დილით ბედნიერს გამეღვიძა, რადგან ვიცოდი, რომ ჯასტინი ჩემს გვერდით
იყო. საწოლთან ვარდი და წერილი დამხვდა: „მიყვარდი, მიყვარხარ და მეყვარები
სამუდამოდ."  შემდეგ ავდექი და ჯასტინს
ძებნა დავუწყე. ვერსად ვერ ვიპოვე, მაგრამ ისევ მივაგენი ვარდსა და კონვერტს.
კონვერტი გავხსენი: „შენ იცი სადაც უნდა მოვხიდე, სამზე I ♥ U„ მე სასწრაფოდ მომზადება
დავიწყე, მაგრამ კაბა არ მაქვს ის რაც მეცვა სველი იყო... კარადაში შევიხედე და
დავინახე, დიდი ყუთი წარწერით „ ჩემს ერთადერთ სიყვარულსი „ რომ  გავხსენი ძალიან ლამაზი კაბა დამხვთა, ისეთი
ლამაზი იყო, რომ ვერ წარმოიდგენ თუ არ ნახე. ძალიან ბედნიერი ვიყავი, არ მინდოდა,
რომ ეს წამები ოდესმე დამთავრებულიყო, მაგრამ ვიცოდი რომ ერთხელაც ეს ყველაფერი
მხოლოდ ფიქრებში დამრჩებოდა და სიზმრათ ვნახავდი...

რამდენიმე წუთის შემდეგ ტელეფონზე მესიჯი მომივიდა: „მოგკლავ შე
საცოდავო" ისევ იმ ნომრიდან იყო, ძალიან შემეშინდა და ჯასტინს დავურეკე:

- ჯას... - არაფრის თქმა არ მაცადა

- მე შენ არ გელაპარაკები სანამ არ გნახავ

- ჯას გთხოვ მოიცა - არაფერი არ დამაცადა და ტელე გამითიშა. რას
ვიზამდი მაილიმ ხომ მითხრა საშიში არაფერიაო და დავწყნარდი, მაგრამ ცოტათი მაინც
დაძაბული ვიყავი.

სულ მალე ეს ყველაფერი გადამავიწყდა და მომზადებას  შევიდექი. სამის ნახევარზე გარეთ გავედი და
წასვლა რომ დავაპირე დავინახე ერთი გოგო.............

შემდეგ არაფერი არ მახსოვს, მხოლოდ ის მახსოვს თუ როგორ გამეღვიძა
საავადმყოფოში და ჯასტინის ცრემლიანი თვალები, რომლითაც მიყურებდა.

- სელ, სელ კარგად ხარ?

- არამიშავს - ძლივს ამოვილუღლუღე რაღაც

- ამიერიდან აღარასოდეს დაგტოვებ

- ჩემზე ნუ ინერვიულებ ჯას....

- როგორ გცემეს იმ ....

- კარგი გაჩერდი - არ დავამთავრებინე მე

- ხომ იცი როგორ მიყვარხარ - და მაკოცა, ასე ტკბილად არასოდეს იკოცნია.
მის შეხებაზე ყველანაირმა ტკივილმა გამიარა. ჯუსომ მითხრა, რომ თბილისში ამის
შესახებ არაფერი არ იციდნენ....

რამდენიმე დღის შემდეგ გამომწერეს, ჯასტინის მანქანით უნდა წამოვსულიყავით,
მაგრამ გზა გადაკეტილი იყო პაპარაცებითა და გოგონებით. მე ვრემლები ვერ შევიკავე,
არ მინდოდა ჩემი დასახიჩრებული სახე ვინმეს ენახა. ჯასტინი ჩემი ცრემლების დანახვაზე
ძალიან გაბრაზდა და ....

ასეთი გაბრაზებული და გაცოფებული არასოდეს არ მინახავს...

- ჯას გთხოვ თბილისში დავბრუნდეთ - ვთხოვე მე

- კარგი როგორც შენ გინდა - დამეთანხმა ჯასტინი

ამდენი დაძაბული და ნაღვლიანი დღის შემდეგ სახლში ვბრუნდებოდი. ეს
ძალიან მახარებდა, მაგრამ ყველაზე კარგი ის იყო, რომ ჯასტინი ჩემს გვერდით იყო...