ვერანაირად ვერ მივხვდი რა უნდა ცოდნოდა, მაგრამ იყო ერთი რამე რაც არ იცოდა... ნეტა იცის? არა არამგონია საიდან უნდა გაეგო? ასე ფიქრებში ჩაფლულს ისე ცამეძინა ვერც კი მივხვდი. დილით როგორც ყოველთვის თავზე ჯესი დამახტა და ლოგინიდან წამომაგდო. ყოველ დღე გაზრდილი მეჩვენებოდა, ეს რათქმაუნდა კარგი იყო, მაგრამ რაც იზრდებოდა მით უფრო მეშინოდა. მეშინოდა კითხვის რომელსაც აუცილებლად დამისვამდა: „სად არის მამა!" მაგრამ ეს სამომავლო იყო, მანამდე კი კაცმა არ იცის რა და როგორ მოხდებოდა. ცოტა ხანში მაილიმაც დამირკა:
- სელ რას შვები მოდიხარ?
- კი როგორ არა
- მაშინ ჩვენ ნახევარ საათში შენს სახლთან ვიქნებით და მზად იყავი
- კარგი რა პრობლემაა
სასწრაფოდ ნესას დავურეკე
- ნეს შეგიძლია მოხვიდე?
- კი ეხლა ვაპირებდი დარეკვას
- ძალიან კარგი მაშინ თხუთმეტ წუთში იყავი
- კარგი
ნუ მოკლედ თმები გავიკეთე, ტანსაცმელი გამოვიცვალე
და ქვემოთ ჩავედი. მალე მაილის მანქანა გაჩერდა. დემი და ტეილორი მანქანიდან გადმოხტნენ, მომვარდნენ და ჩამეხუტენ:
- სელ როგორ მოგვენატრე - ლაპარაკს ერთმანეთს არ აცლიდნენ
- გოგოები მეც მაგრა მომენატრეთ
- ჰეი მოდით გვეჩქარება - დაიძახა მაილიმ
- ხო ჯობია წავიდეთ და იქ ვილაპარაკოთ - დავეთანხმე მეც
მანქანაში რომ ჩავჯექით ტეილორმა მკითხარ
- გოგო რავა ხარ რაა სიახლე
- არაფერი ისეთი
- ჰჰჰჰ ისე შენ რა გითხარი - ჩუმად ჩაილაპარაკა მაილიმ
- მაილი!!! - გაბრაზებული ხმის ტონით ვუთხარი
- ხო კაი კაი, და რა უნდა იყიდო? - საუფრის თემა ოსტატურად შეცვალა
- მე? მე რამე გამოსასვლელი
- რათ გინდა?
- ხვალ ეშლი თისდეილის კლიპის პრემიერაა და იქ მივდივარ
- wow ჩვენც - გაუხარდა დემის - და შენ იცნობ ეშლის?
- მე? მე ვმუშაობდი კლიპზე
- wow
- რაააა????
- არა არაფერი
- ისე უყურებთ ერთმანეთს, რომ.....
- არა რა სისულელეა - მომიჭრა მაილიმ
- კარგით
- აი მოვედით
ცენტრში მგონი ხუთ საათზე მეტი ვიბოდიალეთ. ტანსაცმელებიც ვიყიდეთ. ამ დროს მეგონა, რომ ისევ 18 წლის ვიყავი. ბავშვობაში დავბრუნდი ჩემს საუკეთესო მეგობრებთან. ჩვენ ისევ ერთად ვიყავით, ვშოპინგობდით, ნაყინს ვჭამდით და ვჭორაობდით. რაც ამერიკაში ჩამოვედი ჩამოვედი ასეთი ბედნიერი დღე არ მქონია. ჩემი ყველა დღე ტირილით მთავრდებოდა, მარგად ეს აბსოლიტურად განსხვავებული იყო. მე ვერთობოდი დემისთან, ტეილორთან და მაილისთან ერთად. თავი ისევ იმ დღეს მეგონა, როდესაც საქართველოში ვიყავით და ტანსაცმელს ვარჩევდით კონცერტისთვის. მოკლედ ბავშვობაში დავბრუნდი. გზად ფოტოებიც გადავიღეთ:
     
მოკლედ მაგრა გავერთეთ. დაღამებისას სახლშ დავბრუნდი. ისე გახარებული ვიყავი, რომ ვერც წარმოიდგენთ. სახლში შესვლისას ჯესი მომვარდა და ბაღის ამბები მახარა:
- დე იცი დღეს რა მოხდა?
- არა აბა მითხარი
- დღეს ბაღში ერთი მომღერალი მოვიდა. გვამღერა მე საჩუქარიც მაჩუქა. განახო?
- აბა მიდი მომიტანე
- კარგი ეხლავე
- რა ლამაზია მადლობა ხომ უთხარი?
- კი ვუთხარი... თან თვითონ ეკეთა და მომცა
- სელ განახა? - მკითხა ნესამ
- კი
- როგორი გახარებულია
- ხო ძაან
- დღეს მთელი დღე მაგ ყელსაბამს დაატარებს
- მართლა? :)
- ხოოო შეიძლება წავიდე?
- კი რატომაც არა უკვე გვიანია
ნესას წასვლის შემდეგ ჯესი მალე დავაძინე. მეც მალე ჩამეძინა, რადგან ძაან მაგარი დაღლილი ვიყავი და თან ხვალ დილით ადრე უნდა ავმდგარიყავი.
|
