ერთი კვირა ფერის ნახვა არ შეგვეძლო.. ექიმები არ გვიშვებდნენ..
-ექიმო კი მაგრამ ამდენი ხანია არ გვიშვებთ რა ხდებაა?
-დღეს უკვე შეგვიძლია შეგიშვათ
-მართლა?
-წამომყევით
პალატაში შევედი.. საშინელი ფერი ედო ფერს..
-ფერ როგორ ხარ?
-როგორ უნდა ვიყო.. მიხარია რომ პატარა მეყოლება
-რაღაც უნდა გითხრა
-რა ? სისხლის დაავადება რომ მაქვს და თუ ბავშვი არ მოვიცილე ის ევერ გადავრჩები? ეს უკვე ვიცი
-ხო ის უნდა მეთქვა
სიჩვუმე ჩამოვარდა.. ფერი საშინლად გამოიყურებოდა…
წარა-მარა მუცელზე იცვამდა ხელს
-ფერ მე მინდა რომ შენ იცოცხლო.. ბავშვები ამის მერეც ბერვი გეყოლება… შენი სიცოცხლე კი საფრთხეშია
-არ მადარადებს ჩემი სიცოცხლე.. მე ამ ანგელოზს არ მოვკლავ.. ის ძალიან შემიყვარდა..
-გთხოვ
-ჯასტინ შეწყვიტე.. ახლავე გადი აქედან არ მოგცემ უფლებას.. მირჩევნია მე მოვკვდე ვიდრე ეს ანგელოზი..
ფერი ვერც ერტმა ვერ დავითანხმეთ..
2 თვის შემდეგ ექიმმა სახლში გამოუშვა..
ფერი თითქოს გამოკეტდა.. ყველა თავს ვევლებოდით..
მარტო არასოდეს ვტოვებდით..
ბოლო თვეში ძალიან ცუდად გახდა და საავადმყოფოში დავაბრუნეთ..
თეთრზე უფრო თეთრი.. მკვდირსფერი ედო ხოლმე..
მაგრამ თვალები და ტუჩები სისხლისფერი ქონდა..
ძალიან შეიცვალა
ჩემი ანგელოზი იტანჯებოდა…
არა ფერისთვის ამ არჩევანის გაკეთებაში ხელი უნდა შემეშალა..
ფერრიც იტანჯებოდა და მეც.. ყველა განვიცდიდით მის ასეთ მდგომარწეობას.. ჩემო სიცოცხლე, როგორ მინდა კარგად იყო,მაგრამ ექიმი ამის იმედს არ გვაძლევს..
-ექიმო.. მოდით პაციენტი ცუდადაა,,, მემგონი მშობიარობა დაეწყო..
ფერის პალატიდან მედდა გამოვარდა..
ექიმი იქით გაიქცა..
მეც მინდოდა შესვლა, მაგრამ არ შემიშვეს..
-დიდი ხანია რაც იქაა? ღა ხდება ნეტაა?
-არ ვიცი ნინა..
-ჩარლის და კევინს დაურეკე?
-კი … აი მოვიდნენ
-რა ხდება?
-არ ვიცით
-ექიმი მოდის
-ექიმო ფერი როგორაა?
-პატარა გოგონა კარგადაა… ფერი კი .. ფერიი..
-ექიმო რა ხდება მეტად ნუღარ მტქნჯავთ
-ფერი კომაშია..
-ჩემი ცხოვრება
ისტერიკაში ჩავვარდი.. ფერი ფერი მისი გადარჩენის შანში თითქმის არ არსებობს
-ჩარლი გესმის მეც მოვკვდები ფერს თუ რამე დაემართა
-ჯასტინ დაწყნარდი ფერი გადარჩება.. ამის იმედი არ უნდა დავკარგოთ…
ექიმი იქვე იყო მივედი და ვკითხე..
-ექიმო კომიდან გამოსვლის შანსი არსებობს?
-არა.. სამწუხაროდ.. მაგრამ ცოტახანი აქ უნდა გვყავსდეს ვერ გადავიყვანტ მორგში, რადგან ეს წესებს ეწინააღმდეგება..
ანგელოზს ვკარგავდიი.. ეს ხომ საშინელებაა..ვერ ვაჩერებდი
ნუთუ ფერი ბავშვს ვეღარ ნახავდა.. თვალებს როცა ვხუჭავდი.. ვხედავდი ფერს რომელსაც ხელში ბავშვი ეჭირა.. ორივე ძალიან თეთრები იყვნენ..
__________________________________________
დიდი თავია საკმაოდ..
მინდოდა ამ თავით დამემთავრებინა,
მაგრამ ვერ ჩავტიე
ამიტომ თუ გაგრძელება გაინტერესებთ
დააკომენტარეთ
