არვიცი რა მომივიდა ასე რომ გავბრაზდი. ემას ძალიან ვაწყენინე ვიცი ზედმეტი მომივიდა, ეს ემასთან და წარმომიდგენია გაბრაზებულ გულზე ბიბერს რას ვეტყოდი... ძაან ცუდად მოვიქეცი, ამიტომ გადავწყვიტე რომ ჯერ ემასთან მივიდე და ბოდიში მოვუხარო მერე კი ბიბერთან. მეორეს როგორ გავაკეთებ არვიცი მაგრამ რამეს მოვახერხებ... სკოლაში ძალიან ადრე მივედი იმიტომ რომ ემას მინდოდა დავხვედროდი. აი, მოვიდა წარმატება მისურვეთ
-ემ შენთან სალაპარაკო მაქ
-მეც ან
-პირველი მე დავიწყებ
-კარგი მიდი
-ემ ძაან დიდი ბოდიში გუშინდელისთვის ზედმეტი მომივიდა...
-რა რა გაჩერდი რა ბოდიში შენ საბოდიშო არაფერი არ გაქ ბოდიში მე უნდა მოგიხადო რომ შენ უკითხავად გავაკეთი ის ყველაფერი ისე რომ ვიცოდი რა რეაქციაც გექნებოდა
-არა მე მაქ საბოდიშო და კიდევ მინდა მადლობა გითხრა
-მადლობა? რა მადლობა? შენ ხო არ გაგიჯდი? მე მეგონა გამპუტავდი ან რაღაც ეგეთი
- 
არა რა გაპუტვა უბრალოდ მინდა მადლობა გითხრა რომ ბავშვობაში დამაბრუნე და ჩემი ოცნება გამახსენე სანამ ნინი(ჩემი მეგობარი) ავარიაში მოყვებოდა და დაიღუპებოდა ვოცნებობდი რომ ვყოფილიყავი ცნობილი მომღერალი,გამოვდიოდი პატარა კონკურსებზე, მაგრამ მისი დაღუპვის შემდეგ ყველაფრის ხალისი დამეკარგა მათ შორის სიმღერისას. მაგრამ გუშინ რატომღაც დავბრუნდი ჩემს ოცნებაში და ბავშვობა გავიხსენე... მე მიხვდა ყველაფერს ჩამეხუტა და მითხრა
-ჩემი ბოთე... იმისთვის რომ იცოდე როგორ მიყვარხარ რაღაცას მოგცემ და კიდევ იმისთვის რომ სადაც არ უნდა იყო და რაც არ უნდა გააკეთო რომ ამან გაგახსენოს რომ ერთი გოგო ემა სმიტი შენი საუკეთესო მეგობარია სამუდამოდ
ერთი მხარე შენ მეორე კი მე
-ვაიმე რა ლამაზია მიყვარხარ
-მეც
-ახლა შენთან ერთი თხოვნა მაქ
-აბა გისმენ
-ჯასტინ ბიბერს ჩემ მაგივრად მოუხადე ბოდიში არ მინდა მაგ იდიოტი კიდევ ვნახო
-აი ასეთი მიყვარხარ
და კიდევ ერთხელ ჩამეხუტა
სკოლა რომ დამთავრა ემას დავემშვიდობე და საავადმყოფოში წავედი, რომ გამოკვლევა ჩავიტარო ხომ გითხარით ჯამრთელობასან პრობლემები შემექმნა წარსულში ნაკეთები საქმეების გამომეთქი.
როგორ არ მიყვარს იქ მისვლა. მითუმეტეს მეშინია რომ ვინმე ნაცნობი დამხვდება არ მინდა ვინმემ იცოდეს ვინ ვიყავი, ემას გარდა. მან იცის და ზოგჯერ დამყვება ხოლმე, მაგრამ დღეს დრო არ ქონდა და მე მომიხდა მარტო წამოსვლა. ჩემ ექიმს ფაულერი ქვია მეც მის კაბინეტთან დავჯექი და ჩემს რიგს დაველოდე. ძალიან ვნერვიულობ უკვე დავიღალე მუდმივი კონტროლით გამოკვლევებით და რავიცი მე. უცებ ტელეფონმა დამირეკა. დედა იყო:
-დე როგორ ხარ?
-კარგად ან შენ?
-მეც ვარ რა
-რა იყო ხომ ყველაფერი რიგზეა?
-კი როგორ არა უბრალოდ საავადმყოფოში ვარ და ცოტა ვნერვიულობ
-კარგი სანერვიულო არაფერია
უცებ უკნიდან ხმა მომესმა
-ანა? აქ რა გინდა?
ვაიმე მგონი მაგარ შარში ვარ
-დე დაგირეკავ
ტელეფონი გავუთიშე და უკან მივიხედე, აი ახლა კი მართლა მაგარ შარში ვარ
