რატომღაც გული ცუდს მიგრძნობდა. ჯასტინის სახლთან მალევე მივედი უკვე კარებზე უნდა დამეკაკუნებინა, რომ ეზოდან ჯასტინმა დამიძახა
-ანა? - მეც ეზოში ჩავედი უცებ კარები გაიღო და კენდი
გამოვიდა
მე თვალები ამიცრემლიანდა. მივხვდი თურმე რატომ მიგრძნობდა გული ცუდს. ჯასტინს გავხედე ისიც მე მიყურებდა. მე თავი გავაქნიე და იქედან წამოვედი
-ანა ანა მოიცადე - ყვიროდა ჯასტინი, მაგრამ მე ყურიც კი არ ვათხოვე და პირდაპირ სახლში მივედი. იქ მთელი გულით დავიწყე ტირილი. თავი ძალიან დამცირებულად ვიგრძენი. ისე გამოვიდა რომ თითქოს პატარა გოგო ვარ რომელიც სიგიჯემდეა შეყვარებული ჯასტინზე და კუდში დასდევს. ძალიან ცუდად გავხდი. კახლში ყველაფერი დავამტვრიე(თითქმის ყველაფერი). მერე კი კომპთან დავჯექი და ჯასტინის გამწარება გადავწყვიტე. ვიცოდი თუ როგორ ეჭვიანობდა იანზე და ამიტომ თვითერიდან ერთ დროს წამაშლევინა, მაგრამ ახლა ის დრო აღარ არის. ამიტომ მეგობრებში დავიმატე და დავწერე
ვიცოდი რომ ამას ჯასტინი ნახავდა და ძაან გამწარდებოდა. შეიძლება ისე არა როგორც მე მაგრამ მაინც. ჯასტინი მთელი საღამო მირეკავდა, მაგრამ პასუხის გაცემას სრულებითაც არ ვაპირებდი. ეს დღე უსაშველოდ გაიწელა მაგრამ მაინც დასრულდა. დაუსრულებელი ხომ არაფერი არ არის, ყოველთვის ყველაფერს აქვს მათშორის სიყვარულსაც. ჩემი სიყვარულიც დასრულდა, მიუხედავად იმისა რომ ეს გრძნობა ნამდვილი იყო.... ყოველთვის მჯეროდა რომ ნამდვილი სიყვარული სიკვდილის შემდეგაც ცოცხლობს და მას ვერც სასღვრები და ვერც დრო ვერ მოერევა, მაგრამ როგორც ჩანს შევმცდარვარ.... :(
დილით ჩემთან ემა მოვიდა და სახლი დალეწილი რომ დაინახა სულ გაგიჟდა
-ანა რა მოხდა აქ? - ამას პლიუს ჩემი ნამტირალები თვალებიც დაემატაა - ხომ კარგად ხარ?რატომ ტიროდი?
-რატომ ვიტირებდი ახლა ემ?
-ჯასტინი?....
-აბა სხვა ვინ
-ეგ კარგი მაგრამ აქაურობა დალეწილი რატომ არი?
-მე დავლეწე
-რატომ? რა მოხდა?
-რა და გუშინ მე და ჯასტინს ერთმანეთი უნდა გვენახა, შეხვედრის ადგილი მისი სახლი იყო და იქ რომ მივედი სახლიდან კენდი გამოვიდა
-ღმერთო....
-ხო....
-კარგი ახლა... სად გაჩრა ჩემი მეგობარი ია ის ანა ჯასტინ ბიბერს რომ ვერ იტანდა? აი ის რომელიც არასდროს ტიროდა?
-.....
-აბა ახლა თავი აწიე და აღარ იტირო... თუ ჯასტინს არ ჭირდები არც შენ არ გჭირდება.... აბა სასწრაფოდ ადექი, სახე დაიბანე და შოპინგზე წავიდეთ
-აუ არ მინდა
-აბა სასწრაფოდ - და თავში ბალიში ჩამარტყა
-აუ.... - და ყუყუნით ავდექი
-შენ რა ტანსაცმელიც არ გამოგიცვლია?
-არა
-აბა დროზე მოდი ფორმაში მე ტანსაცმელს გაგიმზადებ
მე სუტყვის უთქმელად წავედი ამაზანაში და მოვწესრიგდი. მერე კი ოთახში გავედი და ემას გამზადებული ტანსაცმელი ჩავიცვი
ემა ის ადამიანი იყო რომელსაც ყოველთვის შეეძლო ჩემი გამხიარულება და არც ეს დღე იყო გამონაკლისი. ასე ვთქვათ ემამ ძველი ანი ანუ ძველი მე დამაბრუნა. შოპინგზე ძაან მაგრა გავერთეთ. ტანსაცმელებიც კი ვიყიდეთ გღევანდელი დღისთვის
ემამ ეს
მე კი ეს
სახლში მისვლისას მალევე იანმაც დარეკა. ჩვენ ჩვენი ნაყიდი ტანსაცმელები ჩავისვით... მალევე იანმაც გამოგვიარა
-wow რა ლამაზები ხართ?
-მადლობა შენც - ვუთხარი მე
ვხვდებოდი რომ ემამ ძაან გამახალისა და ვცდილობდი რომ ეს ხალისი შემენარჩუნებინა, და ასევე მინდოდა რომ ჩემი ძველი მე დამებრუნებინა, რომელიც ჯასტინის სიყვარულმა გაანადგურა... როცა დანიშნულ ადგილას მივედით გამახსენდა რომ „ვამპირის დღურების" ქასთში კენდი აკოლაც შეიდოდა. ცოტა არ იყოს აღარ მინდოდა იქ ყოფნა, მაგრამ რას ვიზამდი? ამიტომ თავი მაღლა ავწიე და ჩემს ძველ ხერხს მივმართე „დაიკიდე მოგეშვება". იქ იანმა ყველა გამაცნო მათ შორის კენდიც და ერთი ბიჭიც რომელიც ძალიან მომეწონა და როგორც ჩანს მასაც მოვეწონე. ეს მაიკლ ტრევინო იყო
