან რა უნდა?
- რადა გუშინ რომ იმღერე შენთან უნდა მუშაობა
- რააა???
- ხო ასე თქვა მაგარი ხმა აქო
- ვაიმეეეეე
- მოიცა შემოუშვებ - და აშერი შემოვიდა
- გამარჯობა მე ჯონ ოზბორნი ვარ
- გამარჯობა მე სელენა გომეზი
- ვიცი! გუშინ გასაოცრად იმღერეთ
- მადლობთ თქვენც ძალიან კარგად მღერით
- მოდი ჯერ თქვენობით ნუ მელაპარაკები :)
- კარგი
- მაშინ პირდაპირ საქმეზე გადავალ
- კარგი
- იცი ჩემთვის უჩვეულოა პროდიუსერს შევთავაზო ჩემთან მუშაობა
- wow რა მაგარია მე თქვენთან?
- ხო თუ გინდა ერთად ვიმუშაოდ და ალბომი გამოვუშვათ, შენი სოლო ალბომი
- ვერ წარმოიდგენ ეს ჩემთვის რამდენს ნიშნავს
- ანუ ერთად ვართ
- რა თქმა უნდა
ვერ წარმოიდგენთ როგორი გახარებული ვიყავი, მარგამ უცებ გამახსენდა ჟასმინის სიტყვები „შენ თუ არა მე ვეტყვი" და ისევ დავიგრუზე, მთელი დღე ვმუშაობდი, ჩანაწერებს ვუსმენდი, ვასწორებდი და რაღაცეებიიი. მოკლედ ძალიან დავიღალე. საღამოს სახლში, რომ მივედი დავწექი და ტირილი დავიწყე. როგორ არ მიყვარდა ღამე. ის ხომ ჩემთვის ყოველთვის ცრემლიანი და სევრდით სავსე იყო....
|
