აი ბოლოს და ბოლოს მეც გადავწყვიტე დამედო

და ჩემს მეგობრულ სამყაროში გიწვევთ ♥

სრულიადში ♥

ჩემი საკონკურსო თემა #1

---

***

მეგობარი, ეს არის ადამიანი რომლის გარეშე ცხოვრება წარმოუდგენელია, ის გახალისებს, გამხნევებს და იზიარებს შენს გულისტკივილს, არ აქვს მნიშვნელობა მას სად გაიცნობთ, თუნდაც ინტერნეტში, ან სკოლაში, ან სადმე. ნუ შეაფასებთ მეგობარს იმით თუ სად გაიცანით ის და როგორი გარეგნობისაა, თქვენ ხომ მის სულს ვერ ხედავთ? თქვენ ხომ არ იცით რა უდევს მას გულში? არა, არ იცით.. 

-საალ ! მორჩი ახლა მაგ დღიურის წერას და ჩამოდი დაბლა, გიო მელოდება

-კარგი მარ, მოვდივარ

ეს ჩემი უსაყვარლესი მეგობარი მარი იყო, თითქმის დაიკო... დღედაღამ ერთად ვართ, მე მსიამოვნებს მასთან ერთად ყოფნა, რადგან მას დიდი ადგილი უკავია ჩემს გულში და იზიარებს ყველაფერს, ჩემს ტკივილს და ჩემს სიხარულს.

-დღეს სადღა აპირებთ შეხვედრას?

-დღეს ალბათ პარკში

-აა, კარგი, მაარრ ...

-რაიყო სალი ??

-რაღაც მინდა გითხრა, დიდი ხანია უკვე მაწუხებს და ვეღარ ვითმენ

-კაი რა, ხო იცი რომ ყველაფერი უნდა გამანდო

-კი, ვიცი მაგრამ არ დამიჯერებ

-კარგი რა, მასეთი სულელი ხო არ ვარ

-მაშინ დღეს საღამოს დავილაპარაკოთ

-კარგი

-წავიდეთ ახლა, გიო გელოდება ალბათ

-უი ხო ხო 

მე ვიცოდი რომ მარი ვერასდროს დაიჯერებდა ამას, მაგრამ ეს სიმართლე იყო... რა მქონდა მისთვის სათქმელი ?? ის რომ გიოს არ უყვარდა მარი, გიო ბევრ გოგოს ეფლირტავებოდა. აი ისინიც შეხვდნენ ერთმანეთს, სიმართლე რომ გითხრათ მე თავიდანვე არ მომწონდა გიო მაგრამ პატივს ვცემდი მარის ხათრით. უფფ ძლივს, სახლში წამოვედით.

-სალ გისმენ მგონი რაღაც უნდა გეთქვა

-ხოო მარრ ..

-ხო იცი რომ დაგიჯერებ

-კარგი მაშინ, გიოს არ უყვარხარ ((

-რა ? რა სისულელეა

-მე ხომ ვთქვი რომ არ დამიჯერებდი

-მაპატიე, მაგრამ ასეთ სისულელეს ვერ წარმოვიდგენდი რომ მეტყოდი

-კარგი, როგორც გინდა, იცოდე რომ მე გაგაფრთხილე

გადავეხვიე და ჩემს ოთახში გავედი

მეორე დღეს ცოტა გვიან გავიღვიძე და მეორე ოთახიდან ტირილის ხმა შემომესმა...

-რამოხვდა მარ ?

-სალი მაპატიე, მაპატიე რომ არ დაგიჯერე

-არაუშავს დაიკო, ამიერიდან უნდა მენდო ყველაფერზე

-მივატოვე

-ძალიან კარგი ქენი, მაგრამ რატომ რა მოხვდა?

-სხვა გოგოსთან ერთად დავინახე ((

-ვწუხვარ

-დაიკო მიყვარხარ

-მეც მარ <3

ამ ამბის შემდეგ მარის ყოველთვის სჯეროდა ჩემი და ყველაფერზე მენდობოდა, მე და მარი ცხოვრების ბოლომდე საუკეთესო მეგობრები ვიყავით, ჭირშიც და ლხნშიც, თუნდაც სიკვდილის დროსაც კი!! და შემო პაწაწინა შვილო, რომელიც ახლა ჩემს დღიურს კითხულობ, მინდა გითხრა რომ მარი შეუდარებელი ადამიანი იყო, მე შევიცანი მისი სული და მისი შინაგანი სამყარო და არა გარეგნულად ის <3 და მინდა კიდევ გითხრა რომ მე ის არ გამიცნია ისე როგორ შენ შენი პაწაწინა მეგობრები, მე ის უჩვეულოდ, ინტერნეტით გავიცანი, რის შედეგადაც მე ის ძალიან შემიყვარდა <3

შენ კი ჩემო მკითხველო იმედია ცრემლი არ მოგადგა თვალზე რომ მარის და სალის ისტორია სიკვდილით დამთავრდა 100 წლის შემდეგ !! ისინი დიდხანს ცხოვრობდნენ. 

და ვცხოვრობთ კიდეც, უბრალოდ მომინდა ასე დამემთავრებინა <3

მარი ვიცი ამას წაიკითხავ და იმასაც გაიგებ თუ რა ძლიერ მიყვარხარ !! ბავშვებო სულ სულ ყველა მიყვარხართ <3 და იმედია მოგეწონათ ჩემი საკონკურსო თემა <3

პ.ს არანაირი გიო არ არის მარი შეყვარებული ;დ ეს უბრალოდ პერსონაჟია ;დ