-ანა? აქ რა გინდა?
ამის თქმა და ირგვლივ სიჩუმის ჩამოვარდნა ერთი იყო. ყველამ მე გამომხედა. მე და ჯასტინი კი ერთმანეთს ვუყურებდი... ისეთივე სიყვარულით როგორც ადრე, წლების წინ. მეგონა რომ სამყარო ტრიალებდა. მთელი ქვეყანაზე მხოლოდ მე და ჯუსო ვიყავით და მეტი არავინ. მხოლოდ მე და ის... მაგრამ მალევე დავუბრუნდი რეალობას და ჯასტინს ვუთხარ
-ჯობია ეგ შენს პროდიუსერს კითხო - და ემას გავხედე... ემამ ჩაიცინა და ჯასტინის უთხრა
-ჯასტინ ანაა ის გოგო რომელიც შენს ახალ კლიპში პარტნიორობას გაგიწევს - მე და ჯუსო ორივე ემას ვუყურებდით. ამ სიტყვებზე ჯასტინს თვალები გაუბრწყინდა და მე შემომხედა
-მართლა ან? ასეა?
-როგორც ჩანს
-ხოდა კიდევ ჯასტინ ანამ რაღაც უნდა გითხრას - ჩაერია ემა
-მართლა? აბა გისმენ
-არა მერე იყო - ამაზე ემამ დაღრენილი სახით გამომხედა მაგრამ მე ყურადღებაც კი არ მიმიქცევია...
მეორე დღეს ყველა სვამდა კითხვას „ანა და ჯასტინი ისევ ერთად არიან?". ან კითხვით იყო აჭრელებული მთელი ქალაქი, როგორც მარის თქმით კი მთელი მსოფლიო
ყველას აინტერესებდა თუ რატომ ვიყავი ჯასტინთან ერთად... ამ ფოტოს შემდეგ ხომ კინაღამ სახლში შემომივარდნენ
ეს იყო ერთ-ერთი კადრი კლიპიდან... წესით და რიგით არცერთი კადრი არ უნდა გავრცელებულიყო ინტერნეტში სანამდე კლიპს არ გადავიღებდით, მაგრამ ჯასტინმა დათვითა თვითერზე და დააწერა
"Best day of my live @AnnKakabadze”
ამაზე კიდევ უფრო გამბრძაფრდა ეჭვები რომ მე და ჯუსო ისევ ერთად ვიყავით. მაგრამ ასე არ იყო. ჩვენ ერთმანეთს მხოლოდ გადაღებებზე ვნახულობდით და მეტი არაფერი. ემა მაძალებდა რომ ჯასტინისთვის ყველაფერი მეთქვა მაგრამ არ შემეძლო. ბოლოს შევპირდი რომ როგორც კი შესაბამის მომენტს მოვძებნიდი ყველაფერს ვეტყოდი...
რამდენიმე დღის შემდეგ
ახლა სარკის წინ ვდგავარ და წასასვლელად ვემზადები. სად მივდივარ? დღეს კლიპის პრემიერაა და ჯასტინმა განსაკუთრებული წვეულების მოწყობა გადაწყვიტა, ემამ კი ის რომ მე და ჯუსო ერთად უნდა წავსულიყავით, ამიტომ ახლა ჯასტინს ველოდები... სანამ ჯასტინი მოვიდოდა მთელი საათი სარკის წინ ვიდექი და ვაკვირდებოდი მეტყობოდა თუ არა მუცელი, მაგრამ გამიმართლა და ჯერ არა. როგორც იქნა ზარის ხმა გაისმა. მე მივედი და კარები გავაღე
-wow ანა რა ლამაზი ხარ
-მადლობა შენც
-მე? - ტანსაცმელზე დახედა და გაეცინა
-ხო რა რა მოხდა?
-არაფერი... კარგი წავედით
-ხო წავედით
მთელი გზა ჯასტინი მიყურებდა, მხოლოდ და მხოლოდ მიყურებდა. როცა მანქანიდან გადავედით თავს პაპარაცები დაგვეხვდიენ... ყველა მათგანს მხოლოდ ერთი კითხრა ქონდათ: „ერთად ხართ?" ამაზე კი მხოლოდ ერთი პასუხი იყო: „არა" მიუხედადად იმისა რომ არცერთ ჩვენ განს არ უნდა ამის თქმა. ორივეს მთელი გულით გვინდოდა რომ გვეყვირა კი კი ერთად ვართ, მაგრამ ამას ვერც ერთი ვერ ვბედავდით. ჩვენ მხოლოდ გავიძახოდით იმას რომ ერთად არ ვიყავით და რაც არ უნდა რთული ყოფილიყო ეს ეს ყოველივე სიმართლე იყო... მალევე კლიპიც აჩვენეს. აი ართლა ძალიან ლამაზი გამოსულა
-ანა არ გინდა გავიდეთ? - მითხარ ჯასტინმა
-სად?
-რავი სადმე გავისეირნოთ, ვილაპარაკოთ და რავი მე
-სიმართლე თუ გინდა ისე მინდა აქედან წასვლა როგორც არაფერი
-ხოდა წავიდეთ - ჯასტინმა ხელი მომკიდა და წვეულებიდან გავიპარეთ. ქუჩაში მაგრა ვიხულიგნეთ. ძალიან ბევრი ფოტოები გადავიღეთ, ვიცეკვეთ, ვიმღერეთ, მჭამეთ, ჯასტინმა ყვავილებიც მიყიდა... მერე წვიმამ მოგვისწრო და უკან დავბრუნდით. ოღონდ წვეულებაზე კი არა სასტუმროში. უცებ გამახსენდა თუ რაც უნდა მეთქვა ჯასტინისთავი. ხელი მოვკიდე და შემოვაბრუნე
-ჯასტინ რაღაც უნდა გითხრა
-მოდი რა მერე ახლა ზემოთ ავიდეთ და გავშრეთ
-არა ჯასტინ სასწრაფოა
-რა ხდება ან? - მე თავი დავხარე ვერ შევძელი მისთვის თვალებში ჩახედვა - ან მაშნებ
მე ერთი ხრმად ამოვისუნთქე თავი ავწიე და დავიწყე - ჯასტინ ეს მართლა ძალიან სერიოზულია
-მერე მითხარი
-როცა შენ ბათუმიდან წამოდი მე ექიმთან ვიყავი....
-რა? რა გინდოდა ექიმთან?
-და ექიმმა მითხრა რომ....
-რაო რა გითხრა?
-რომ... ორსულად ვარ
-რა? რა თქვი?
-რადა ორსულად ვარ - და ჯასტინს ავხედე. ჯასტინი ფერწაშლილი იდგა. არაფერს ამბობდა. მერე გაბრუნდა სახეზე ხელი აიფარა.... ვაიმე ვერ წარმოიდგენთ როგორ ცუდად გავხდი. ყველნაირ რეაქციას ველოდი ამის გარდა.....
