როგორც ყოველთვის დილით იმის მოლოდინით გავიღვიძე რომ ჯასტინი დამირეკავდა. ეს ჩვენი ტრადიცია იყო. ფანჯარასთან ტელეფონით ხელში ვიდექი და მის ზარს ველოდებიდო. რამდენიმე წუთით გადააცილა. მგონი დღეს არ დამირეკავს :(. უკვე ვფიქრობდი რომ ცდას აზრი აღარ ქონდა და სწორედ ამ დროს ტელეფონი ზარის ხმა გაისმა
-უკან გაიხედე
-რა? რა უკან? - მეტი ვერაფრის თქმა ვერ მოვასწარი რომ გათიშა. დავიბენი, ბოლოს უკან მივიხედე და
-როგორც იქნა
-ჯასტინ - მისკენ გავექანე და ვაკოცე
-ჩემი გიჯი როგორ მომენატრე
-მეც მეც მომენატრე... აუ რა მაგარია აქ რომ ხარ - ჯასტინმა გამიცინა და კიდევ მაკოცა. ოღონდ ამჯერად უფრო მაგრად...
-ხო მიდი გაემზადე
-გავემზადო? კი მაგრამ სად მივდივართ ამ დილა უთენია
-როგორ თუ სად გუნდა საკუთარ ქორწილზე დააგვიანო?
-საკუთარ სად? გაგიჯდი?
-ხო რა აქამდე დანიშნულები ხომ ვიყავით?
-კი
-ხოდა ამუერიდან ცოლ-ქმარი ვიქნებით
-მერე კაბა და სამზადისი?
-ყველაფერი მოგვარებულია შენ უბრალოდ ამ კაბის ჩაცმა და მაკიაჯის გაკეთება გევალება
-რა კაბის?
-აი იქ რომ დევს
მე მაგიდისაკენ გავიხედე და რაღაც ყუთი დავინახე... - როდის მოასწარი?
-მე ყველაფერს ვასწრებ
-ხოდა მაგიტო მიყვარხარ - და კიდევ ვაკოცე
-მე კი იმიტომ მიყვარხარ რომ ეგეთი გადარეული ხარ - ამაზე გაეცინა - მიდი მართლა ხომ არ გინდა რომ დააგვიანო?
-ხო არ მინდა
-ხოდა აი ხუთ წუთში ემა მოვა და დაგეხმარება
-მოიცა ემაც აქ არის?
-ხო აბა რომ არ წამომეყვანა არასდროს აღარ გამცემდა ხმას :)
და უცებ კარებზე ზარის ხმა გაისმა - აი ეს ემა იქნება - მე კარეის გასაღებად მივედი და მართლაც ემა იყო. უკან მივიხედე რომ ჯასტინისთვის მეთქვა ემაათქო, მაგრამ სადღაა ჯასტინი...
მე და ემამ კარგა ხანი მოვამდომეთ მომზადებას. აი კაბა მართლაც რომ ულამაზესი იყო
